op het doek blauw en grijs dát is Parijs zoals geel en rood Spanje zijn schilderen tot de hand zingt een indringende krassende groet van de kraai aan een vlucht woordvogels en hun terugkeer naar het paradijs altijd zwerft ergens muziek zonder voeten aan de grond niet gehecht tussen aarde en hemel in door de poëzie zweeft een oneindige…

Vroegste schrijvers der toneelkunst van het oude Griekenland hadden geen leermeesters of voorgangers in hun werk om als voorbeeld te dienen geschiedenis en mythen van het eigen volk werden grondig onderzocht om dan een klein deel ervan dagenlang te overdenken daarbij dagelijks gebeuren hoogst aandachtig waarnemen horen naar zang en toonkunst…

Werd gebeld door vriendin of ik mee Ik zei nee want een oude vriend komt twee jaar gezien niet door covid enzo Daarna apte vriend iets over zijn auto die niet goed reed meer dat een andere keer beter uitkomen zou of ‘k dat begrijpen wou Ik belde vriendin weer dat ‘k toch mee en of op tijd nog We reden naar het station stapten…

Antiek wortelnoten 2-deurs kabinet met gecontourneerde kap en orgelgebogen onderkast afgewerkt met koperbeslag Een mahoniefineer kussen/kolommenkast met ebbenhouten accenten rustend op bolronde getourmenteerde poten Halfronde in het vierde kwadrant licht ovale wortelnoten vitrinekast met ronde glazen deur voorzien van twee laden…

zijn vingers tekenen magische lijnen in de natte klei bezwerend kerft hij bizons in de rotswanden eerste tekenen van leven van menselijk bestaan…

Het schilderij toont het rijk dat er nog niet is -- Het is een schepping.…

Een vinger, hoog en beslist opgestoken, bij de Schelde, noodt schepen te meren aan Antwerpens kade, mag regeren over al wat in de stad is ontloken. Deze toren heeft eeuwenlang gesproken met stoere werklui en wijze heren, kon doorgaans Belgisch beeldhouwkunst vereren: soms hersteld, na even te zijn gebroken. Bij avondschemer streelt hem…

de eerste keer dat ik je zag was ik overdonderd door alles wat jij had en meebracht jij was het atelier met overal nissen en donkere hoekjes waarin tal van kleuren woonden met ezels aan de kant die verftaal spraken stammend nog uit de tijd van de toren van babel waar ieder alles kon zeggen hier werd pittig gecommuniceerd in elkaar…

De beeldsnijder maakt een kleine treinreis, draagt een wortelstronk, door bliksem geraakt Hij zeult te voet verder; een kleine stad naakt. Wacht daar vrije opdracht of strakke eis? Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt! De winkelier biedt veel te lage…

Je maakt de foto nog niet, je blijft wachten tot -- de achtergrond klopt.…

toon de littekens toon de sporen van de breuk laat de wonden zien verbind de barsten bedek de wonden met goud herstel de schoonheid littekens van lood heel ze met goud of zilver heling van de breuk sporen van wonden dragen bij aan de schoonheid verzoenen is mooi met wat kapot is de kunst van repareren van al wat stuk is…

ik wil soms enkel toetsen voor hoofdletters gaan plaatsen als mijn hart vraagt om een klinkende melodie het lijkt dat het zwart-wit minder mijn ziel wil weerkaatsen en ik de vertaalde echo niet hoor maar enkel in een snarentrilling zie het is die muze die ook mijn innerlijk stuwt en vaker vraagt om lyrische aandacht maar dan middels…

Bij een daguitstapje of rondlopen in de stad even een eethuis ingaan om te genieten van eenvoudig gerecht dat je maag tevreden stelt een smakelijke schotel twee sneden brood wit of bruin naar believen daarop smelt boter langzaam 't spiegelei sist soms nog houdt plakjes kaas warm daaromheen zorgen slablaadjes en schijfjes tomaat voor…

één streep staat overeind en één ligt er op z’n zij het stelt niks voor en toch maakt het me blij…

in de donkergroene bundel neuriet de held dromend zijn legende tegemoet schepper van een poëtisch collage dat de ogen vasthoudt zoals The Joy of Life of Sterrennacht ik ben een kosmos schrijft hij een oneindige ruimte samen met alle materie en energie een van de wilde jongens halfgod van innerlijk gezang weefsel van stemmen ik…

men moet klanken proeven ritmes voelen stemmen vinden men moet poëzie wegen op schalen van eigenzinnigheid men moet secuur schrijven langzaam kauwen woord voor woord polijsten men moet lijstjes van het moeten maken tot het nieuwe weten men moet uit verlangen schrijven Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken nog eenmaal…

tijdens de valduur als goudstormen al zijn gaan liggen ergens ter hoogte van twijfel en weinig trefzeker verschijnt een gelijkende beeltenis die geen licht doet branden daarmee is het al zo laat dat vergeten geen zin meer heeft lijkt vlees verdampt, bestaat aarde uit huiver zo diep verscholen dat er zelfs geen tijd meer is voor…

Terwijl op brieven en in kranten het jaar achttienhonderddrieëntwintig zwart prijkt op helder wit of vage champagnekleur ligt de beroemde Beethoven dove schrijver van toonkunst onder bomen op klanken der toekomst te wachten geen geluid bereikt zijn oor boven hem zwerft de zefier luchtige kronen van pijnen wuiven licht en bemoedigend zware…

in enkele woorden iets fraais beschrijven blijkt nog een hele klus... teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

Schijn is een kunst, een paar vegen vormen van verf, een intieme ervaring van velours, huid en verdriet Een mooier vak bestaat er niet dan schaamteloos direct nabijheid en diepte te voelen, zoals in bed Schijn bedriegt, mijn faillissement is maar een façade, als een naam die onwetend aan je gegeven wordt Schulden heb ik niet meer geld…