213 resultaten.
Ooievaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Kijk daar....
een nest
met een ooievaar
Ik kan
m'n ogen
nauwelijks geloven
Je denkt
aan kinderen
je dochters, pasgeboren
Die
op hun beurt
de ooievaar ook zagen
Ik wil mijn gade
vragen
of zij hem
-vanuit haar standpunt-
misschien beter kan zien.…
welkom leven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 317 als de harten zijn veroverd
overwint zij schroom tot leven
dat geprezen en bewonderd
nu in handen ligt van liefde
aan wie het ook ontsprong
vol maakt hij het leven
van zijn mama en zijn papa
als met nieuwe tijd van jaren
eerder dan gedacht verwacht
zich victor judah melden laat
als geen ander klopt zijn hartje
in moeders schoot zijn…
Dromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 282 Vannacht werd ik wakker,
viel in een diepe slaap,
toen dromen weer begon.
Wie droomden?
Levenden en wie al stierven.
Iedereen kan vrij verschijnen.
Mijn oude vader kwam tot leven,
met mijn jong gebleven moeder.
Vannacht.
Waar?
We zwierven door Parijs,
waar we nooit waren geweest.
Wanneer?
Ik zou het echt niet weten.
Dromen worden…
Helder licht
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 341 Geen daglicht frisser
dan dit helder schijnsel
Het zal het stelsel zijn
of anders iets dat draait
Geen daglicht frisser
dan dit vers lichtende
Het zal geboren zijn
of anders iets dat is
Geen daglicht frisser
dan dit fel brandende
Het zal groeiend zijn
of iets dat is geweest
Geen daglicht frisser
dan dit, dit, dit gewoon
Het, het…
Om licht te brengen
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 366 Om licht te brengen in het duister
en schaduw van de laatste dood
verscheen een Kind, maar zonder luister,
en openbaarde 't morgenrood.
Om licht te brengen en wat vrede
te midden van de zwartste haat
verscheen een Kind vannacht, ja heden,
maar in armoedig feestgewaad.
Hoe goed zou't zijn nu maar te zwijgen
al is ook ons geloof zo klein…
Sneeuwvlokken vallen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 326 Kennen zonder Kennis.
Onbegrip begrijpen.
Branden zonder vuur.
Uurwerken zonder uur.
Eén is gelijk aan alles.
Méér zijn dan wat of wie?
Twee is méér dan drie.
Spontaniteit leeft zonder tijd.
Is denken zonder gedachten.
Is zin zien in onzinnigheid.
Mensen worden geboren.
Kokend water kookt.
Sneeuwvlokken vallen.…
Finn
netgedicht
4.2 met 11 stemmen 473 nee, ik ga het echt niet hebben
over de smalle, lange vingertjes
noch over de tien teentjes
(misschien een hoogst enkele maal)
ik zal ook niet zeggen hoe perfect hij is
of er woorden aan toevoegen die volstrekt
superlatief zijn, in het begin of middenstuk
en zeker niet aan het eind
(maar dit terzijde)
het meest voorkomende zou natuurlijk…
Ontkenning
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 298 Met de kop in het zand,
geloven we in illusies.
Ik ben mijn bezit.
Ik ben wat jij zegt.
We zijn wat we doen.
Laten we het zand,
uit onze ogen wrijven.
Schud vijanden de hand.
Geef geliefden een zoen.…
Wad, jij verzoent
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 348 ik zag je, jouw polder in 't hoogelaand
drijvend op het gras de voet gebeend
tot weke klei het oor gericht naar
de reling van het Wad
wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de
bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd
waar het water lestig vele monden voedt, je armen die
de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin
ik ken…
Geboorte-ei
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 449 Donkere baarmoeder
omhulde jouw groei.
Groot werd je
te groot voor mij
kwamen er golven....
zwom je door mij,
je weg naar het licht.
Geboren uit geborgenheid,
draag ik je lichte leven.…
Echo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 326 Golvende geluiden
weerkaatsen jouw vorm
Geheime wolkenspiegel,
-nevelleven-
drijvend langs verre verten,
nog niet hier,
ben je echoënd licht.
Jouw lichaampje
spiegelt wolken,
weerkaatst licht,
beweegt volop in voedend water,
eerste teken van leven.
Klein kindje....…
in passie verknoopt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 265 in passie verknoopt
jongt zich het leven
uit heden een toekomst
een blijde boodschap
die zich weerspiegelt
in ouders ogen
onder moeders hart
rijpt ontwarrend
wat zich laat verwachten
creëert het ongeboren geluk
zich een verbeelding
op roze wolken
dichten gedachten dromen
die grootser dan groots
door het echte wonder
overtroffen…
Ons bed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 444 Zonder ons bed,
wordt ons leventje onleefbaar.
Zonder warm holletje,
kan niemand overleven.
Geen mens. Geen beer. Geen eend.
Voor het eerst open ik mijn ogen.
Zojuist werd ik opnieuw geboren.
Het donzen kussen is mijn moeder.
Haar koesterende liefde voel ik weer.
Heerlijk gaap ik en strek mijn lichaam uit.
Ik voel mij als een uitgeslapen…
licht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 529 het licht reisde
ver voor je uit
sterren dansten
om je heen
op de grens
van het zwart
naar het wit
doofde het licht
elke minuut
verdrong de andere
toen je levenloos
ter wereld kwam…
het beste leven geven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 469 waar liefde samenvloeit
komt het beste boven
transformeert zich de bron
tot – uiteindelijk – jouw leven
de stroom van ontmoeting
weeft met stof van genen
in moeders schoot
zich jouw eigen bestaan
wat vormeloos begon
week nog – en zacht
vormt zich frêle
tot in jouw fijnste details
voedende aderen
daar om en doorheen
weven schilderend…
Geboorterecht
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 313 Op een zekere dag,
worden we geboren,
na een ellenlange reis.
Eeuwen- en eeuwenlang,
hebben onze genen nodig,
om te worden wie wij zijn.
Op een onzekere dag,
wordt ons geboorterecht gestolen.
Door kerkvaders die ons beleren:
Jij lag zondig in je wieg, zoals zij.
Door ouders die je al vroeg laten weten:
Jij moet worden zoals wij.
Door logen…
Maanverlichte dichters
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 285 Diep in onze mensenziel verborgen,
moet een stille bron te vinden zijn.
Daar ontspringen mijn gedachten,
die op nieuwe woorden wachten.
Wanneer angst me uit het lood wil slaan,
sluit ik mijn ogen en ga in bed op reis.
Op weg naar dat nachtelijke meer,
waar gedichten als vanzelf ontstaan,
en op maanverlichte dichters wachten.…
Dansen tussen vreugde en verdriet
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 386 wij waren blij na het zien van de tjiftjaf
die een voorbode van het voorjaar was
het wachten was nu op de fitis zijn neef
doch hij kwam niet, evenmin het paasgevoel
de beloofde vrucht was afgebroken –
de zomer die volgde was verzengend heet,
het land dor en zonder enig teken van leven
wij leefden meer naast dan met elkaar
in de herfst bluste…
Druppel
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 393 Een stortvloed,
een waterplas in de woestijn,
een druppel, alléén maar één druppel.
Mijn naam strekt zich uit
en krimpt in
zoals gekneed brood.
De dood achtervolgt me,
het leven perst me
en vouwt me in elkaar,
en in elkaar
in elkaar.
Gewiegd in 360,
onder de zon en maan,
door 9 manen.
En aan het einde van de tunnel;
water, grond…
Leven en dood
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 680 Staande bij de kassa
staat een oudere klant triest en verloren,
is gisteravond zijn vrouw overleden,
terwijl ik hem condoleer,
voel 'k me bijkans schuldig wanneer
ik hem zeg:
bij ons is een kleinkind geboren,
op het moment dat jouw vrouw
de wereld verliet,
kwam er nieuw leven ter wereld.
Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…