21 augustus 2025 Een plotse windvlaag, een tapijt van bladeren. Mijn beukenboom sterft.…

het is genieten buiten de deur deze ochtend wel te verstaan ik word omarmd door een frisse bries en kan ik als bejaarde weer even naar buiten gaan zonder dat ik amechtig geraak en de weg verlies op deze dagen is het donker als de hitte regeert en de mens op minder dan halve kracht functioneert maar de vensters zijn zo goed mogelijk gesloten…

het licht laat zich dees dag onstuimig zien ' t was toch altijd een vreugd voor onze ziel de zon stemde de mens tot een goed humeur waar binnen vaak de schaduw even wegviel toch is de zon niet zondermeer een zegen daarbij kiest het weder andere wegen schalks gaat het klimaat om met het verschijnsel regen de aardse opwarming gebruikt een venijnig…

Ze zei, ik heb ’t zo koud, Wijl ’t toch al bijna zomer is. ’t Klimaat is niet meer ’t was, Wat is er op d’aarde mis. Enerzijds stoot de mens Steeds meer broeikasgas uit, Anderzijds was ’t altijd al zo, Je in klimaathistorie stuit Op grote schommelingen, Hier was ’t eens tropisch warm, En bitter koud in de ijstijd, Dus niet vreemd…

hoe schilder je de onbarmhartige zon in het helle licht van het middaguur als niets zich verbergen kan de lucht trilt de hitte brandt de wind werpt niets op het penseel loopt in het honderd je gaat te gronde aan het helse middaguur…

De rivier stroomt meanderend In een vloeiende loop naar de delta, Waar het zoete water In het ritme van eb en vloed Vermengt met het zoute van de zee. De stroomversnellingen en watervallen In de stroom van bron tot monding, Wisselt af met de rust van meren, Waarin ’t hemelse blauw zwemt. De zon schiet diamantjes op de golfjes, Wolken…

Harde wind blaast over heel de Sahara geweldige zandwolken springen op draaien rond dansen door en om elkaar heen zakken tenslotte ineen zeer verspreide korrels ontvangen grote reislust vliegen naar het Noorden strijken voldaan neer in en rondom steden Nederlanders staan versteld van de vage verfijnde lichtgrijze stofjes…

Een ijsbeer zei met enige frustratie, Wat hoor ik toch over polarisatie, De ene groep die maakt de ander vuil, Dat geeft voldoende reden voor gehuil, Maar ’t ergste is, van mij zijn ze gestolen, Waar zijn nu toch mijn mooie witte polen?…

Ooit ademde pakijs dik bevroren... Maar bij Newfoundland braken de flanken. De kou gaf het op. Hij smolt open: en smoorde voorgoed zijn mooie kristallen. Als poolwater keek hij om zich heen: gletsjer na gletsjer legt het loodje! Ineens begon hij hevig te zweten: kan de mensheid dit nog 'framen'? Landmijlen verder hoort hij al angst: de…

We kijken wel hoe een koe een haas vangt, een worm geluidloos crepeert, een schildpad z'n hoofd schudt om zoveel domheid, een uil zich afvraagt wat de mensheid mankeert... (Kennelijk om daarna smakelijk zijn muisje en wij onze comfortzone te verorberen!) Heerlijk om te constateren dat de wereld zich aanstelt. Wat zouden we moeten doen…

MOONIE, A GRIN SMILE Stardate met de tijd. Het oog van de maan knipt aan. Een windklok schilfert in haar licht. Tijd verglijdt als een trage wolk. Een zee krabbelt even terug; vulkanen rochelen – vurig ijs in een kelk die kolkt. Geruchten over een vervaldatum doen de ronde onder aardgenoten – gefladder van opgespelde vlinders…