Ik heb vandaag een Vlinder vrijgelaten Hij was bij me naar binnen gevlogen Hield zich angstvallig stil achter de luxaflex Wat ik ook probeerde, hij wilde niet naar buiten Hoe ontroerd ik ook was Door die mooie witte Vlinder Die bij mij wilde wonen Ik wist dat ik hem niet houden kon Want Vlinders horen vrij te zijn Ze brengen…

Afgelopen zomer dronk ik sangria met Heather koel en boordevol vruchten omdat we een weekje Madrid deden en we niet alsmaar konden bomen over de hoe's en waarom's van onze lievelingsdichters in het Parque del Retiro hebben we op een bank de poëzie van Federico García Lorca geanalyseerd (ondertussen bestudeerde ik haar ronde vormen…

de zonnebloemen zijn gestorven hun oude goud verkleurt naar grauw en bruin verwerkt mijn wintertuin het huilen van de regen een kleine engel slaapt verkleumd zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm verlangt zijn hart een moeder in haar laatste uur verschuift haar liefde voor de duur van eeuwig in verbinding nu waait de wind hun stille…

Als reeënsporen in de sneeuw als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw zo staan je zolen en je tenen door de olie bij een schijnsel op mijn laminaat dat ik zo nog even zitten laat om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige, van de aanblik te genieten tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…

ik herinner me de dag waarop haar muts tweeduizend bloemen droeg ze sprankelde ik zag haar kracht, de fijngevoeligheid omdat -juist nu een klaproos zoveel liefde bracht wat was ze mooi die dag haar hart bewoog van toen naar ooit, ze zag, ze lachte en ze overwon de barrières onder deze zon voor eeuwig zacht gemaakt zoiets raakt je…

ik had een ster voor je geplukt ze straalde als kristal en vond haar vorm in jouw hart nu ben ik al mijn woorden kwijt ik zoek ze onder tafel tussen hopeloosheid en verdriet het stof vervilt tot kleine beelden die als je achterom ziet zachtjes sterven ze zwerven door de echo’s van vandaag ik zoek ze en ik ren er middenin maar ja daar…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

het huis dat staat zo men het achterlaat in een grijs gebied ongewassen gordijnen is er iemand die het ziet... een schrale plant de verfloze buitenkant vertelt het onbevolkt zijn het schamel dak knarsetandt in een verwrongen lijn de zon licht spinseldraden op een zilveren prentje bij een troosteloos aanzicht in een fractie klapt de…

Een fado meeslepend en zacht als een heimwee naar een voorbije nacht. Een zeurend leven in gevoel; onbestemd en zonder doel. De voortlevende geest die de tekens van de saudade leest. Levensverdriet in heimwee naar historie, dat nog bitter meeneuriet met de muzikale glorie van een fado na een feest dat meeslepend is als een bondgenoot…

Stilte rond de bomen die zich klaarmaken voor de winter en alle bladeren één na één laten gaan zonder verwijt of verdriet. Hier helpt veel uitleg niet maar enkel een dieper verstaan kan zo laten gaan.…

Mijn duistere wereld is vol oude spoken. Het lijkt zo lang geleden; toch de deur ernaar staat nog open. Ik treed naar binnen en vind een wereld van weleer. Voor het verleden dat zwijgt leg ik mijn bloemen neer. ik zie in de verte de contouren van een graf. Een kruis door een leven, dat nam toen het niet meer gaf. Ik voel mij voor…

Soms stemt een vlieg mij droef hoeft maar één dag leeft dat voluit zij (want zij is een echte dame) ontsnapt aan die slag van Vader en vliegt naar het fruit van Moeder dat daar op haar ligt te wachten legt vliegensvlug haar eitjes en met dat achter de rug herneemt zij haar vlucht zij is tevreden kijkt niet raar op als zij land op de hand…

Zo graag: stak ik je een hart onder de riem, maar echt: nog nooit heb ik iemand gezien, lopend met een hart onder de riem. Toch wil ik je laten weten dat ik aan je denk, zonder dat hart, uitstekend vanonder de riem!…

Afscheid nemen tranen banen zich een weg naar het hart het verdriet heeft de neiging daar te blijven alsof het zich vastplakt de pleister op de wonde.…

Vooruit, komaan, schrijf eens een vrolijk liedje een versje of een opgedroomd verhaal het maakt niet uit, vermaak ons allemaal als je je kriebels krabbelt dan geniet je Het is zo lang geleden dat we lachten o, please, hou op, vergeet je nostalgie die supersnelweg naar melancholie gebruik je hoofd, kies andere gedachten! Zing, dans en lach…

Het schaamrood stond hem op de kaken toen hij daar met een mond vol tanden stond. Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond. Met rode ogen…

Het zijn het zwart en het wit die doen voelen wat tussen de oren zit. Zij kleuren het bewijs dat de ogen soms niet combineren met het hart. Het is het rood dat doet voelen wat in de geest gloeit. Het verkleurt het groen van de hoop soms tot het gal groen van de smart. Het zijn het blauw en het transparant die de ogen doen voeden met…

ik mis de wereld in de sprong die ik waag, niet toereikend zijn mijn redenen die ik prevel wanneer de zon mijn hart bereikt ik zend mijn vragen naar dove oren ' k zie een vals gelaat achter het scherm dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder van de stoutste dromen droog mijn naaktheid af met het spel aan mijn geslacht, kus mijn tederheid…

De enige straatlamp die nog brandde is nu stuk niemand weet ervan hoe en niemand draagt schuld hoe het ook zij hij geeft geen licht meer hij is nu stuk maar wat een geluk de maan verlicht de straat nu doet dit mooier dan voorheen zo lijkt het mensen lachen luider in de maneschijn verliefden voelen hun hart nog sneller kloppen baby's…

Nacht, kantelend naar zwarte randen of in vlucht naar mild blauw, zo tijdloos blind. Regenziel, schuilverwant van krabbenscheer en cataract; ondiepte, genadig voor huiver, uitgesproken in loslippig boezemwater.…