de oude Eusebius met haar imposante pilasters midden in de stad aan de IJssel van de eeuwenoude koek heeft geen weet dat een Bourgondiër op koorhoogte net om de hoek in een middeleeuws gewelf zich vergrijpt aan de borsten van de Dame Blanche uitdagend gekleed met warme chocolade: hij gaf haar geen enkele kans tegenover hem weet…

ik knerp driedubbel goud in de buidel gewonnen, toch ? hoog op het schavot wint verlangen een protserige plak en de onzin, nonzin waanzin knerpt driemaal goud in de buidel…

Een gedicht schrijven is niet moeilijk, maar soms is het rijm foeilelijk.…

op zoek naar een wak waggelen twee witkonten net geen zwanenmeer…

Loop ik in Antwerpen denk ik politiek correct aan “cordon sanitair” dat associeer ik met “Gorden gaat sanitair” en zie in gedachten “topper Gorden” met broek op de enkels op een roze toiletpot even geen Antwerpen…

jij zoog het leven uit mij en ik lepelde mee jij pijpte naar mijn dansen je hebt me vernederd maar ik ben heel tevree…

Ik, fijnbesnaard als ik ben altijd lichtvoetig en toch hoorbaar, maar dan op mijn manier adrem als ik ben en o zo leuk, om je te bescheuren en dat altijd op de juiste momenten -zie ze eens allemaal lachen- wat zou de wereld zijn zonder mij ik praat nu vanuit de heup of misschien wel lager...…

Een adellijke ridder op kruistocht had eindelijk gevonden wat hij zocht Hij stak zijn speder in een koninklijke maagd Toen zeeg zij neder en Hare Maagdelijkheid keerde nimmer weder…

Vijf jaar geleden Deden wij het voor het laatst Proberen? vraag ik Ga je nu elke vijf jaar lopen zeuren? vraagt m’n lief…

mijn dromen zijn verweven met de dingen die ik dacht de lust naar schone vrouwen in mijn slaap voortgebracht ik droom van hete stonden in het maanlicht aan het strand dansend in de woeste golven naakt door de zon verbrand dit is mijn mooiste nacht spelen met jouw lichaam de wens waar ik naar smacht zwemmend in het natte duister…

Zit hij in ‘t wachthuis gebeurt er niets, is hij er niet dan gebeurt er wat - Zo’n baan wil ik ook graag of weerman in Californië…

Als je in je leven, altijd aarzelt een stap te gaan, bemerk je, als je oud en grijs bent… Dat je, je hele leven, op één been hebt gestaan.…

ook vogels kunnen faken en hebben zo hun streken als iets Arie niet helemaal zinde viel hij van zijn stok pardoes achterover op het zand in zijn hok op apegapen lag hij dan de kalende kanarieman die toen hij aan de vrouw kwam zijn jeugd met kopveren hernam twee koters kreeg het paar gelukkig zonder kuren Arie floot hun lieve lust…

Er zitten knopjes, Aan het stekje In het potje, Op de vensterbank. De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

als ik daar eindelijk lig met mijn wit gezicht gedrukt in een nog witter kussen dan zou ik willen dat ik een mop vertel en vervolgens, zonder zelfbeklag sterf met een schaterlach…

Eens op een blauwe Maandag, Het is heel lang geleên, Toen wou je eens gaan vissen, De zomerzon, die scheen. Ik had nogal bezwaren, Ik weet het immer nog. Ik had niet moeten klagen, Want jij ging immers toch. De hele dag maar wachten... Steeds weer de weg afturen. Het wachten duurde lang, Tot in de avonduren. En eindelijk daar kom je…

een sigaretje een borreltje voor het slapen gaan maar wat dan als je niet meer wakker wordt dan was het niet meer eentje maar je laatste ik lig daar soms wakker van…

In een potje op de schouw, meer stof erop dan erin, af en toe eens met een swiffer, ook al ben ik dan allergisch, en blijft het lood in mijn kiezen, toch kan ik niet niezen.…

De duivel zegt, dat ik een fust moet zijn met houten duigen, met een ruggengraat geringd met ijzer, tot rand gevuld met gerstenat, verlichting vanuit het tapgat, waaruit ik alleen mag tappen, alleen daarop rust het voordeel van de twijfel, de overgave telt in onverzadigbare teugen van gelagerd bokkig bier, de grappen te weerleggen…

De nacht ademt de zware lucht van herfstbladeren ik bewoon de overkoepelende vorm van taalfilosofie met uitzicht over de binnenterreinen van de fantasie ik verdiep me in de wijsgerige bestudering van taalverschijnselen ik ben transcendentaal doe zowel aan vervreemding als aan jongleren ik ben mij bewust van het vitalisme van mijn angsten…