Liefde is nu ze meet niet met het verleden Liefde is tijdloos ze kent winst noch verlies Liefde is kostbaar ze doet niemand tekort Liefde is geweldloos ze tast niemand aan Liefde is vrij ze hoopt niet op later Liefde is nu…

Het eeuwige is een gedachte gevoeld of gedacht in mij – weten maar even te bestaan maar even te bezitten – weten dat zijn en hebben half leven is, en zijn en geven liefde is – mensen die ruimte geven en zoete vruchten – mensen die geven, mensen die elkaar geven te zijn…

Ooit had ik zoveel woorden die toch niet zijn gezegd - omdat ze misschien stoorden had ik ze weggelegd. Maar nu ze diep geborgen toch plots weer leven gaan maak ik me minder zorgen: ze zijn nog niet vergaan, maar als het zaad in d'aarde dat ooit wel weer ontkiemt zo bleven ze van waarde en hebben dan gediend in liefde die hen baarde…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

ze rommelt met haar boodschappen rammelt aan het kettingslot propt een brood in de fietstas blaast nog even een kastanje lok voor haar ogen weg “Sta je op mij te wachten?” “Nee hoor,” zeg ik, “heb geen haast.” “Ah.” ze lacht het tongetje glibbert naar de hoek van haar lippen waar het kokkel-schuchter naar buiten steekt een knipoog na…

het licht is afgenomen net als de schaduwen van je dromen je bent eindelijk de kleine lettertjes tegen gekomen die jou vroeger met angst beloonden met jeugdige speelsheid heb jij die bestreden jn jouw lach weerklinkt een vrolijk heden ondanks mooie zomers donkeren de maanden en doet de tijd zich steeds meer gelden…

Mensen die gaan trouwen weten al hoe het gaat: niet vanzelf een hemel van liefde op aarde, maar wat dan? De hemel te heilig en te hoog gegrepen? Liefde een koestering? gestold in gewoonten van tijd tot tijd een fontein of het zijspan vanwaaruit we de werkelijke heiligheid zien: de poel van verandering, de heilhele poel van voeden…

Middernacht klikken mijn ogen open Camila hangt erboven en strooit een handjevol teken met de zwier van een Sint Een decemberspook dwarrelt trosjes bramen die mijn borsthaar binnenvallen en daar knetteren knapzakjes kanker of knagende knalerwten ze mijnen daar de griep en bloeien tot builen Dit is vergelding Spoot ik vanmorgen…

hij gaf zijn broeder weg voor brood; beleg met vette spijzen haar gezicht kwam voorbij; geen korreltje bleef over de rover nam het mee ze rilde en beefde; in de geplunderde boom kwam ze tevoorschijn als de late rozen uitgebloeid; haar takken gesnoeid; in een nieuw stralend leven…

Als je stil bent kun je zijn gefluister horen in de wolken en bomen of de struiken deze tonen waar hij nu ook in de nacht tijdelijk wil wonen. Dit om leven ook zo te verdragen nog steeds verliefd op het dagelijks bestaan intens geliefd laat je geliefde je nooit echt gaan. Ik ga daarom thans dagelijks naar buiten waar nu de liefde steeds gaat…

Mensen die pijnlijk zoeken, wat ze hebben verloren, ervaren wat waarde is. Van vriendschap. Van gezondheid. Van trouw zijn, aan de liefde, in ons leven. Wie eindelijk gevonden heeft, ervaart wat de waarde is, van geluk.…

laat de regen verfrissend neerdalen laat de wind maar toenemen ik kan er wel tegen ik draag de zon ze verwarmt mijn hart laat de kou maar komen zoals onze lente begon zal het in zomer overgaan en elke winter doorstaan geen mens komt tussenbeide onze natuurlijke kracht ik dans in de plassen blijf staan in orkaan als alles is volbracht…

je draagt vaak wit omdat een andere kleur zo uitgesproken is het zet je zonder groet of weerwoord met een oogwenk in de hoek die jij nooit zal kiezen omdat de voorgrond altijd jouw domein zal zijn waar jij in chique wit de meest geschikte primus inter paris gaat blijken…

het is soms dat ene woordje die ene oogopslag die ene klank die mooie haarlok die zo perfect op je schouder ligt je oorschelp er tussendoor laat gluren en uitlokt om eraan te gaan knabbelen dat kleine gebaartje die subtiele glimlach dat alles waarmee je mijn ruit aan diggelen gooit mijn blik verruimt en gelijktijdig verstoort ik…

Liefste, ga alvast, dan kan ik met je vrijen – in warm beddegoed.…

we droomden liepen als vanzelf het pad van deze geweldige zomer op zoek naar wat stukjes geluk de bomen kleurden toen nog in groen je lach tussen bloesemende ogen het herfstig tafereel toont nu teveel geel het bankje voor rust met het kapotte plankje gaf de smaken weer terug van hartstocht en haast liefhebben ging vaak veel te…

Ik speel goed citer maar maak af en toe een fout – dan kijkt hij naar mij.…

De dag zingt zich een vogeltje vlinders zoeken buikgeluiden een wind uit het zuiden legt eieren in een nest je bent niet ver van de boom gevallen uiterlijk onbewogen kleed jij je uit in nieuwe tulpen, bloemenvazen alles wijst zich een weg naar jouw fluit.…

Liefde versiert zich met verlangen, met verdriet – en slapeloosheid.…

Een weeklang liet hij meerdere keren per dag boeketten bloemen bij haar bezorgen grote, kleine, gemengde, in alle kleuren het resultaat was zero, nihil de buurt fleurde er wel van op want wie wel blij verrast werden waren alle buren in haar straat de kaartjes met hartjes en vleiende woorden heeft ze wel eerst verwijderd maar toch nog…