Als afscheid nemen geen pijn zou doen Zouden we vaker water bij de wijn doen Wanneer er water bij de wijn wordt geschonken Worden we ook wat minder snel dronken…

nu de dagen onmiskenbaar zijn gaan lengen in wat mag heten de ellendigste tijd van het jaar is er bijna geen ontkomen .. word je soms zo raar zou eigenlijk het beste zijn niet aan haar te denken die resoluut en rigoureus klare wijn kon schenken - ze raakte evident een gevoelige snaar toen ze zei: “natuurlijk is het waar dat ik niet…

wat betekende volop genieten voor mij? wat maakte me bijna elke zaterdag blij? er was niets beter om het weekend te beginnen dan haar hartstochtelijk en innig te beminnen zo startte bijna elk weekend extatisch maar tegenwoordig nogal problematisch geen passie is er die nog ontwaakt in mij wild verlangen breekt zich niet meer vrij…

men zevert en zuipt en men lalt en bedruipt er het eindeloze falen drinkebroers verhalen  en geile Bas hengelt met gore poten de as uit zijn glas en dan is daar nog Trees die feest als een beest dat overvloedig tot zich neemt en ook veelvuldig wordt genomen men schenkt in hoofdzaak blond en maakt het elke nacht te bont valt er nog…

Jassen ophangen: langzame onderneming... Snel naar de koffie! Gepraat aan de toog verandert, klinkt gedempter: de "kroegpeuter" bralt. Moeder zoogt haar kind; deinend op feestmuziek drinkt ze zelf ook melk.…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

We zijn nu belangeloos nuchter er valt een schaduw op jouw huid een insect danst op de maan bij dageraad begint de therapie die maakt alle dichters sober zoals het gras dat welig geilt dit is het topje van de ijsberg jouw erotiek is grenzeloos eenvoudig op het hoogtepunt glijd je naar beneden in het glibberige doen we niet moeilijk alsof…

Ik wil niet meer Ik kan niet meer En ik ben blij Dat ik er vanaf ben Zeg jij met goed Zestig jaar over Wat eens je driftleven Was - dezelfde woorden Die ik gebruik voor Wat eens het drankleven Was waaraan ik niet Anders dan bezwijken kon…

Het tafellinnen gestreken Geordend is het bestek elkaar proostend aangekeken warm is deze stek Rijkelijk vloeit de wijn Gesprekken zijn gaande dit moet voor eeuwig zijn Ik houd me nog staande Oh…groene olijf met rode piment ‘k word een aangeschoten wijf die de weg niet meer kent Kaarsen in de luchter brandden gestaag door ik wil…

Dichter bij de bron, dat ben ik, maar drink bier van de tap. Stroomversnellingen rukken op, een Lambrewski is natgierig, en drinkt haar biertjes rap. Een druppel werd een stroompje wat uitmondde in een rivier van bier. Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan, voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen…

naar huis gelopen naast m'n fiets ik probeerde nog ergens aan te denken maar ik weet niet zeker of dat is gelukt, missschien wel misschien ook niet…

De avond wankelde om mij heen ik praatte en liep uiteen viel om mijn eigen as en wist hoe ver het was Blauw en groen waren de kleuren ik ging door kamers en deuren plots zag ik mij voor een spiegel staan rechtlopend ben ik weggegaan Zo kwam ik tot bedaren er was een trap zelfs de laatste stap Lukte en ik ging voorbij pilaren die nuchter…

Uitgebraakt langs wankele wegen ligt uitgeteld de dronken nacht. Komt een man wat vrienden tegen: de haan kraait eerder dan verwacht. Zonlicht brandt voorbij gordijnen zonder enig mededogen, spijkert kleuren achter ogen, hemels vuur vol helse pijnen. Het licht vliegt aan. Nog uren later op de bank in plaats van sponde, met een kop als…

drinken uit de goot de hond zal wel dorst hebben van kroeg naar kroeg…

Voor wie dit niet leest, is dit vers bestemd Maar wie dit wel leest, dient te weten Dat dit gedicht bezopen is gespleten Toen teveel wijn de dichter heeft ontremd. Zelf vindt de poëet zijn gammel dichtsel mooi; De niet-lezer zou er best niet aan beginnen Want krakend voegen zich de regels binnen Dit sonnet tot rijm van ondermaats allooi…

ik dronk een kop koffie had 'm nodig dacht ik - als zo vaak volgend de routine van mijn ik-drink-koffie-automaat ik sta op loop een loopje druk op een knop koop een koopje en bega weer mijn koffie overdaad koffie wat ben je koffie o wie? je laat mij maar lopen je laat mij maar drinken ik laat mij maar slopen zachtjes aan zinken…

De avond valt weer in duizenden scherven licht middenin de stad In het Proeflokaal verknochte drinkers. Regen en zoete Zatte. van de vette hap heb ome Henk dit keer een lekker broodje bal Een dochter fietst naar haar kamer, ergens drie hoog. Het is laat donker. Karaoke in een nachtcafe, m'n Roosje, Roosje, m'n Roosje…

Canard Suprême en een glas met dure wijn proost op de eenvoud…

Je zuipt je klem, alvorens te bevallen, Je neemt er op zijn minst een glas of acht, Het kind, dat zo ter wereld wordt gebracht, Zal later als de beste kunnen lallen. In het verkeer kom je het wurm niet tegen, Het heeft gelijk een rijverbod gekregen.…

Hij was een Schopenhauerfan. Al lezend dacht-ie: 'Maar ik ben toch zeker voor 't geluk geboren.' Het leven kon 'm zeer bekoren. Consumpties? Daar genoot-ie van. Gewoontedrinker was de man, die lachte, als-ie water zag. Hij dronk het elke zaterdag. - Maar alle and're dagen zoop hij alcohol en wel een hoop. Zo raakte hij z'n baantje kwijt…