In de overgangstijd is het even vrede Om elkaar te bestrijden zijn de oude krachten te zwak en de nieuwe nog te gering - kleuters in hun blootje die iedereen vertederen en tijdelijk ontwapenen in het spijtige besef dat die blootheid haar onschuld verliezen zal aan de verlangens die woekeren in de groei van lichaam en geest en levens…

Regen Valt niet Omlaag Het waait Te hard Vandaag…

Dansende bomen in tempo, maat en ritme de wind dirigeert. Eerste beelden van wind komen voorbij Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht. Men heeft hier te maken met verscheidene en verschillende…

Geduldig wachten wortelstok, zaad en bloembol; slapen vleermuis, korenwolf en egel in hun hol; in stilte groeit het lam in de ooienschoot; enkel het sneeuwklokje geeft zich voorzichtig bloot. Hou hoop en ontsteek het vuur, want al is de winter nu nog guur; de Lente komt, ze komt er aan, de dag dat alles weer in bloei zal staan, dat vogels…

ik zou honderd dagen willen slapen gevoel is weg, lijf koud, geen gevoel ik staar in de winter ik staar naar de winter alles vertraagt, sneeuw in het wiel vlottend ijs snijdt door alles opent alle de wonden laat de winter binnen herinnering en hoop is al wat ik heb maar heb ik meer niet nodig? sleep me door de winter door deze winter ik…

In de flat van mijn zoon vernieuwen drie Polen de kozijnen Een hele dikkerd tilt een vast kozijn uit het raam naar een plek in de kamer Ze praten, ik versta hen niet. Één geeft orders, ik vraag diegene of ze koffie, thee…. Nee! Buiten hebben ze hun container waar ze ontbijten, lunchen Ik blijf in de slaapkamer om niet in de weg, in de…

Het regent op De Ring van Simonshaven En stapvoets gaan er paarden langs de ramen Mijn blik gaat naar een schaaltje herfstcyclamen Ik ga mij deels in winterrust begraven Bij buurman nog geen vieren van de teugels Zijn til zit vol met hunkerende duiven Die enthousiast naar buiten willen stuiven Pas in de lente spreid ook ik mijn vleugels…

Het is zo vreemd te zien dat de maan schijnt niet alleen hier misschien maar van Groningen tot Limburg van links naar rechts ziet iedereen die buiten kijkt: de maan, aan de hemel staan! Toch bijzonder.…

Het licht, het licht lijkt zachter te schijnen. Zachter, zou vriendelijker kunnen zijn. Maar minder warm, buiten tenminste. Zou de zon .. even rust willen nemen? Trekvogels vliegen ‘s nachts over blote bomen en pas gevallen bladeren, willekeurig verspreid over het koude gras. En wij dromen als die vogels vliegen van warme zomers.…

nog blijft de wind aan takken sleuren verbergt de aarde haar aangezicht onder 't vallend blad zieltogend hangen bladeren op half elf en ik onrustig in mijn stoel als aan het sterfbed van een dierbare zoekend naar tekens weer verkeerde woorden de vergankelijkheid opgediend compleet met garnituur…

Ik geniet van de vele kleuren ’t Is weer herfst in het bos En rottend blad geeft typische geuren Evenals de paddenstoelen in het mos Bladeren warrelen als sneeuwbui neer Bedekken met kleurrijke lopers de paden Eekhoorns scharrelen druk heen en weer Om hun voorraden weer aan te laden Ergens burrelt een bronstig hert Roept zijn roedel…

er daalt een rust vandaag over uiterwaarden zoals de binnenboezem langzaam leegloopt terugstromend naar de rivier ontwaterend op stroomdraad en buitenbocht nu nog zacht licht van stof tot wederkeren ‘laat ik het niet merken’ er is nog wat ruimte uit te sparen met gedachtenbundel vol krankzinnen in afwachting van de winternacht…

Proestend druipend voorover gebogen in de wind loopt hij op het melkwit grint Veegt de hangende tranen uit zijn baard terwijl het meisje voorbij galoppeert op haar paard Seizoenen komen en gaan het witte huis de bloesem stille boom onder de gouden maan De blauwe rivier ik herleef ze schilder met vrije adem de bruisende zee het…

ze leven op wilde viooltjes de kleine parelmoervlinders twee late vliegers dansen in het najaar boven bloemrijke graslanden hun laatste fladderende vlucht in oktober…

Ik ben de nazomer nog lang niet moe Zo'n Indian summer is Tiramisu Een zoet dessert na zomerse gerechten Die gouden zonneweelde die zich hechtte - Cliché, ik geef het toe, maar ik verveelde Mij niet, 't is een oud woord waar ik mee speelde - Geen mosterd na de maaltijd die 'k u deelde 't Was eerder de cognac die 'k…

Bladeren verkleuren, verwaaien met de wilde westenwind; vormen een fleurig doodskleed, ontbinden tot vruchtbare aarde. Vlinders verdwijnen, vogels vertrekken, vluchten voor duisternis en kou; zaden, noten, vruchten vallen, vormen een overvloedig afscheidsmaal. Het bos laat alles los, keert zich stil naar binnen voor een verkwikkende winterslaap…

Zoals ik zeer lang geleden bij het maaien de bosjes madeliefjes spaarde op dwingende vraag van mijn jongste zoon, zo rij ik nu nog altijd om de enkele viooltjes heen -wit, blauw, paars- die ooit verdwaald, van tussen het liggend hertshooi en het klein vogelpootje, spontaan aan het bloeien zijn gegaan. Zij schitteren al door drie maaibeurten…

de rust is weergekeerd op de stranden en in de struiken op wat spinnenwebben na die glinsteren in de ochtendzon het is nu tijd voor binnenvetten en wat nagezomer maar iedereen weet: het is voorbij tot aan mei we hebben hopelijk zoveel vaart gemaakt dat we we kunnen doorrollen tot aan kerst en dan omhoog precies tot aan 1 mei ik denk dat het wel…

Dromerig zie ik uit over groene landerijen door ochtenddauw bezaaid met parelen omzoomd door bos in blauwe nevel overgoten met stralen zonnegoud en als luchtkastelen zweven witte wolken door azuren blauw diepe herfsthemel frisse herfstwind waait over velden zacht huilend om de zomer maar in vochtig bos vullen de bladeren dit seizoen nog…

In catacomben verkleven de wortels van slingergevaarten en wormengewriemel van transgenererende parende pieren Verdorrende nesten vermagerde heinen van kevers in klevende massa's van klei Resten verweerde oneetbare stoelen van padden en amper te determineren gemasculineerde geblindeerde mollen Schoorvoetend dolend door hun…