Het is bedroevend een niet aflatende regen daarin een wellustige winterjasmijn de voorlaatste dag van November al tien dagen bloeiend…

daar sta je dan BEVRIJD van alles eenzaam en verweesd mooi te wezen op de website van gedichten.nl honderdvijf keer bekeken en niemand die om je geeft niemand die de moeite doet om je waarde uit je regels te zeven quotering nul schrijver Jan lul adieu van mij hoef je geen inzending meer te vrezen…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

Het enige volslagen pure geluk van de volwassen mens ligt niet in rijkdom of ander materialisme maar is als het geluk van een vlinder met zijn schoonheid de kleurenpracht en zoete geur van een boeket schitterende bloemen vrij en dartel als een kind.…

en dan kom ik weer naar je toe je lach in goud vertaald vertelt me duizendvoudig hoezeer ik één was met je jeugd al dronk jij meer van mijn verleden de stilte bevrijdt enkel die begrepen heeft wat sterven is geen onvermogen jij was er één van want de nacht draagt de kleur van je ogen…

de koude legt een deken over land daar waar de boer voorbijging wijst de donkere grond ons met zijn lange voren door dunne lage mist de weg er is altijd een gaan en ook weer komen…

laat niet los, nee nooit wat je was en bent draag de wonderen van de wereld mee ze tillen jou een stukje over grenzen heen die moeilijke stappen van eenzaam, alleen zoek de woorden gestrooid langs de oever een schat in de bedding de rivier van de tijd verdicht de dromen met een waakzaamheid laat niet los, nee nooit raak jezelf…

(toen de lucht zich terugtrok in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…

Allez vooruit was haar gezegde hoe dikwijls heb ik het niet gehoord zij was niet groot had ronde ogen courageus was ze te zien dan liep ze als porde iemand haar aan zij zelf zij groette keurig een woord een knikje kordaat plots was ze er niet meer stil de hoek leeg het trottoir café te huur allez vooruit…

Lichtstralen dalen neder zoals het fladderen van een veer Op de bladeren zacht en teder langverwacht en hunkerend naar meer Door de glinstering bewogen deinen bomen door de wind Verdwijnen druppels die bladeren drogen als de tranen van een verdrietig kind Lichtstralen o, zo zacht zijn als het beste medicijn Zo fijn en toch onverwacht…

Ik hou van kleine ronde broden en van dat eerste kleine korstje dat wegspringt als je 't in de superette snijdt en of het smaakt het doet niet dat er iemand kijkt…

Ze heeft geen lust meer om nog open te bloeien maar doornen heeft ze ik knip ze omzichtig af nu troont ze in mijn slankste vaas…

De esdoorn gekort te weelderig was zijn kruin te gênant zijn blad…

en dan valt zacht de adem van de nacht als een deken om je heen terwijl je tracht de splinters van je ziel weer aan elkaar te lijmen smacht elke vezel in je vege lijf naar een vleug erkentelijkheid teken van herinnering aan een ver vervlogen en te vlug verdampt roemrijk verleden nog sta je triomfantelijk kantelen van je vervallen slot…

introvert alleen ik ken de code van mijn hart al wat van waarde is zit daar opgesloten dan zij die al haar geheimen onthult…

Zoekend zijn dagen in woorden in gedachten in uren van licht vinden de dagen van uren zoeken in woorden in gedachten in duister van nachten en brengen daar Licht.…

Laat mij nog maar even in die staat van verrukking die eeuwig lijkt te duren laat mij nog maar even in de volle waan dat waan zin heeft in ieder geval zolang de droom nog duurt…

Dit zijn beslissende dagen: groeien naar meer vertrouwen, vergeving en stilte of opstandig worden, oog om oog of meer. Je hebt steeds weer de keuze. Dit zijn beslissende dagen: groeien naar licht, al is dit nog verborgen of toch de duisternis omarmen, alsof die heil brengt. Je hebt steeds weer de keuze. Loslaten is zo gauw gezegd, maar kijk…

(Verloren...) 'k PRIJS MIJ GELUKKIG DAT DE DICHTER JOU HEEFT LEREN KENNEN Absoluut de vrouw die met mij ons leven heeft gered Prachtige borsten met hoven voor een aangenaam toeven Jouw heuvel Ooit kennisgemaakt Jouw spelonk die 'k steeds weer betreed Aangenaam, lekker warm vlees in een innige omarming Mijn warm lijf in een temp om…

Als de grote wind komt, waaien alle bomen omver, als het aan de wind ligt, knakt elke gedachte in ons hoofd. Alleen angstaanjagende geluiden blijven in onze hersens hangen, en woorden die ons vrees aanjagen, klampen zich aan het papier vast. Woorden van rust en ontroering waaien weg, verjaagd door de wind, woorden van liefde en troost…