ik herinner me een nacht, gewikkeld in de dodenwacht van zeven maal plus één keer werkelijk een dag geleefd de lakens werden nat, het klamme zweet betrad al lopend oude ruggen in het overbruggen van ‘t armzalig schietgebed in de weggezette kast daar achter, in de la versta ik geen gekerm of honderduit ik wankel slechts, waarna…

ode u aan de niet kleur als geen licht wordt teruggekaatst alleen de nacht welke zich bekleden laat zwart gedragen wordt geraadpleegd past in alle tijden veelzijdig zijn de blikken zie rondom verheugenis daarna de dood in rouw gekleed hoe trouw tooit het huwelijksfeest in onderscheid naast wit…

kiezelstranden omzomen mijn water in de woestijn gesloten in ogen gevouwen, zuchtend naar een mond vloeibaar naar weiden of een verworpen stad bevangen aan uiterste randen van trillende lucht op een morgen ontwaakt nog beschonken van donker de volgende dag na vandaag met daarboven eeuwig hemel het zicht ontnomen, in kluwen tot stof vergaan…

Vang me als je wilt ik ben nu in je ruimte steek een vinger uit en ik grijp je hand om niet meer los te laten voor ik ook de rest weer voel…

Een vrouw ontmoet een man de blik, de handdruk voelen klik, maar zij, zij gaat er niet op in! Want waar het eind en waar begin? Toch, zomaar ergens middenin lijkt er iets ontloken, een digitale geur geroken, iets opgelicht, ontstoken. Nu wil zij gewoon vertellen, over de zonneschijn, hoe groen het gras, hoe fijn het is, het was, zoals…

Als je wat ouder wordt zijn dingen anders wat krom gebogen lijkt is recht gelogen zoete koffie heeft plots geen smaak wat zoute soep was is nu flauw en zo gaat de lijst door eigenlijk is alles anders dan daarvoor en zo kijk ik ook naar ons zijn we nog zo doldwaas verliefd staan we snel even op uit bed heeft de één de koffie al gezet…

Soms kan een mens zo blij zijn, zomaar ineens, om rozen die bloeien, om een vogel die je in de verte hoort zingen, om een kind dat tatert en lacht, al weet je niet waarom. Gelukkig is zo ons leven, anders zouden we het misschien niet volhouden om te hopen tegen alle hoop in en te werken aan begrip en verzoening. Ook al blijven de vragen en…

het zout van aarde en zand spoelt naar rusteloze kolken van breekbaar porselein in gedachte helder van nature door vloedlijnen onder druk doch wildrooster van binnenvet in kringloop van water en regen een rad voor ogenschijnlijk min of meer als bij toeval breekt het water verborgen aan vraag me niet waarom van hier struikelt het…

Voltooid aan de schepping deed hem de eerste aanraking verstillen.. Hij vroeg zich af wie hij was, de stille kleurrijke man van vele winden, een beminnelijke lach dat horizonten brak, het hemelsblauw finaal doormidden. Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige…

verborgen in het stof van pijn zijn altijd nog de sporen - ongewild vilein - aanwezig buiten hoor je nog de kreten van een stoomfluit, zwaar op weg ik zeg je, dat ik het niet pik ik mik mijn aller-stoutste blik op jou en spuug mijn woorden uit nu jij je kruit verschiet op onschuld en jouw oorlogsbuit verhult in zwart vertier elke…

verkleur je zicht naar vrije wolken… door dit glas lijkt het niet veel jouw ademnood verrast je keel als razzia’s de straat bestieren veiligheid voelt zo beperkt het werkt niet, als een ander onderduikt – en stikt- het riempje strikt nog rond het hoofd maar toch je hebt er altijd in geloofd dat ooit de lucht jouw adem sterkt…

de deemster schrijft het verhaal rust legt zich op een vervlogen dag tijd waarin alles voorhanden was maar ook niets het hart zocht naar iets… naar het befaamde lied toewijding van een verenpracht ik hoorde enkel een kraai ze scherpte wat in haar nest: “Blijf jij maar ver van mij vandaan” straks komt de nacht zullen de bomen zwijgen…

dit gezicht verstopt zich niet alleen geloken ogen als waarheid achter deuren ligt waar dood al heeft gewogen het verzet schuurt tegen gas, de galbult van de nazi’s in hun jeuk om wat zo anders was, dan levitaties van gevoel voor even veilig voor verraad maar kwaad is al geschied de vijand ziet jouw angsten niet maar slechts een masker…

mijn zienswijze, ze duidt op jou, jouw vrijheid en de nood er tegen in te gaan als de bezetter anders denkt zijn gekrenkte trots is als een baken in het laken van zijn macht wie heeft jou naar hier gebracht? de zuiverheid van eeuwen bloed doet mensen buigen rond hun erfgoed, maar verzet omvat veel meer het weigert elke keer om weer…

Ik weet dat je dood bent pa en dat je ergens zwerft zeker in mijn kop ik wou je nog even zeggen dat het mij goed gaat dat ik nog steeds de dingen doe die jij verafschuwde maar het gaat me goed en ik zal je dus in het hiernamaals waar jij zo driftig in geloofde niet meer tegen komen omdat ik er geen geloof aan hecht maar mocht er toch een…

Wijsheid wens ik je en kracht, liefde geef ik je, uit volle macht. Aandacht schenk ik je, zoveel ik kan, en voor het overige is er hulp nodig van jezelf, want, jij, net zomin als ik, kan het niet alleen! Maar weet, dat ik er ben!…

zijn gebroken hoofd draagt nochtans toch standvastig duizend sporen van verraad hoeveel kwaad er was geschied verkwanselt en besmuikt waar vrijheid naar de rotting ruikt van duizenden verdoemden ach daar binnen ruist zijn frase langs de schotten van de dood en in zijn nood verkleurt zijn blikveld niet- daar achter glas het houdt zijn…

Eens geloofde hij - (naïef weet hij nu) in de schoonheid van het leven en dat geluk te grijpen ligt, dat er liefde genoeg is voor allen en om te delen en samen gelukkig te zijn: mensen onder elkaar, broederlijk toch. In deze overtuiging opende hij het venster der kwetsbaarheid: prompt werden messen in zijn…

vanuit het glazen huis dat vrijheid heet fluistert een decreet rond veilige besluiten achter ruiten blinkt slechts zwart beplakt, waar duister rauw doortrokken wordt door smart een hart klopt hoopvol binnen dat wat zuiver ademend, de roep van leven weet zelfs nu na zoveel jaren onderdrukt het beeld vol gas met glans de vuile spiegel…

lag het verborgen in de weerstand tegen gas? men wist dat er bescherming was een masker met de naam van Vrede en de faam van een fabriek die door de dramatiek van angst geen vaandel had veiligheid aanbad het spel van immer zeker weten elders, in de kamers waar een Jood werd weggesmeten stierven duizenden –tegelijk dat is waar…