Het wordt nooit meer zo als toen jouw ziel nog puur en onbedorven onaangetast door maatschappelijke belangen, niet meer gevangen was al lang geen prille puber meer geniet je van jouw lichaamsgeur ouder dan je gisteren was jongeling voor de toekomst de ochtend is uit mist ontstegen jouw onderbewustzijn voelt kaal dit is de tijd voor een…

Voel jij ook in alle talen van voorjaarsvlinders essentie in warme volle magen talloze onbeantwoorde levensvragen onder blauwe lucht van dromen waar je ademt in vertrouwen bemerk jij ook dit vroeg ontwaken dan is het vanwege prille liefde verliefd zijn op een onontdekte schat volg blijmoedig het droomkompas.…

bewezen is: de tijd verglijdt, wij blijven niet, wij zijn niet vrij. per dag de pijn der straf neemt af. wij slapen in met ochtendzin. ’t verblijf is nacht in ’t zwart gedacht: droeve stilte is klankenpracht. de spijt gaat weg, zij ligt naast mij, zo lijf aan lijf gaat het voorbij. ‘Anna’, zegt Anke. ‘Anke’, zegt Anna. ‘niemand…

toen zij met kinderogen de grote wereld mat het grasveld een oneindige vlakte was en de overkant van de straat een ander land was moeders lijf de onneembare vesting torende boven alles uit en het kind wist dat papa rijk was als het munten hoorde rinkelen in de zakken van zijn bruine overjas toen moeder in een zwarte zware kist…

soms laat het raam licht door dat er gisteren ook al was te hooi en te gras op een onbepaalde plek in het achterhoofd, ergens achtergelaten zonder bericht in buurlanden ruikt het naar thuis en thuis lonken de buurlanden overal zijn wijkende wolken maar nergens is een hemel blauwer dan in gedachte aan mijn vroegste dagen…

ik verslind gedichten om hun taal en woorden waar tussen gedachten zweven die ontroerden en bekoorden die het geheel oplichten die iets levenloos weten te verbeelden laten dansen laten leven daarom juist daarom zal ik zo vaak zwichten voor de schoonheid van sommige gedichten…

door een overdaad aan licht verliest elke spiegeling haar detail gaan trage woorden in werveling verloren en opeens lijken gezichten op elkaar een enkele keer overkomt het sommigen om als enkeling het verschil te maken in het voorbijgaan een blik op te vangen, een herinnering te activeren om er frontaal uitdrukking aan te geven hetgeen…

met een hart vol woorden op de fiets van ergens naar hier vragen in golvende regels dwarrelen pen en schrift uit elkaar vogeltaal stap voor stap in korrelig zand geschreven opgetild uit de leigrijze zee schillen krijsende meeuwen appels met elkaar niemand kan aan zijn lot ontkomen de zee golft sist valt aan gaat terug taal bouwt op breekt…

Parbleu?! Mijn hemellief, godnogantoe! Duid u mij toch vooral niet euvel, maar ons niveau wordt aangetast belaagd als het wordt door onwalgvogelijke banale bruincafé ongein die alle perken te buiten treedt, met uw aller welnemen!! Welk een puberaal onthaal, als u mij permitteert! Jongeheer Poes, zegt u er eens wat van, het…

Sirene sirene ben ik, zeemeermin Ik zing als een vogel, maar ben ik te min? Ik zing aan de Rijn en ik zing aan de Maas Maar daar zie ik enkel een wit wolkenwaas Ik zing als een tierelier, word bijkans gek Aan de Rijn en de IJssel zing ik en de Lek Sirene sirene klinkt mijn lorelei Mijn zang sterft nu weg, pas dan voel ik me vrij...…

wie met gesloten ogen luistert hoort het roerloze bewegen hoort de zucht van verlichting in z’n rauwrode lijf, lichter dan lucht voelbaar door zelfbewogen ziel langs zichtlijn en richtsnoer niet langer kaal en koud in zichzelf gekeerd, zo diep dat het hart niet meer deelbaar is…

Ach kleine wilde lieveheerskeesje Beheers je toch een beetje want ik lees je Voor mijn gemoedsrust niet meer, zenuwpeesje Je bent een brulboei boze pimpelmeesje Was je een schoenlepelmaker geweest Dan zou ik zeggen hou je bij je leest Van dik hout zaagt men planken nog het meest Maar niet dat ene mistig rooie beest Dus blijf niet stoeien…

ik droom mijn dromen dieper in het duister van de nacht ik doe alles wat jij wilt ik lijk wel gek de eerste twijfelende traan rolt over mijn slapende gezicht wat ik nu voel is onbeschrijfbaar mijn avontuur wordt intenser in de cadans van mijn zielloos hart droom ik mijn dromen grondig ik zou iets willen dichten maar mijn droomslaap…

Ze kon van huis naar 't Baarnsch Lyceum fietsen Kreeg zeven keer per week Latijnse les Als puber en als aanstaand kroonprinses Zei "Luctor et emergo, Beatrice" 't Ging eerst niet echt van harte, later wel Want Juliaan bleef toch haar rolmodel…

het gezicht bleef bij het lichaam ook toen duisternis intrad de avond viel ver voor de vroegte neer zodat geen woord onbesproken bleef met nauwelijks hoorbare fluistering kon ik het ruisen van populieren horen alsof mij werd verteld waar water en kust tot branding samenvloeien in het zand stond geschreven aan wie deze woorden waren…

Een molleboon was ik, een hortulanus Verbaal vertoevend in het floraleven Als wolf in schapenplunje? Overdreven! Dat zou slechts kunnen als het volle maan is Ik joeg als een Factotum duvels toe Met veel gevoel voor scherts en ironie Vandaar mijn bijnaam Scherzo, evenknie Van Nemo, Bestevaer van Bontekoe Maar een Alfredo ben ik nooit geweest…

Er is een horizon vol zwaartekracht in geruchten uit een dromenland alsof er een zeilschip met een vergeten ziel vaart door het warme zand van de woestijn Alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond fragiele schoonheid maatjes komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die verhouding tussen wankelende…

Deze nacht voeren stromingen mij naar open zee, ik zie hoe Atlas de hemel op zijn schouders draagt, hoor hoe lange armen muziek naar bergen en ravijnen leiden, deze nacht zweef ik met Apollo boven het landschap zonder tijden lig ik geketend in mijn windstille denkraam, weet ik dat alleen vogels de taal van Aeolus verstaan, glijdt Ariadne’s…

wat we tot nu toe weten over het koesteren van illusies van gedachten in weefselpracht achteloos achtergelaten, zo lijkt het waar blijft watervlugge zachtheid ingebed als toenadering in empathisch gesteente functiezonering, ontwikkelingsvisie voor wie oud wil worden wil komen en gaan net als de zon…

ik trek de angst met huid en haar uit het hart ik blaas het as van mijn schouders vandaag verandert alles vandaag geen lege handen elke kus zal ik verzilveren aanrakingen worden goud alles wat wankelt valt de goede kant op angst heeft hier niets te zoeken vandaag…