60 te oud om te werken te jong om te sterven 60 zelfs niet andersom te lezen zoals toen mama 81 werd en aan de andere kant van de taart ging staan 60 nu zeker over de helft het aftellen kan beginnen wat is nog de moeite waard 60 een nieuw begin , maar waarvan oma huwde nog toen ze 72 was je leeft al zo lang alleen…

Met wiegende heupen passeert ze ziet dat ik staar ziet niet dat ik haar zie denkt dat ik droom terwijl ik zit op koud steen met rondom de klei die haar voeten vergrijst vegen maakt op haar kuiten ze danst langs het steen waar in letters haar naam waar ik op zit naar haar staar naar de vegen die met haar bewegen ze danst in de klei…

donder in het groene hout geeft een zomer nat en koud plus onrust op roestplekken laat bij brosse braakballen nu Pasen vroeg gaat vallen ronde eieren verstopt rusten februari gebaltst en gepaard gebroed in de windmaand maart werk je niet in de nesten voor in april uilskuikens…

lange smalle tafels gegroepeerde kavels gebloemde jurken naast stijve hurken. wandstaltige borsten gerookte worsten gebraden haantjes gebakken kaantjes. de geur van de smid vlees aan het spit de smaak mag dralen langs de vele schalen. wijn in grote bekers boeren en kwekers dronken muziekanten duistere trawanten. plompe vrouwen…

'De stoet der zotten' is weer uit het zicht verdwenen Prins Carnaval met zijn gevolg en allerlei bontgeklede muzikanten Confetti, serpentine daalden als regen op ons neer Oor en oog mochten we de vierders lenen We kennen uit ons hoofd de kleuren van lawaai Het blijft fraai en is het niet het interessante? Het komt…

Mannen met maskers Pendelen door de straten Naar hun geliefdes…

het dolle wijf vat plots de zotskap van de danser de kerel die haar forse lijf omprangt zij schokken hortend-ruw elkander haar zwetend lijf gans aangerand monotone dreun der aangeschoten muzikanten schept een roes van zinnelijk begeren een bonte stoet satanische trawanten verstrengelt tot een kluwen haveloze kleren een pirouette ontaardt in…

zie hoe een pas geboren jaar zich voor ons uitrolt als een braak korenveld met sneeuw van hoop onder het bevroren dek kiemt leven en groei licht en warmte zijn onmisbare lokkers brengt deze zuigeling zegen draagt hij reeds bekende trekken of krijst hij onheil en verdriet wat een geluk men weet het niet…

de scheepsbel luidde voor den wende haast u dichters narren van de wallen tweeduizend-en-zeven loopt ten ende neemt waar uit verre verten tot naderbij flitsen chinese vuren verstommende knallen spreek aan neem mee de eerste de beste rock&roll op straten maak plaats opzij op weg of tafels als het maar zingt en vrijt klink wel en breek de glazen…

teller op toeren millenium drie verwacht nu tweeduizendenacht…

een laatste vuurpijl vonkenregen spat uiteen inktzwart fluweel omfloerst het oude jaar dat daag'lijks lied en luim alsmede beleden zeer vergruisd tot stof en mijmering vergaarde een gouden ster geheime gelofte in een flits naar de maan kust in haar stervensuur beland uitgeblust en moegestreden zwarte aarde die gewillig gelijk een geduldig…

De Sint is niet enkel voor het kind gekomen Wie houdt er niet van 't vervullen van dromen? Donkerende tijd vooraf klopt van stil verwachten Krijgt dat aangename dat verzachte vraag en vragensteller van belang Bij de haard: de aarzelzang van het kind 'drie turven hoog' De maand december heeft zo z'n kantwerk zomen.…

intuïtief gevoel van een vergissing met de bijnaam Maro begint men een verslag ach heldere lichtplek maan, door bijkomende omstandigheid zoon van Agamemnon gekleed in dun, doorzichtig katoenen weefsel met smart groei ik in het wild langs de weg op een beschutte plek in de wei…

dat je nog eens groet voor ik dood zal zijn dan kan ik in het laatste hout woorden voor je branden en laten weten dat er veel zinnen zijn blijven rusten kom nog een keer dan om je hand op mij te leggen beloof het laat mij gaan…

in tegenstelling tot grote dichters weet ik van alles vrijwel niets alleen de sport daar is bij mij zéér veel van bekend neem nu simon vinkenoog beroemd van onder de poëten hij en ik malen omgekeerd bij het gebruik onzer kaken hij houdt mensen aan de praat paraat vanuit de breedte waar ik vastloop puur op duntemaat mijner uitspraken als…

Gehuld in Egyptisch kostuum Cleopatra is haar naam deze avond, deze nacht laat zij zich helemaal gaan zwarte lijnen in een donker gezicht gouden ogen op de mensen gericht muziek en menig drankje laten stemming komen dansen, swingen, heupen los niets is haar te dol haar hoofd slaat op hol vervoert haar naar oosterse dromen…

haast twee maandenlustra geleden tijdens een meivolle nacht nog met twee gehoord genotvolle kreten gesmoord in liefdeszweterige lakens de ochtend erop niets om hen voor te bereiden waarschuwen voor de hel van een onbehoedzame daad hun leven zou veranderen geen broodnodige alarmbel dan wat routine scheen in de badkamer in de geregen…

een stoel en een stoel nog meer stoelen, mensen die door elkaar krioelen roezemoezen, waar is de meester gebleven, er moet gedanst in de rondte, de wijdte de stoelen worden kringgezet alle mensen in de rij gesloten stilte in de zaal, vol ogen blikken gericht, de meester knikt en klikt, de muziek weerklinkt en vóórt, het gaat rond en…

daar lopen ze weer de honderden driekoningen met hun zakjes van Delhaize en af en toe van de GB hun scheefgezakte kroontjes boven verheugde koontjes rood van het winters temperament er wordt wat aangebeld vandaag, een luie zondag dag te laat, vergeet het maar met kleine oogjes aan de deur zal er geluisterd worden naar zoetgevooisde kinderstemmen…

voor al diegenen die op of omtrent Kerstmis hun verjaardag vieren eens dachten dat al die lichtjes voor hen waren, de kadootjes klein december is een dure maand wat regels soepel gevloeid uit een pen een Waterman natuurlijk, rustend tegen het schrijfknobbeltje gevolg van mijn fijne motoriek er is niet meer dan de warmte in botten, de glimlach…