Van oude liefdes moet men zwijgen, wat eens zo brandde, is nu as. En of men toen gelukkig was of wat gewenst werd niet kon krijgen, blijf woorden niet tot zinnen rijgen het is banaal en geeft geen pas: van oude liefdes moet men zwijgen wat eens zo brandde, is nu as. Het heden weer met ooit bedreigen, niet zien wat is, maar steeds wat was…

Het raam met de zon erop. Ons luie waken. Lijn 3 ergens in de verte. Je naam. Het rommelig zoeken naar je onderbroek. Het missen dat met je weggaan komt.…

Je wierp je toentertijd zó, vol in mijn armen opzichtig, dat wél, maar dat is achteraf gezien maar ik zag het niet en ik was er toen ook heel erg blij mee je werpt je inmiddels zo zie ik, al in vele armen ik zie je naam in vele vormen, ik zie je naam nu zo’n beetje overal En ik? ik wil je naam nu nooit meer horen…

Gescheiden leiden wij een eigen leven, verbeelden we althans. Een stoelendans onthoudt de ruimte, opgevuld bij kans met leegte. Niets blijft over van het streven de twist te breken. In de lucht de lans die ongebroken tastbaar voort blijft zweven; op de grond zwaarden, die met angst en beven inslaan op parels van mijn rozenkrans. In stilte…

Lief, ik mors de tijd al de hele dag en het regent maar. Ik heb vuilniszakken met een koordje handig ingebouwd. Ik wacht aan het raam je weet wel, dan zet ik ze buiten. Alledrie.…

van deze plaats af kan ik alles voelen voel het in winterwind rillende gras ik voel de laaiende liefdes bekoelen steeds voel ik hoe liefde bekoeld was ik heb voor een dans in de spiegel gekozen voel hoe de nacht naar ochtenden kleurt ik voel het geuren van zoetrode rozen steeds voel ik hoe gretig de roos geurt ik kan weer gaan dansen met…

Ach, je hebt je weer eens aan een ander gegeven en ik moest het, vond je nog maar eens zo nodig zien. Ik ben nu echt, geeuw geeuw! zeer ontdaan schat! nou, het ga je goed hoor: baai baai, zwaai zwaai! Sjonge jonge, vind je het erg als ik ondertussen alvast het brood snij voor morgen voor de merels en de mussen in de tuin? Doe…

De seks in de zee aan het strand Was slechts nog een robbertje stoeien Het vrijen was oninteressant Zij kon mij totaal niet meer boeien De zee en het strand en de seks Hoe kon ik mijn tijd zo verknoeien Op reis met mijn aanstaande ex Ons bootje sloeg om bij de boeien Het strand en de seks en de zee Ik voelde mijn lusten weer groeien Bij…

In gedachten ben ik dicht bij jou, al weet ik dat je niet meer van me houdt Ik wens jou veel liefde en geluk, Al is mijn leven helemaal stuk. Ik hoop dat al je wensen uitkomen dit jaar, Al zijn wij nooit meer bij elkaar. Ik mis je nog steeds elke dag, Ik weet ook dat ik niet meer hopen mag. Ik zal van jou niets meer verwachten, Al ga je…

al die tijd een gedacht zonder te denken het streven naar een leugen het werken naar een andere morgen al dat verwijt terwijl ik je mijn hart wou schenken ons leven krijg ik niet uit mijn geheugen maar heb ik veilig en wel geborgen diep diep diep zit het gevangen niemand zal het kunnen los krijgen niemand zal je ooit vervangen niemand…

In agenda dag verloren, niet bekoren want de winter heeft de liefste al tot buit gemaakt. Sneeuw onder de wissers van een weg wuivend dronkemansrelaas. Dan een man daar die zijn dwaasheid snel erkent en, met het portier nog open, naar zijn zwaktes wijst als schuldigen van het doolhof waarin roos met doornen prikt. Bloed op het tapijt.…

wetend dat alles anders wordt aan het einde voor een nieuw begin denkend dat veel verloren gaat uit de verzameling tussen ons in wachtend op een nieuwe liefde in het witte schijnsel van verlangen die het zwart van onverlichte passie in een grijze kleur laat behangen de neerslachtigheid beklemt de lust van hartstocht ontwent toch zal de…

Muren ter scheiding Bergen in huis Geen enkele tijding In de keuken incluis. Deuren gesloten Ook van ons hart Woorden gesproken Maar niet over smart. Oorlog in stilte Stommetje spelen Steeds sterker de kilte Wat kan het schelen. Wegen uiteen Waarheen weet geen hond Met harten van steen Alles rustig aan het front. 13 november…

Scheve bomen langs de rechte weg De wind hier in onze relatie gegeseld herfstig wegkwijnend sporen van slootdiep verdriet tussen de weidse weiden van mijn ontroering Je inmiddels gejatte witte auto rijdt mee aan de andere kant van je zo geliefde sloot Slechts twee waterdruppels op het zijraam van mijn knal rode Net niet vervloeid…

Van onze hartstocht en van onze brouille wordt verder met geen woord door mij gerept; beroerd genoeg dat jij er lol in schept mij steeds weer met je toeren te vermoeien. Je bent wel min of meer gehandicapt, maar wat je nog aan kwaad kunt doen, dat doe je, al is het op den duur wat moeizaam roeien met die verrotte riemen die je hebt. Natuurlijk…

Ogen dicht, van ongevulde bloemenvaas, verknipte rozenstruik. Nog altijd dansend in mijn hoofd, met lakschoentjes en blauw jurkje. Heb ik nog niet vaak genoeg gezegd dat de maan de maan is en de zon de zon maar dat ik slecht ik kan zijn in de schaduw van jouw bloemenknop? De rimpels op het water al een poos verdwenen, maar de voeten…

Ik zak in mezelf in het ongemak van binnen diep weggestopt Morrelend en gravend onder de liefde voor jou Nog steeds zo stop ik het weg Blijft wroeten kom hier naar boven in de late avondzon in de nacht in de morgen in de volle dag Ga onder in de rivier naar het grote water Los op in de chaos van het alles…

waar het licht van de zon versterft, waar de vlucht van de avondvogels ijler, steeds maar ijler wordt tot een zwart en grillig silhouet dat danst met zachte pastel, daarheen vlucht mijn zomer vol van onvervulde dromen, mijn lijf verstart, verstijft, want verloren dooft elke lust, doodt elk genot, elk verlangen van het hart, mijn hart…

ik ben een mens van gebroken woorden liefde kraakte al tussen mijn kleutervingers en trouw takelde ik met een legowagentje mijn zoete woordjes, ik brak ze alle tegelijk op nieuw geluk sneed ik mijn vingers stuk en voor altijd verbande ik buiten bereik een ziek verdriet hakselde voldaan en breide kwaad na kwade tijd meterslange spijt in onschuld…

rond je gezwollen enkels slingeren zich restjes bedorven gevoelens klef en kleverig vergane emoties druipen van het aanrecht je schreeuwt de vloer kleurt ik herken de stank van haat in de naweeën van een liefde we zijn ver over datum…