De lucht die zwanger op barsten staat staart mij aan, hij is donker en hij oogt daarin te willen groeien dat feit kan mij boeien en ik vraag mij af waarom. Waarom beweegt mijn haar nu ik het venster openzet, trekt wind maar ook huiver door mijn lijf dat beklijft. Ik voelde schaduwen niet van hier. Is het een onzichtbare kou die als front…

Ooit komt die ene dag, die ene waarop haar ochtend niet meer aanbreekt, de dag waarop men wellicht niet schrijft waar jij of zij op dat moment verblijft. Laat de hemel dan alstublieft staalblauw kleuren, de lavendel en de seringen die dag extra geuren. Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor…

Ik ken dat niet, dat mij vervelen, ik schuifel tevreden de dagen door ga er met een blij gemoed toch altijd voor al ken ik ook intens verdriet vergeet dat niet. Verdriet zo groot als een graf of volle urn. Ik heb menig boom aangeplant vanwege de slagregen die ons deel waren in leven voor even maar mij echt vervelen, dat gevoel ken ik niet.…

in kleine porties is het beter te verteren je zou stikken in een bord vol het smaakt bitter als uitgekotst gal resten in de put moeten met grof geschut worden doorgespoeld dat is al ik hoef niet meer…

Het hart puur als orgaan Breekbaar door het lichaam Beschadigd door de jaren Gekwetst door groei en teer geweld Als het hart slechts een orgaan was Was de ziel niet meer dan lucht Een afwijking van de hersenen Een hart dat niet te kwetsen is Door ander trauma dan fysiek Is een hart vrij van interne ruis Geruisloos pompt het voort Onbetwist…

Versluierd in saffierblauwe zijde dwalend in schijnsel van halve maan spelen broze vingers met licht rapen droomgedachten bij elkaar Een stilzwijgend eeuwig verlangen brandt diep binnenin haar getergde ziel Zilveren tranen verdwijnen in het maanmeer dat al haar geheimen kent Zij knielt in dit stil gevallen landschap strooit rozenblaadjes…

dichten is gedachten rijgen beschrijven wat je denkt en voelt van de inhoud kippenvel krijgen nu 't geluksgevoel bekoelt troosten is met weinig woorden steunen, luisteren, meelevend zijn begrijpen al hetgeen je hoorde over onzekerheid en pijn troostend dichten is niet verhelen dat je om die ander geeft het verdriet samen wilt delen…

hoe meer mensen sterven in deze dagen van isolement des te meer we gedachten erven van een duivelse dreigement fiere bomen vallen aldoor om kwetsbare blaren waaien weg vooral oud maar ook nog zo jong ze verworden tot as of zo men verkiest laten we ze achter bij de twee engelen met heg ik voel zelf ook een vrees van binnen wat is zekerheid…

er zijn woorden opgesloten binnen in, geen zinnige zin is goed genoeg voor een begin bij het eerste woord valt alles om, te lang gewikt, gewogen gezwegen met mededogen ongeremd opstandig zijn ze het eind is zoek vanuit elke invalshoek ongehoord doof en veilig, geloven in heilig, volgorde en verband altijd resterend in gezond verstand…

laat je dragen door diegene die sterker is neem de liefde van het hart dat voor je klopt aanvaard het geloof in een nieuwe morgen doorleef de wond maar ga en sta op! vind de bloemen de liefde in elke knop…

buiten het dorp waar stilte het kenmerk van stil nog Stiller verstilt in de afwezigheid van rumoer zwoegt het opkomend gras zich door de poriën van dauw om voor het eerst het zonlicht te beschaduwen door in de luwte van het nog niet-weten het herstel van na de winter te zijn vergeten, kleine stroompjes water voeden de nerven die…

het negeren het jou niet willen laten zijn het gewoon ontkennen door te zwijgen doet soms pijn wat te doen? Overrompelen met liefde? Onzin Het met eigen wapens bestrijden? Deels effectief maar een zee blijft alsmaar komen gaat nooit opzij overspoelt je voeten en dromen en trekt zich even terug om dat te voorkomen verlaat het…

Als er dan al woorden zijn en je gooit ze in het meer Wil de plons, de spetter de rimpels, de golven de laatste klinkers van al dat en meer Als er dan al woorden zijn, smijt, gooi, werp, verhit, onbezonnen, onmogelijk onbegrijpelijk, hart en zeer, Haal adem, verdrink niet…

nu de lucht geklaard is, laat ik d’aarde los én... misschien ben ‘k morgen, al voorbij de zon mag ik jou nog even dragen, voor ik gewichtloos word of wil je nog wat praten, over die mooiste nacht, toen jij mij vleugels gaf nu de lucht geklaard is, laat ik alles los jij tooide mij met vleugels, hoog en wijd gespreid zodat ik m’n hele…

Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn kan ik het leven niet in arme woorden vatten, maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten te schitteren, verheven boven angst en pijn. Slecht één keer leven wij en gaan de bloesems open, dan komt de vrucht als wij door 't licht ons laten dopen.…

Bekijk mijn gespiegelde vergankelijkheid in de droefenis van jouw bewogen ogen bomen nemen afscheid van de witte winter dromen drinken bij het vaarwel van de dromer hoe iemand met jouw zeldzame schoonheid tot zulke tedere eenvoudige dingen in staat is hoe iemand zo teder kan zijn dat kan alleen in liefde blijven waar ook ter wereld…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

nu de lucht geklaard is, laat ik d’aarde los én... misschien ben ‘k morgen, al voorbij de zon mag ik jou nog even dragen, voor ik gewichtloos word of wil je nog wat praten, over die mooiste nacht, toen jij mij vleugels gaf nu de lucht geklaard is, laat ik alles los jij tooide mij met vleugels, hoog en wijd gespreid zodat ik m’n…

op alle wegen die wij betreden gaat geen voetstap meer zonder een bord met een rode pijl waarop een waarschuwing voor corona staat geschreven laboratorium, ontwikkeling, voorbereiding en de hoop op een vaccin hoe bitter is ons lot in afwachting; elke dag meer doden en besmette mensen, elke dag strengere regels en meer isolatie…