Vandaag nog niet, nee zondag, overmorgen ga ik wachten, wachten tot het echt avond is. Domweg weg van de realiteit even mijmeren. Ik voel ook vandaag deze rust die mij kust sust en het elders dat smeulende blust. Zondag zal ik de maan aanschouwen aan het einde van die dag eindigheid ontarmen en het gevoel van berusten weer welterusten zeggen…

Als mijn handen of schouders je niet kunnen steunen of helpen mijn woorden of juist het gebrek er aan nu domweg als mijn zwijgend knikken je niet kunnen troosten, vergeef me dan. Soms bezit ik niet meer dan wat ik heb, kan ik jou enkel een ogenblik van geduld het toen en nu geven, je echt wel samen voor en op die andere weg mocht je wensen…

De dag zal geen effect scoren, het doet vast ook geen poging aan dat feit te ontsnappen. Binnen toch wellicht luttelijke minuten komt vast en zeker een déjà vu moment, ook weer een verrassend avontuur. Wat wil tijd verdringen en toch juist benoemen als iets waarin het zichtbaar ook weer tekortschiet. Zullen de roemers aan de lippen van…

Ik meen me te herinneren op een zelfde golflengte veeleer aan de andere kant van d’aarde ik trek mijn kleverige haren weg mijn hand schrijft koelte van blauw op wit een beetje gaat rond meest' is ongezegd verborgen in het onbevroedde onbeschrevenen ik wuif het weg in de wereld ongewenst niet zonder invloed het is in gang gezet globaal…

wat is de waarde van mijn aanwezigheid hier op aarde was de kwestie die door de leerling bij z’n zenmeester werd aangekaart de meester antwoordde misschien ben jij wel de druppel die de emmer over lopen laat of eentje van ver daarvoor zonder welke hij ook niet overstromen gaat jij bent de druppel en met vele andere lui zijn we belangrijk…

Het is bijna de dag van de te verse gravering, de papieren, bloemen, de dag die zich herhaalt, alles wil herhalen wat herhaalt kan worden. Is het 't gemis, de ontroering van toen en nu, het denken aan het leven wat geleefd werd het niet weten, nog niet durven uiten en voelen. Wordt 't nu, helaas stekeblind, werkelijk verstaan, nog steeds…

ik heb stilte gewist maar lees op de gezichten geen woord als lichaamstaal faalt staat men naakt ongekend in het bestaand moment waar wij het medemenselijk aan elkaar ontlenen is de dood verdwenen leven heeft een eeuwige dialoog omdat zij deel is van en deelt zonder stervensnood…

Als ik zou wensen zou ik vast een punt kunnen maken, over van alles en nog wat, zelfs mijn schilderingen kunnen bevragen de hand van mijn gedachten te voet volgen, niet die persoon zijn wie zij denken, al vermoeden te kennen, ik ben kind, altijd gewoon mezelf wees voor of tegen me praat over of met mij over van alles en nog wat mijn talenten…

mensen zijn de tot vlees geworden gedachten van hun eigen zelf…

Het is het dubieuze lot dat met inzicht de toekomst laat herbeleven, opgehaald in gedichten waarin de betekenis leeft dat alles een sleutel heeft, vaak onvindbaar in het sleutelgat van haar geschiedenis geselecteerd in onmacht of onvermogen, gevat in eigen speling, de vreugde in het kleinste wordt de liefde ingeleid, wat niet in protest…

de eik buigt zich naar mij neen, het blijken zijn jaren die mij echter groeten fluisterend wel te verstaan en spreekt in woorden die mij doen bedaren, hou mij vast, omhels mij ik zal je doen rusten en de loop van de sterfelijkheid verklaren ik groei als het licht mij kust en slaap als de koude mij in slaap sust ik bloei wanneer de zon mij…

We maken het leven los van ons zetelen in alle rust, we staren zelfs. We zijn op ons gemak, bij vlagen. Hier zitten we samen langs de kant in de berm van deze herkenbare weg. Af en toe zweeft er een vogel over, kruipt er thuis straks vast een kruisspin vanachter de kast weer te voorschijn, zien we misschien een oud web door tocht als het…

Gebaren zullen me vertellen zoals de pagina ' s draaien wat ook jouw mond is stil, miskend in herinneringen zwelt ergens oud verdriet. De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over…

ik voelde energiestromen rondom jou dromen van grote machten in jou heerste de serene rust zoals in het oog van een orkaan daar waar bundeling van krachten vat kreeg op de maatschappij ging hij jou voorbij jij was geen rots in de branding van geweld en niet geveld door onrust en paniek in een mystiek moment ben jij door het…

Hoe vertel je verhalen ook van groot formaat, fel tegen 't gevangen zijn vanuit destijds 't verzet over verschrikkelijke en pijnlijke gebeurtenissen of over de in het geheim gehouden dankmissen. Hoe verhaal je over gevangen gezet over 't verzet over deze dodenmarsen en ss ook nu als levensles. Zeg je voor zij net niet werden vermoord door…

Het werd heus ook nu door anderen echt nagemeten nu gisteren dat sneeuwwit ons echt niet was vergeten. Getuigen, bleek later, schoven ook vensters wijd open, lieten zelfs 'n diepere gulle zucht om vrijdag te dopen. Het gaf ook mij in deze nacht verbaasd werkelijk stil jolijt toen ook ik als lot bijtijds even ontwakend werd afgeleid met kopjesogen…

De nacht heeft schijnbaar smetten van gisteren ook die van vandaag werkelijk op haar voorhand al in een handomdraai blijkt nu echt weggedaan, vele gulle gouden zonnestralen spreken ons aan. Bijna lauwwarm bijna azuurblauw is de lucht en zee ook de wolken die opgestegen 't gevleugelde wegen, ze hun weg laten gaan om scherend op pad te gaan.…

Als golven die op kiezelstenen stranden als jagend tijdverschijnsel in de stormen zal mijn gedachte strijden tegen banden die leven klemmen tussen oude vormen zo brengt een nieuwe dag het nieuwe licht, maar wel in glans door oude zon beschenen, dat wordt door ‘t oude duister niet ontwricht, het helder schijnsel zal zijn krachten lenen dan…

De wind waait en de lucht wordt blauw wit, de bloemen zwaaien en knoppen komen uit, lente ontspruit, het is echt onroerend om te zien al komt er 'n bui in 't zuiden ik wil de lente inluiden. Heel de natuur kan ons nu werkelijk zo verblijden kijk met al die jonge lammeren vandaag in de wei. Het talud wordt hier groener en echt steeds groener…

het valt niet mee een bedoeling te vinden voor dit gedicht noch voor een dodenakker in het lentegras een maandagmorgen, een gewichtig gezicht voor de schemer die soms op duister lijkt dan weer op ochtendgloren voor de onvolkomenheid van perfectie of om zomaar te worden geboren vergeet de belastingaangifte niet, leuker konden we het…