248 resultaten.
Rood in de regen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 209 ik heb de mensen gezien
hun lach en kracht
in geestdriftig betogen
een lucht vol kleur
in samen plezierig
de vrijheid weer dopen
pas toen gingen
zij langzamer lopen
geschrokken door schoten
angst verlamde geluid
hoorde ontzetting in ademen
niemand kwam meer vooruit
de stilte nam toe
van niet meer bewegen
zag schoenen rood in de…
besluipen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 ik schrijf je
al weet ik
niet waar ik
beginnen moet
je plukt aan
mijn warmte
die met de
dag verzwakt
je neemt met
tergende
regelmaat een
hap uit de zon
je weet hoe
je het licht
van de maan
verduistert
je werpt je
schaduw ver voor
me uit zodat ik
voel dat je er bent
je verstikt
de koele bries
waardoor ik
naar…
Barbara bekent haar zonden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 Als een wilde roos worstel ik in gekwelde
bewegingen. Bewogen door hebberige handen die mijn
Habsburgse borst kneden, word ik het leven
moe. Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen
storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen.
Diep kerven de koraalkettingen in mijn
lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra,
niet de minnares van Caesar…
Klokken luiden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 199 Van mijn hart heb ik nooit
een moordkuil gemaakt.
Wat mij raakt krijgt respons
en soms gonst er verleden
door mijn meevoerende aderen
voel ik de moeders en voorvaderen
in hun gevechten voor beter
zich gevend voor de toekomst
van het verdere leven.
Mijn tijd begon met een opgang
en nu is er de dalende lijn
omdat ons aller zijn wordt bedreigd…
Texas 1830
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 229 Ja ook de Indianen hielden slaven
Als kolonist was je bepaald niet veilig
Het vee en dierbaren waren je heilig
Tijdens de reis werd menig kind begraven
Binnen de palissade lag je haven
Het was hard werken om een fort te bouwen
Je stak vol hoop de handen uit de mouwen
Waarbij God en de Bijbel leiding gaven
Al tijden lag de duivel op de loer…
praktijk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 222 onstelpbaar huilde je
je wangen nat
de longen uit je lijf
oeverloos schreeuwde je
je naar het
einde van de pijn
de korte mouwen van je
T-shirt legden je bont
en blauwe armen bloot
ik gaf je een strohalm
voor het bloeden
een zakdoekje van papier
daar was de arts
die onderzoekend
naar jou keek…
Geadresseerde bombrief
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 277 Als vrijwel dagelijks het nieuws
altijd wordt bepaald door vormen van terreur
de tijd uur-na-uur weg tikt
met geadresseerde bombrief bij de deur
Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken
terwijl onze wereld onmens'lijk
zichzelf immer en altijd zal blijven
herhalen
Oorlog, geen structurele vrede
Grote vraagtekens van de natuur
Onvoldoende…
Bloemenregen boven Brussel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 220 op de steile weg omhoog
is alles te vinden wat
vastgelegd moet worden:
bloemen tussen grijze
rotsen van graniet
hoge kliffen diepe kloven
in de sporen van de tijd jouw
berichten van liefde en rouw
uit Brussel verlaten stad waar
alles te vinden is wat jij
zwijgend schrijft waar je alles
ziet in de breking van het licht op
de steile…
Triest, zo vrolijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 281 Lachend liepen ze voorbij,
spraken over 't verlies
schaterend om hetgeen verdween
zo triest en zo intens gemeen.
Ze lachten, lagen dubbel
terwijl hij daar lag op straat
maakten zich vrolijk omdat vrienden
bleven trappen, bleven slaan.
Toen hij zich niet meer bewoog
geen vin meer verroerde,
ze zich bukten om te zien
of hij toneel speelde misschien…
pauken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 de wereld is vergeven
van droeve plekken met
doden die we zijn vergeten
al zeggen we van niet
met vernauwde blik snellen
we over struikelstenen
van heimlijk begraven
executies
snellen we langs
plekken des onheils
onwetend soms van
ontelbare doodvonnisen
kijk naar boven
vergewis je van de hemel
de doden roffelen
als beukende pauken…
Blij 20 - Zoeken naar blij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 134 Het is flink zoeken
als er weinig reden is
om toch blij te zijn…
Kind van de rekening
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 183 Ze zijn
'kind van de rekening'
er wordt niet
naar hen omgekeken
De straat...
hun woonoord
hun domein bij weer
bij wind, hun onderdak
Dagen rijgen
zich aaneen tot weken
zonder uitzicht
........'n gapend wak
dat het daglicht
niet verdragen kan
geen troost biedt of bood
..........in een omarmen
De straat...
enig maat
van…
De moeder verafschuwt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 207 handenwringend ziet zij toe
hoe ik als hellehond
mijn twee broers afslacht
op jacht naar de kroon
niets heb ik geschuwd
ieder, die het waagt
mij tegen te spreken
laat ik vermoorden
het volk juicht gedwongen
uit angst voor geweld
uiteindelijk sterf ik
in een poel van bloed
*****
Richard the Third, Diever…
Hallo Beo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 327 Laten we aan het einde van het seizoen
Artis Natura Magister nog eens aandoen
Ons goed fatsoen gewis van zijn eer ontdaan
Ten overstaan der mispuntige apenrots
Slaan we knotsgek de papagaaienlaan op
Prietpraat nabouwend en verrek!
Hobbelt daar niet die vogelvrije Van Gogh
Met klapgomkauwende drommel om zijn nek?
"Hallo Beo" wauwelt Theo gedistingeerd…
ver van huis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 247 hij leefde op
voet van oorlog
met de zwarte rafelranden
van zijn kindertijd die
dicht op zijn geïrriteerde
huid bivakkeerden
grillig hinkte hij uit de maat
met de wereld
zilte tranen vonden hem
na de stenen door de ruit
zijn schreeuw en gebalde vuist
zij brachten hem ver van huis…
Terroristische aanslag.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 484 een lichtflits
de harde knal
vervolgens grijze rook
gegil en geschreeuw
mensen vallen
achter hun bagagetrolleys
op de vloer
hier wegkomen is een
hele toer
doden en gewonden
blijven achter op
de grond
welke besmeurd is
met glasscherven en bloed
van veel mensen
welke hier op deze
Brusselse luchthaven
hun ongewenste…
Stervelingen onder elkaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 284 Dat stervelingen,
elkaar niet begrijpen.
Dat stervelingen,
elkaars geloof niet geloven.
Dat is heel erg begrijpelijk.
Dat stervelingen,
elkaars bloed wel kunnen drinken.
Dat stervelingen,
elkaar naar het leven staan.
Dat stervelingen,
oorlogen voeren en doden,
terwijl we al sterfelijk zijn.
Dat is onbegrijpelijk.
Dat is ongelofelijk…
Wolkbreuk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 234 hoe ver kun je gaan
zonder dat de hemel huilt
de druppels vallen
stukslaan op beton
verdampen tot leegte
tot iets dat nooit heeft bestaan
wat kun je vragen
om te ontwijken
wat kun je dan nog raken
zodat het breekt
en dat je met lege handen staat
en valt - en de scherven niet meer opstaan…
Roos van zelfbeschikking?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 Marmeren zerken
gelardeerd met geaderd bloed
dat moest stromen, om te kiemen
zoektocht naar vloeibaar goud
uit de schoot van het ongedeelde,
gefolterd en humaan gespleten,
deelde hebzucht de grond in tweeën,
Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, het
diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen
de geplukte oogst van een verre droom,
verdeling…
Storm in een glazen lichaam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 259 er hing een adem te verstikken
in een zucht om te snijden
water hield op met stromen
werd bloeddamp uit poriën
al het lawaai stierf eenzaam
de stilte klonk steeds harder
ik bombardeerde mijn ziel
en niemand die het hoorde…