God had zelf notabene nu zijn koninkrijk verzegeld en verlaten voor een bankje van het winterpaviljoen waar hij kon omzien naar de mensen die zijn wintertuin bekleedden vol met glinsterende paarden die hun glans hadden verkregen van de draaimolens die draaiden als een spinnewiel bij nacht voorbij een toverlint van lichtjes in de sneeuwgeworden…

als kerstverlichting slingeren warme wensen tussen engelhaar…

zacht zingt het jingle bells door dennengeur uit stenen met een ecokeur de natuur is niet belazerd de kluit krijgt regelmatig water geen kaarsen in de boom maar licht gesluierd met groene stroom een stal met dubbel glas spuitbussneeuw zonder gevaarlijk gas een koude witte kerst die ons nog lang zal heugen alleen de co2 uitstoot…

Seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat ons bindt is tijd, gesponnen op spinnewiel van het oude, - en het nieuw jaar, als we ons in vluchtigheid ontmoeten dan zwaaien we misschien wel naar elkaar en terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen, wat mensen scheidt is gezaaid door onbekendheid en…

Wie was Jezus mamma, vroeg mijn kleine vent waarom werd hij door de mensen al verwacht en wordt zijn naam nu door iedereen gekend of is het soms een oud verhaal dat werd bedacht heeft hij op aarde ook écht vrede gebracht werd door ons onze Verlosser niet herkend stond hij dan niet als een heilige bekend hoe zit dat mam en ik vertelde hem toen…

Satijnwitte Kerst de sneeuw plakt aan mijn sneeuwschop het schuim aan mijn glas…

nacht heldere hemel een stralende ster schijnt op het herderspad verlichten geboren Jezus gelegen in geel stro Jozef, Maria, trotse ouders aanvaarden God de Vader vanuit verlichte hemel zendt liefdevol zijn zegen geven stal heel intiem bevat gouden gloed dieren kijken vredig toe ontvangen koningen drie stuks waarvan een…

niets méér zijn in verlangen, het vermoeden van een wens onvatbaar in het bestaan als diep een hand in de jouwe en dromen die blijven wie zal je horen in de witte stilte van ontroering van een mens, een engel of een bloem en iets van oneindigheid; het leven tegemoet…

de weg naar kerst in uitgebaat door sterren van de straat een stal die leeft wordt nu verboden door menselijke goden kribbe en het kind zijn curiosa en antiek voor wie ze vindt wij etaleren slechts de buitenkant in pracht en praal de boodschap die om vrede smeekt is een diep weggestopt verhaal…

je weet weer schaduw te waarderen niet als keerzijde van licht dat donker geeft maar in accentueren voelt de kleur dat zij echt leeft alleen op het randje van bestaan en dood geeft zij zichzelf bloot…

extra broodnodig voor de vogels deed me strooien vleugelslag grijsdons op wit sneeuwtapijt een glimlach een jaar is omgevlogen bracht vreugd maar ook verdriet beperking ach je hoort me niet klagen zoveel mensen dealen met een lach of ook een traan weer anderen die verloren de aller aller liefste op deze aard geen boom vol slingers…

Sneeuw valt dwarrelend naar beneden de wereld wordt bedekt met een witte deken Kerstmis: even stil staan bij de geboorte van een kind dat ons vrede zou brengen. Al vele eeuwen vieren wij dat moment samen met de mensen die om ons geven. Vrede heeft het nog steeds niet gebracht. Zouden mensen in heel de wereld, ooit eensgezind samen het…

Gek toch, zelfs wanneer je hoedt voor narigheid, je raakt de sneeuw, alsook ’t weer, niet kwijt,…

mijn nachtkaars gaat niet uit helder brandt zij in duistere uren haar kleine vlam behoed ik op dwaallwegen in mijn leven jaar na jaar hernieuwt zich het innerlijk vuur van Kerstmis .…

Op de grijze merrie rijd ik door de sneeuwstorm naar jou toe. Enkele amfora,s vloeibaar goud bind ik aan het zadel vast om onze dorst te lessen. De oude cottage wordt met donzige dierenvellen omgetoverd in een warm bedstee. We doen ons geboorte kostuum aan en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…

Als de molens niet meer malen omdat de oogst bedorven is en de sterren niet meer stralen omdat de wens gestorven is, blijf niet stilstaan... Als de schepen niet meer varen omdat de zee geslonken is en de wonden niet verjaren omdat de droom verdronken is, blijf vooruitgaan... Als de klokken niet meer luiden omdat de tijd vervlogen is…

ik heb geen ballen die flonkeren ik heb geen boom met lichtjes ik kom deze tijd toch wel door ik geef er gewoon een slinger aan…

Het sterke geloof mag bescheiden schijnen als een kaars in dalende schemer of nacht. Dat wassen zuiltje heeft mateloze kracht; verleiding wil steeds bij zijn vlam verschijnen. De dansende vuurtong kan zich verkleinen, dan walmend opspringen met trotse macht. Misschien wordt een boze domper gebracht; zij zal als gloeiend puntje wegkwijnen...…

koud en kil eenzaam en stil Vlokje zweeft bibbert en beeft zachtjes naar benee een vlokje zweeft mee nóg een vriendje er bij samen zijn wij blij en sterk als een storm een echte sneeuwstorm guur de wind bang elk kind aarde prachtzicht lieflijk, zacht licht een kaarsje brandt Vlokje landt op een witte deken warmte geven Kind…

In de kerstboom hangt een ster, werkje van de kleuterschool. Langs het doorschijnende oranje omlijnt het fijn geprikte zwart de driehoeken, zes grote en zes kleine in gouden letters staat door juf in ’t hart geschreven de meegegeven boodschap Ere zij God! In mijn herinnering zie ik het kleine meisje, haar oogjes stralen al van…