Als een bloem laat ik je groeien en bloeien in een energierijke aarde, jouw eigen stukje ongerepte natuur Regelmatig en zorgvuldig jou bevochtigen met de tranen van vreugde en verdriet maar ook je verzorgen tot in de kleinste details. Als een vis laat ik je zwemmen in helder spiegelvlak van een rivier waarin je heerlijk kan vloeien op elk moment…

liefde groeit daar waar licht verschijnt het bloeit ook als het schemert zelfs als jij uit mijn oog verdwijnt, dan nog wordt zij nochtans bij nacht doorgaans opgehemeld bij vlagen is het een zachte zucht of enkele aan elkaar geregen momenten dat eeuwig ervaren kan niet in het bewuste zijn het zijn tellen uit de jaargetijde, genaamd de lente…

ik heb jouw beelden gezien ze aangeraakt in diverse posities ze pas veel later samengevoegd tot constitutie toen de affectie van vingers en handen zich in tast door jou te lezen had vastgezet tot in het laatste hoofdstuk de apotheose naar liefde heel onverwachts naar boven kwam waar eerst een dimensionale oppervlakkigheid…

jij had je handen vol aan een wereld die je steeds ontglipte dichtbij en toch niet aaibaar omdat je het echte contact miste daar waar geven drempelloos opende leek buiten te verschuiven was binnen komen iets dat enkel gebeurde in het eindeloos emotioneel van lieve dromen de haalbare weg van warme huid en vochtige lippen…

ik dacht ik wacht totdat je komt vannacht als licht de duisternis die dromen achterliet verzacht mijn liefde tevergeefs op antwoord wacht verliest de stille vraag van het verlangen voor immer al haar kracht vannacht groeit onverwacht die ruimte tot een nieuw begin een and're nacht?…

jij scherpte mijn beelden van jou nog iedere keer als de cirkel rondde in schoonheid met een jeugdige levensluchtige vitaliteit in de kleur van het eeuwig zeldzame elixer een verleidelijke lieve uitdaging om halsoverkop te zoenen met de uitdagende ondeugd in het donker van je ogen daar raak ik helemaal van ondersteboven…

Mijn lieveling komt vlinderend Mij goedemorgen wensen Een dagpauwoog ligt heel dicht naast me Matahari, zinderend Tekent cirkels rond mijn lippen Kust mij teder zoetelieve Zoetelieve immer wieder Voel haar bloemenhoning drippen Liegen bleiben liegen bleiben Zingt de merel in mijn brein Voel de eenheid van twee lijven Wil zij 't liefst…

Lange vlagrafels, zoals haar haren bij haar vertrek in de wind.…

Venus staat op om duister weg te duwen en brengt dageraad Een prachtige schittering in een donkere hemel waar zij puur en zuiver een vroege morgen aankondigt Stap voor stap word ik door haar begeleid en ondersteund om diverse wegen te bewandelen, een kans die je niet zomaar laat liggen. Als een bijzondere gloeilamp heb ik haar brandend…

je zegt ik kan de pijntjes voelen van de bomen van de onrust in het gras van de twijfel in de wolken van de benauwenis onder vogels van de vrees voor kruipende dieren je zegt ik lijd met hartzeer om de broosheid van de bloemen om het verdriet van de kleinen om de domheid van de groten zullen we zoenen? vraag ik zullen we verdwijnen…

Vanuit diepste van jouw stiltes, hoor ik nog steeds je breekbare-en-kwetsbare kloppen Ik ken het geluid van haar cadans, zij is opgegroeid in mijn buik. Het is ook al een hele lange tijd dat jij haar draagt maar op een dag vliegt zij weg zodat ik achter de deur wacht op haar terugkeer zonder enige vorm van spijt. Gevangen in de zuchten van…

Ik ben mezelf niet, ik ben verliefd, want ik wacht -- al uren op hem.…

Deze nácht sta ik open zoals ik jou dacht Deze nacht geeft jouw diepst gevoeld zielesmart kracht Deze nacht wilde dat jij mij woorden bedacht Op deze nacht hebben wij samen gewacht Deze nacht ben ik bij je zoals je verwacht Deze nacht geeft de liefde jouw tederheid pracht Deze nacht heeft de liefde ons nu in zijn macht…

De oester was jaren dicht geweest Zó dicht, ze ging bijna niet open Totdat een kreeft kwam aangelopen Hij tikte op haar robuuste schelp Alsof hij wist van de kostbare schat Die binnenin verborgen zat Voorzichtig opende zij haar veilige huis Hij gaf haar zijn schaar Zij liet hem binnen Een welkom thuis Hij is daarna niet meer…

ik was even in ruste toen gefluister langs de oren blies en zei ga je mee mee met mij zomaar vliegend vlieden * wonderbaarlijk dat zij mij met vergankelijkheid suste ik wist niet dat het mijn geest was die zich zelve vaarwel kuste…

ik zei je al 'dag' voor ik je kende een groet voor ik wist wie je was waar het hart vol van is vindt een mond soms geen woorden maar vandaag heb ik je voor het eerst ontmoet zoekend naar verborgen schatten dansen wij als katten om de hete brij ziende blind zijn wij en tasten in het duister naar die ene parel in het knarsend grind…

je hoeft me niet te melden als vermist na mijn vlucht vandaag of morgen kom ik getooid in vreemde kleren terug met brede glimlach zo mag je me strelen alsof ik een ander ben laat dan je handen rusten op de hoogst bonte kleuren zodat ik weet: je bent een goed mens van missen en liefde spreken we later als mijn ogen en mijn lippen zonder…

je ogen lachen bloemen uit het verre veld als ik je kus en veranderen hun kleuren verder naar fel en lijkt zwart-omrand de berm te zijn waarin licht blauw zich warm koestert in wit je huid proeft gretig jong in de smaken brutaal zacht en meeslepend waarbij ik kies voor de dubbele regenboogkleuren met hun aller subtielste…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

gekooide liefde gedijt niet tussen tralies gaat ze dood ongevleugeld heimwee naar de hoge vlucht een windei in het lege nest…