in schemerlevens hebben de bergen ogen alles is gehoord een liefde vergaat tot een hoopje stoffig as alles is geweest de inktzwarte klap het bulderende zwijgen alles is gezien de rivier vraagt niets in een nachtelijke stroom alles is eindig…

Tegendraads, het weg- kappen van woorden om bij zinnen te komen.…

Dit is het hartland – duisternis die overgaat in de dageraad…

Dubbele ijspoort: water klatert meerstemmig: twee gletsjers samen.…

een stok raakt de grond tikkende tijdbom van hout nachtschade woekert…

hagelbollen springen op de trampoline…

Toen je plots heenging, woei de wind je veel te koud, mijn gevallen blad?…

De rand van de berg, maanverlicht, Jupiter heerst – de truffel ontwaakt…

De lucht kleurt en vormt als een nieuwe schemering zo dromerig mooi…

de schoolbel rinkelt – een kleuterjuf kuist haar snottebel af…

Een mulle zandweg gaat haast schuil onder struiken, ligt aan de hoeve, die, ongestoord, het oude reine landleven ademt.…

Een mist bevangt mij zijn waas neemt mijn adem in. mysterie nabij.…

De samenleving vol wedijver mag kijken naar het bijenvolk, waar taken zonder morren, in vrede worden verdeeld.…

Stilte hangt roerloos boven het water. Visser aan kant luistert mee.…

Hemelwater stilt de dorst van droge aarde in een goede bui.…

Fluweel zachte huid als een kleurrijk gefladder zing je de ochtend.…

Naar de zon gericht als een blinkende sieraad kleur je de polder.…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

Lekker meedeinen op het ritme van getij adem van de zee.…

Jonge meerkoetjes zwemmen vrij rond, dankzij twist van moeder met eend.…