Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

De snaren van gevoelens Als een harp liefde speelt Zijn hand streelt haar haren Een traan die ze met haar ooghoek deelt De blijdschap schenkt haar liefde Slechts hij die het ziet Z’n gebaar geriefde Een glimlach die ze achterliet In haar hart is zij een vlinder Als de mooiste roos in liefdespracht De manier waarop hij haar beminde Het…

Ja, dat doet een droom, ik voel iets dat er niet is – er niet meer is: jij.…

De briefkaart vergeelt al zo lang Geen contact Ik heb geen adres om er iets aan te doen Bovendien, in gedachten gezegd slibben mijn woorden dicht met voorzichtigheid Wij delen alleen de wind die ons bedekt met zand uit Zuid pollen uit Oost, regen uit West en uit Noord komt de kou Dan trek ik een trui over mijn hart, strijk met…

zij was bekend door de glimpjes uit haar ogen stukjes licht die hun boodschap nooit logen er was altijd verbazing over het speciale moment verwondering door beiden ogenblikkelijk erkend pas later kwam de lach die magie altijd bij zich had in het warmhartig weten dat wij elkaar nooit zullen vergeten…

ik heb te lang op de sleep van je jurk gestaan bijna onmerkbaar trekt het je hoofd iets naar beneden waar wij eerder trots waren vol verliefde gebaren brengen tijd en bedachtzaamheid dat vuur tot bedaren worden obstakels zichtbaar op paden die er eerst niet waren aanpassen en gedogen houdt de relatie niet lang open gaan…

Ik ben onderweg in een niemandshuis beland in niemandstijd en niemandsland Het bed is koningin- nebreed, plaats genoeg voor een koning als hij goed is voor meer dan slapen, dan vrijen voor meer dan een keer In de lege hotelkamer is het raam een gebod om naar buiten te kijken Smalle siergordijnen altijd uitzicht, altijd gezien kunnen…

jij laat me binnen je hebt je deur ontsloten ik glij de gang in vage herinneringen aan toen ik hem ooit verliet vanaf de andere kant? Dit is het andere beminnen het voorspel waarvan de natuur in stilte heeft besloten of het al dan niet in een menselijk vorm zal worden gegoten en als door dit avontuur een nieuw wezentje is ontsproten…

wat zou ik verliezen als ik nu bezwijk aan dat wat me zomaar doden kan? (niet zo veel, enkel mezelf) wat zou ik verliezen als jij mijn lieve schat gaat hemelen door dat enge jeweetwelwat? (alles, meer nog dan een hele wereld) zo voeren we strijd met wat ons eenzaam maakt de eeuwige angst van verlaten en toch jij... … in poezenkrul op…

ik probeer je met m’n ogen te omarmen jij probeert mij met je borsten op te warmen je pupillen verwijden wie ben ik om je gespreide benen te omzeilen heb erbarmen heb erbarmen ik val niet of juist wel te benijden en dan dan verliezen en verdwalen we voor eeuwig in ons beiden jij en ik zomaar door die ene die alleszeggende…

Het idee duwt me naar later naar terugkijken op mijn leven sinds het antwoord dat ik nu moet gaan geven op zijn vraag, zijn tweede aanzoek: hij wil een kind Op mijn buik zit hij zo verleidelijk en lief te kijken dat ik het graag wil houden zoals het is met zijn tweeën en de pil het beste zeg ik maar niets trek hem naar mij toe kus…

ik kende die blik zacht dook ik in je donker omfloerste ogen in een ijdel pogen thuis te komen het mocht niet baten in de duik bleef ik haken aan een fel dispuut om meteen danig van de wijs te raken juist het bekende voelde als gewenst drempelloos pakte ik onschuld in natuur gekleed met licht eigen gewin heb mijn rug…

Samen naar het park waar de platanen dromen, hun bast afvalt, de witte jonge vertoont en zo een onbeschreven blad waarop gedichten verschijnen in een geheimschrift, dat nog onleesbaar is Voorbij de kerk met koperen koepels glimmend, stralend weerkaatsend het zonlicht op deze vrijdag voor de Sabbath begint. Ik pak en kus hand, wang die…

Wanneer ik in mezelf praat, praat ik met Haar, met Hem. Uit innerlijke behoefte doe ik dat, terwijl. Terwijl ik niet godsdienstig ben. Wanneer er in mezelf gesproken wordt terwijl ik zelf niet spreken kan dan. Dan hoor ik Haar of Hem spreken, hoewel. Hoewel ik ongelovig ben. Wanneer ik alleen maar aanwezig ben hoor ik Haar of Hem in stilte…

Het stonk er naar bloed en occult zweet de giftige wond van een slangenbeet de ruimte omfloerst door zwarte rook een toren met gruis vermolmd hout en een pook op voorjaarswind zingt een kind uit 't duister ontslagen rondom de geur van bloesem en insectenplagen ik kijk naar blauwe hemel en bonte bloemen in de tuin lelies teder wit, naar 't…

Waar liefde verschaalt tot glorie aan gelukkige jaren.. vernauwen zich doorgaans de paden, herinneringen, ja de gedachten die het bewustzijn besprenkelen, nog altijd enthousiasme opwekken tegelijkertijd broos in werkelijkheid zijn, verbeelden oneindige luchten die wij ooit bewonderden, ontdaan van slaap en met dauw benevelde ogen.…

De grafdelver kende jouw gevoelens voor mij, jouw vrije held uit Havana Hij belde me en gaf het adres van het mortuarium waar je lag Ik heb je gekust, jouw voorhoofd dat ijskoud gloeide op mijn lippen ik kuste de hand op jouw buik en ook je witte schoenen, nee ik kon geen afscheid nemen Ach María, je liep de rivier in waar je van liefde…

Dodelijk giftig maar schoonheid suggereert jouw naam Als een rode papaver die we in een wilde tuin zien staan Geschrokken haastten wij ons langs de andere kant Met brandende voeten op 't lichtende pad ontkomen aan drijfzand Scholen en Horeca gesloten kan het nog wel? Je eigen levensstijl voortzetten in deze corona-hel Met edelen lijnen in hun…

Zal je me instoppen dan? Ik weet, je bent eerder cerebraal en je handen zijn werkzaam en noest. Zal je voor me zingen? Een lied van lang geleden, zacht als een langzame zomeravond. Want deze dag heeft morsige poten, hij gromt een beetje, zijn adem is bedorven. Geef deze jongen nu eindelijk wat hij wil, zijn honingpot is al weken leeg…

Wat zou het kaal geworden zijn als ik zelfs je hand niet meer Maar wacht eens even: Ik schrijf mijn woorden en open mijn hand zodat je ze kunt lezen. Er staat: Ik houd van jou. Je reageert: Ik vind dit een vreemd gebaar. En misschien heb je gelijk, Want natuurlijk houd je van iemand zo nauw verbonden.…