Korenbloemen suikerbieten Karresporen in het zand Leeuwebekjes langs de rand Violen en vergeetmijnieten Akkerwindes wilde rozen Zwaluwen in snelle vlucht Leeuweriken in de lucht Boterbloemen en frambozen Er resten nog vage contouren van een haast verdwenen land in de nevels van mijn geest die mij stil langs paden voeren aan een oud…

Achter in de es verscholen tussen het kreupelhout van God sta ik bij het Jodenkerkhof. Roestig draad, het hek op slot. De zerken groeien, huid van mos, moeizaam boven ’t hoge gras. Ze proberen zonder namen te verhalen wat eens was. Klandizie is reeds lang verdwenen, weggevoerd en uitgemoord en wat overbleef vertrokken naar een ander…

Aan het eind van sloot en ven waar het land raakt aan de lucht daar ligt een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben daar weet ik elke weg en steg haast elke struik en boom dat is waar ik mijn dromen droom daar is het goed en wel vertrouwd daar is mijn huis ben ik getrouwd daar in dat stil en klein gehucht ken…

de zon draait haar ellips in een transpirerende ruimte en het veld golft in vermoeide cadans vee herkauwt schaamteloos de dag voorbij een horizon verjaagt een anonieme hond het geluidloos uur en schaduwen strekken zich lui van boom naar boom waar vogels schuilen die zien hoe de avond het vuur vergeet dan sluit ik de vensters ga…

Samen en geheel centraal. Harmonieus en onderhevig aan de kleurschakering als 'n warm onthaal. Eendrachtig,broos of stevig. Roerloos of in beweging. Naadloos in elkaar overgaan. Gangbaar in'n rood paarse omgeving. Eerbaar in 'n samenspel is noemenswaardig en nimmer ontdaan.…

Droevig en alleen uit de wereld; is het landschap heel gedwee, stil vredig en zacht. Teder welt de bries en raakt het goudkleurig tapijt. Roekeloos zoals d'aanraking van een veer; neerdalend als duisternis'ommekeer. Is er niets meer te verwachten, stil sereen de morgen afwachten.…

Tussen de stilte lispelen golfjes onder welluidend vogelgezang fluisteren rietkragen wind over land grazen koelbloedige Belgische paarden in kwelders achter de wakerdijk waden kinderen door het slijk wandelaars kijken hun ogen uit, vormen een kleurige sliert door de polder lucht ademt nodigend Rottumeroog, de waker geleidt je indachtig…

De zachte regendauw ligt aan de voet van de dijk het gras ontwaakt aarzelend in zonnestralen het pad is volmaakt alleen mensenvoeten kunnen verdwalen vruchtbaar land, het rust in de vroege ochtend de zon schijnt niets anders verlangend zichzelf te zijn de dag schrijft een gedicht in een blauwe lucht waar beelden zweven, wolkenwit…

LANGS HET ZANDPAD Langs het zandpad door de duinen waait het helm gedwee met de streek zuid zuid west het zand spoelt door mijn tenen kleeft een beetje als hoort het daar elke stap - ingezakt mijn voeten schuiven weerloos het zand - brengt mij dichter naar het midden de zilte zwoele adem van de zee…

Pasgewassen stevenen de wolken door het kraakheldere blauw. Wind morrelt zachtjes aan de hemelrand, waar kerktorentjes hun piek boven de bomen uitsteken, gezien zullen ze worden. Men zou zijn God vergeten als er niet voortdurend aan werd herinnerd. In Zeeland is het overduidelijk dat alleen het water bepaalt wat waar overeind blijft, eeuwenlang…

Ik was moe en liep naar de zee toe, vermoeid sloffend door de duinen waar de wind het zand deed opstuiven en het helmgras waaide onrustig, hard heen en weer, de hemel en de zee waren een verbond aangegaan en straks zal de maan mij doen huiveren wanneer ik aan de rand van het water zal uitkijken en wachten op de sloep die me mee zal ne-…

Een e-mail kreeg Sammie uit Heeten: 'Van jou ben ik stapelbezeten! Een pakkerd van Saar.' Hij verlangde naar haar: hij was dertig en kaal als de neten.…

er zijn natuurlijk ook nog de bloemetjes die bloeien het lam dat op de knietjes drinkt bij de ooi het hooi dat geurt en noodt maar dan heb je het wel gehad…

De rivier, teruggetrokken uit de waard, vleit zich neer in de bedding en vindt rust nu het woelen is bedaard. Het water glijdt geruisloos en gedwee, toegedekt door een kalme waas, naar een horizon van eeuwige zee. Het water is weg uit de uiterwaard. Zolang het duurt, uiteraard.…

Gebogen bomen, zij zwichten voor de ijdele tijd. Zij wachten geduldig af, samengepakt in het bos, fort van onaantastbaar dromen. Tussen gebogen bomen.…

In een bocht waar het schip is beland. Tussen uiterwaarden met korrelig strand. Mariken en Moenen, Havana aan de Waal. Nimwegen, ge bent de mooiste van allemaal.…

De winterkim haalt haar – zoals men met vliegers doet - onder grote voorzichtigheid binnen Nog dansen de schaduwkegels over het zandloze strand tot ze achter de stammen wegsterven Het oude land geeft de stralen door aan het teruggewonnen prille polderland dat achter de dijk rijpt in de tijd Water sluimert in de laatste winterstand de…

Wilgen in de mist standvastig in 't gelid stilte huist erin de wind ging liggen geknal men schiet de houtduif af…

Wat ik vind... Mooie stoel aan het water en De Hoogovens Ach ja... het staat er…

in deze uitgestorven kustplaats zie ik je staan op het strand je tuurt -vastgenageld- over het water een laag roest bedekt je naakte, harde huid de deinende golfslag valt stil in je hoofd het wassende water dat niet van wijken weet maakt je weerloze kop kleiner het tandenknarsen van de tijd de zeewind tart je zilte huid een albatros…