De maan schijnt niet meer door de bomen, De makkers gaan weer door met hun geraas. De schoenen hoeven niet meer naast de kachel ’t is kransjes eten en geen speculaas. Als er geklopt wordt hoef je niet te vragen, Staat er een vreemdeling voor de deur, Het kunnen ook Jozef en Maria wezen, Die afkomen op de dennengeur.…

Vluchten in werelden waarin warmte ons kleding maakt voelen, zuchten want in de eenzame werkelijkheid zijn we naakt. De kaars die dooft het glas knapt de droom van licht warmgloeiende beloften, de vrede die hij had beloofd.…

De man vraagt me heel vriendelijk - ik vind het zelfs verdacht - of ik even tijd heb. Een afgemeten antwoord rolt over mijn lippen, stuitert een paar keer tegen de man zijn oren en verdwijnt met het regen- water in een afvoerputje. Hij draait zich om, een straatkrant in de hand, op zoek naar een volgende passant. Ik ben het weer. En knik…

Gaudete klinkt vandaag het lied, Gaudete, wees nu maar heel blij want God de Heer, Hij is nabij - gelukkig wie het gloren ziet van 't komen van het licht op aard, van 't Rijk dat alles eens doorgloeit, bevrijding voor wie is geboeid; gelukkig wie die hoop bewaart... Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd... Eéns…

Het inhoudsloze geneuzel, ben ik al reeds tijden moe. Net als al dat getreuzel, zo kom ik nergens meer toe. Het eindeloze straatje, van werken tot 's avonds laat. Geen tijd meer voor een praatje, is dit waar het om gaat? Al weken probeer ik het gat te dichten, van gezin, naar hobby en vrienden, en dan nu nog Kerst op de koop toe. Wat…

als ventje van acht stond ik met mijn neus gedrukt tegen de ruiten kinderdromen achter glas waar ik mij blind op staarde in winkels vol bijeengepakt het gaf eigenlijk geen pas destijds doch met een soort van zelfkastijding bood ik weerstand aan verleiding... toch keek ook ik reikhalzend uit maar rekende op niets…

't zal 'n stille Kerst worden zo zonder jou Zonder je tred in de gang Zonder je stem aan tafel Ik ben bang dat we wat ongemakkelijk Je zorgende handen op 't damast zullen zoeken 'n stille Kerst zal 't zonder twijfel worden Niet slechts de weerman voorspelt wat lichte neerslag en meer decemberkou.…

O, was ik maar 1 avond Sinterklaas En mocht die avond 5 December wezen! En kon mijn toverstaf elk mens genezen van wat ie maar niet laten kan, helaas Dan zou ik ieder mensenhart van steen, en ieder hoofd verstard tot ijskoud marmer, wat zachter willen maken, ruimer, warmer; zodat de vlam weer uit de ogen scheen. Mijn mantel, staf en mijter…

in de stilste nacht van korte dagen spreken vragen luider in verhaal een taal die dwingend is die handenwringend schrijnt omdat er nooit een oplossing verschijnt die draagbaar is voor beide kanten ook de kribbe had daarmee te kampen want in het onbevlekt ontvangen van Maria nam ook Jozef zijn gereedschap mee ik zag die…

ik hoorde de sopranen als nachtegalen zingen in het dennengroen van kerst het orgel speelde weer op koperen bazuinen en liet de boodschap blijde luiden het kind is daar waar zon het licht vergeet en winter weer van wanten weet dus tijd voor vrede in de donkere koude nacht hier vindt het religieuze jaar een nieuwe start…

24-12-2005 een zachtblauwe lucht met oranje en grijze flarden staat over de sombere heide het decemberlicht weerkaatst in de plassen spiegels in de schemering de nacht wordt als alle andere kinderen worden geboren geloof in de toekomst in het nieuwe leven kraamvisite zit nog bij het vuur straks komt er licht uit de hemel de wonderlijke…

Hoor hoe stemmig de klokken klinken hun tonen verhalen melodieus het wonder dat eeuwen geleden in nacht hoop in een bange kille wereld bracht Ik hoor het gebeier en blik omhoog in de hoop dat er nog steeds een macht bestaat die erbarmen met de mensheid heeft en inzicht en vrede tot verwondering geeft in het holst van de nacht…

groen is in zijn bladeren gestorven de wind verritselt ze voorbij dood is op de grond geborgen beschermt haar voor het wintertij takken dromen van een lommerrijk verleden heden is alleen en kaal ze vertellen hoe ze door de kou hebben geleden een eeuwenoud en triest verhaal ze wachten op de lange nachten en de maan vorst laat…

Ongerept en onbetreden krijgt de tijd iets van weleer samenlevend in het heden blijkt verdraagzaamheid soms teer…

Kerst ben ik vergeten wil het niet meer weten de dennenboom en stal handel pikt zo je heelal ik heb de geest gegeven aan hen die van commercie leven, mijn vrede was al eerder weggegeven toch zoek ik naar de ster die middernachtelijk staat te stralen, Betlehem is nog ver maar Zijn geborenworden zal ik halen…

niemand slaapt of sluit bewust de ogen de stilte van deze nacht kan schreeuwen of opnieuw verwonderen het ligt niet in mijn macht de verzuilde gevoelens van dit moment zomaar af te zonderen het zijn verleden gedachten van latijnse gezangen ook de droom van opnieuw verwachten waar mijn hart onbewust door wordt bevangen maar bovenal…

Het ezeltje kijkt achterom. De herders, ze gaan weer naar huis. De wijzen een groot blokje om. Men bouwt van een kribbe een kruis.…

vroeger dankten wij met kerstmis de goede God bij ontspanning van de internationale betrekkingen als de koude oorlog zachtjes leek ontdooien Kroetsjev geschoeid ging nu weet niemand meer wat zou kunnen ontspannen in internationale betrekkingen nooit meer op 't journaal koude oorlog moet uitgelegd 1000 bommen en granaten is kerstmis…

hoogte geeft geluid zijn stilte terug mensen buigen in gebed generaties litanieën hebben heiligen met rozenkransen neergezet beelden gapen op pilaren ogen navelstaren en hun handen reiken naar de Heer de zon mat kleuren door het glas in lood, verlicht het bidden voor de dood stofjes dansen heel devoot in slierten rook van…

wanneer het jaar zijn laatste dagen slijt en nevelsluiers zelfs mijn geest behangen kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen die ik aan de vervlogen jaren wijt ik raakte veel van mijn illusies kwijt met stille weemoed en een vaag verlangen zou ik nu alle tranen willen vangen die in het leven door mij zijn geschreid maar als de lange nachten…