Een zeer bij- zondere wolk 'de Hand van God' een pulsar wind nevel Geëxplodeerd daarna geë- volueerd Supernova…

Mijlenver en hoog geheven straalt een ster haar zilverlicht Nog houd ik mijn loof gebogen leef ik in iets ongewis Zouden stille hemelogen waken als ik slapen kon? of heeft liefde mij bedrogen Zing ik schaduw ‘s heldendom? Nu de wekker star blijft steken en mijn ogen zwaar vermoeid halfbewust de droom vermijden die geheimen broeden…

Eeuwige word je genoemd - Jij die mij doorleeft En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Mijn gevoelsoppervlak Doet rimpelen - Jij die in mij het licht Brengt dat het donker Aanraakt en verdrijft…

Daarboven gloort het licht Het signaal dooft naarmate wij dalen Wij stegen weer op Uit nieuwsgierigheid En voelden plots de golfslag Die ons spoelde op het strand Onder de volle maan Na een periode van onwennigheid Waren wij de zee ontgroeid. En lag het land open voor ons Heroïsch beklommen wij Het continent En voelden ons gerustgesteld…

Is mens' leven uitgetekend in de sporen van de nacht, of leiden schimmen het bestaan van mensen die potten roeren in blokhutten van drie bij drie terwijl het vuur heel snel dooft? De laatste ster maakt de ochtend hoewel vogels nachtbrakers fluitend naar bed begeleiden Voor even stond de tijd toen stil... Duizelend brokkelde steen van…

het is laat maar ik ben nog wakker alles is wakker de aansteker op tafel en het blikje bier naast de vliespinda's en de plant is ook nog wakker en eet vlees, volgens mij de dj's zijn wakker zoals ze maar kletsen de maan is wakker onder een wolkendeken de sleutels van mijn deur ik denk dat ze wakker liggen naast een paar…

Duizenden miljoenen onbewust van seizoenen hangen ze in de ruimte als snoeren edelsteen zonder zwaartekracht, allemaal ver vaneen De wondere kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren…

In de nacht tikt de klok de tijd door. Dooft de adem als een kaars. Het zwart hemeldak oneindig met daarin verzonken sterren en maan. Ongrijpbaar en niet te vatten het ontstaan van dit heelal. Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…

Ik droom dat ik ouder ben als het heelal wacht in zwangere niets op wat komen zal; ruimte expandeert met baringsgolven die als warmte door mijn lijf stromen; ruimte condenseert tot materie, door zwaartekracht verdicht tot hemellichamen; uit sterrenstof van een stervende ster stolt de aarde in een materie regen; primitief groen leven zet broeikasgas…

zwart is de nacht totdat twee ver uitelkaar staande kleine ogen licht geven en volgen een luide diepe stem zegt: tastbaar ben ik niet zelfs mijn zien waarin alles schuilt is bovenzinnelijk wij komen ver van de aarde waar nog geen mens kan komen dan alleen maar dromen wij zijn al eeuwen verder zien treurend toe naar uw streven u bent…

Een eeuwigheid is niet in beweging te krijgen zonder ruime fantasie. Zonder kleur is licht een plichtpleging en is duisternis alles wat ik zie. Het lijkt een pulsar in omvangrijk groot, of op het bezeilen van andermans land. Wellicht geen zaak van leven en dood, een blauwe kever in de kleine hand. Ik weet niet wat er nou eigenlijk toe doet…

De maan in duisternis verdwenen het licht van de zon gedoofd daartussen de aarde voor altijd. Honden en wolven barsten uit in huilen zij weten waar haar zwevend lichaam aan de verre, hoge hemel staat. Nachtzwaluwen vliegen op haar aanwezigheid de vlucht van noord naar zuid bepaald vleugels bewust van aantrekkelijkheid…

Van zo hoog klinkt het lied met het blote oog niet te ontdekken hier is het gehoor dat richting bepaalt. Vanuit het goudgeel koren stijgt de warmte omhoog, draagt het leven in cirkels naar de hemelboog. Daar deel van zijn met jubelkreten om het geheel te voelen en te weten het lied leidt het pad naar omhoog.…

Wie zal bepalen, wie zal uitvinden of wij elkaar, na dit aardse leven nog eens zien en zullen en willen ontmoeten misschien zal ik jou dan begroeten als een oude vriend met wie ik veel beleefde en me altijd deed leven. Misschien kunnen wij elkaar dan echt liefhebben, houden van zoals wij op aarde niet konden niet willen…

het wit van waanzin scherpt de muren rondom mijn burcht ik ben een waker zonder gevolg dit slot troeft de regisseur het tot munt geslagen lot af en reist de hemel door in exploderend puin zou god zijn nagels breken aan onreligieuze voorspellingen die zonder enige vorm van waarneembaarheid zijn schaduw werpt over het verwoeste land waar liefde…

jaren tuurde hij het heelal afspeurend ontdekkend nieuwsgierig het glas nog verder geslepen de focus afstand bepaald toen kwamen ze in beeld! Io, Europa, Ganymedes en Callisto hij was de eerste die hen aanschouwde 1610 schreef de kalender en het bliksemde wederom! deze cycloop onder de ontdekkers schittert ook nu nog als ik in een…

(voor André Kuipers) Je draait soepel in het rond als een goudvis in zijn kom, je ruimtehuis bevalt je goed, terwijl je vrolijk reageert op de aardse vragen van familieleden en verslaggevers, verberg je als een ware joker de pijn in je hart over de vervuilde en vernietigde delen van de aardbol, die je haarfijn kunt waarnemen, net als God…

al wat is draait om eendere ellende binnen en buiten, bollen en bellen in bruisende bubbels ballen kleinere samen ze dijen en duwen hun opgebroken golven krimpen ook weer in of spatten pats uiteen om vervolgens op te gaan in nieuw verband deels ontleed in een bad verhullend schuim laat ik deze samenhang een tijd verdrijven…

Man noch vrouw Planeet noch ster Maar het verdrietigst wel misschien Steeds korte tijd voor vol aangezien…

spinnend aan het wiel der tijden wentelend in het dradenspel lijnen met verzilverde zijden flonkerend in een hemelse hel draaiend in planeten banen spugend met het draken vuur centrum van je eigen manen leegte kent geen levensduur vlammend aan de aardse hemel brenger van het nieuwe licht schreeuwend in het hels gewemel onweer donder…