gewichtloos tussen waken en slapen wist jouw lach nog net even de hemel te raken krulden je lippen in paradijselijke bogen die sensueel iets fijntjes beloofden oogwimpers trilden op de slag van je hart konen kleurden jouw jeugdige teint lichtroze zacht ik kende de vele dimensies die wij moesten gaan maar jij had dat…

dichtbij kent ook de verste verte daarbij is vasthouden zonder zin ik schets de afstand ook wel in zwijgen alhoewel er geen twijfel is over haar die ik bemin of minstens naar toe wil neigen kijken in gedachten is tasten in het duister het licht kaatst dan tegen een spiegel ook als ik duizendmaal luister en de echo's opsla in mijn brein…

Al onze kloppende harten tesamen, voeden oceanen met wijsheid. Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

't Zijn je lippen niet, mijn lief Geweken in een zoete welving, Nodigend en zonder dwang Samensmeltend met de mijne Wat jouw beeld en aangezicht Voorgoed in mij beklijven laat Zijn je lippen niet, mijn lief Als het intiemst van mijn geheimen Evenmin is het je hand, De mijne voelend in een streling Teder strijkend langs mijn wang…

Wij vouwden samen lakens op Jij zei: blijf daar, ze moeten strak Maar ik wou naar jou, de lakens delen In de plooien van de naderende nacht…

dit is een dag van teer geluk je merkt het aan het brosse licht de dageraad met pret gevulde ogen lach en lees en zeg me wie ik ben waarom ik vliegen wil en vragen om je hand en nooit meer honger ken luister naar het hooglied van late avondlanden van bijten in geboden vruchten onder de lijvige levensboom laat ons vlinderen tussen bloemen…

Hoe hebben wij ik zeg jij lief zo lief, zaai je jaar in en uit elk moment zaden op paden als momenten om te ontkiemen. Verworden ze tot pracht en die kruinendracht de stevige gewortelde bomen die liefde tonen. Mag ik een van de seizoenen voor je zijn olijk en vrolijk voor je dansen en zingen over ons dagelijks unieke bestaan en alle doodgewone…

Vanochtend voelt je huid vochtig als dauwdruppels in de lentezon Vanmiddag ben je warm en loom als een kat in de zomerzon Vanavond smaak je zilt als de golven van de wilde zee Vannacht straal je fel als de volle maan in het stille water…

heb altijd gedacht dat lijmen leven was tot ik jou zag jij die nergens meer zelfs geen klein beetje wordt tussen gepast niet in de format die ik moet hanteren om iets van anderen te leren hij is volstrekt onvoldoende om recht te doen aan jouw talent en kwaliteit met jou ben ik een wereld rijker die in paradijselijke staat ons…

Vroeger dwaalde ik in vier windrichtingen: oost, west en al de rest totdat ik jou tegenkwam. Stotterend stond ik daar, daar jij mijn adem benam. Harmonie bracht je mij, van het noorden de standvastigheid, van het westen het bewustzijn, de diepzinnigheid van het oosten en de warmte van het zuiden. Een hart kan niet jokken: weggestoken…

Het was of ik je al kende Zo kwam jij aan mij voorbij In één seconde van de tijd Waarin een sprookje werd geboren Want jij gaf iets ongewoons door En betoverde met woorden En veroverde mijn hart, zo mooi ik kende je maar pas Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds…

Wij duiken het bed in En bedrijven de liefde Op golven van genegenheid Lijf en geest zijn Baken en boei Wij verdiepen ons Zalig op kussen Wij baren enige eeuwigheid…

zij speelden met de vingers van mijn hand ik had ze neergelegd en uitgespreid op tafel alle ogen waren gefocust op het gebeuren geboeid door het tafereel in samen delen hun vingers liepen mee een voor een de eerste ronde steeds zonder het tafelblad een seconde alleen te laten het was een drukte van belang ieder maakte…

dat wat ik heb in de koester van mijn hart ik schrijf het op lees het, verlies het niet in de dwaling van de dag ik gun je mijn lach de diepste geheimen tel elk jaar de zonnige woorden pak ze met je handen warm je eraan want jij, jij zal op elke bladzij staan…

6 jaar tezamen, 9 maanden getrouwd, 69 keer en meer van, uit, in en aan mekaar : je slaat er pal achterover van. Beha's, kousen en meer verspreid op het slagveld van liefde, de gedachte aan jouw kruis stevig in mijn zinnen gepland, beelden en geuren in mijn geest gebrand : de werkelijkheid in dromen binnengeleid.…

We zitten omarmd in het bad van onze vriendschap, ongedeerd door de nieuwsgierigheid van mijn familie te strelen Jij dwaalt af naar de ogen van mijn zus waarin we begeerlijk naakt zijn met een fier geslacht Ik zie het en keer terug je bent er weer, dichtbij…

Je ligt naast me, steeds verder weg de deken is te klein, je hebt het steevast koud het bed blijft even lang maar lijkt almaar breder vroeger hadden we seks, maar daarvoor zijn we nu te oud Je ligt naast me, dicht tegen me aan een deken is niet nodig, we hebben het altijd warm het bed is studentikoos een twijfelaar, we gebruiken de helft moe…

Je kleedde je uit, je zette me in mijn blootje : ik stond in mijn hemd. Je kruiste je armen, afstotend, een streep door mijn verlangens. Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

ik pas voorzichtig voetstappen van degenen die mij zijn voorgegaan probeer hun paden te volgen op weg naar de wolken een misstap is zo gedaan het leek of ik geen keuze had er was niet anders dan het al eeuwen uitgestippeld pad in nauwgezetheid kon ik mij wel vinden maar het dwingen zonder vrijheid ging mij hinderen ben uitgestapt…

zij weet geluid prachtig te moduleren eentonigheid weg te nemen waar saaiheid verstart juist akkoorden ondersteunen tonen die melodisch wegdromen in het volgen van de compositie herken je haar genie zij speelt zonder grenzen de hemel die wij wensen wil melker 06/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…