Wij zijn niet van woorden als we helder zien zijn we geen draadjesvlees Handhavend de orde schoon geboend elk hoorntje elk hoekje, zolang als jubelend in prijzen beheerst, vol overtuiging oh bandeloos geweten dat ons leidt naar barbecue, de goede weg - tot tenenkrommend chaos ons verwelkomt als een duistre vriend, een vijand die boos…

nog schetteren trompetten schreeuwen sprekers hun lof over de partij blazen bazuinen finale tot vendels en vlaggen worden gestreken en zonder peiling de uitslag wordt bekeken folders vertrapt ballonnen geknapt in achterkamers gonzen verhalen konkelarij giet water bij de wijn het etiket pluche kent zijn eigen venijn de coalitie…

Voor mijn naaste In de kantlijn Van de samenleving De zelfkant van het bestaan Naasten die wegkijkend Oversteken om jou Niet te hoeven zien Leef jij van Hem En haar die juist Oversteken en die jou In liefde willen zien In liefde opgedragen aan de bezoekers van de Open Hof in de stad Groningen - zomer 2012.…

langzaam, bijna fatsoenlijk, zonder de beloofde sneltreinvaart van deze tijd vallen zij snoezig als paardenbloempluizen Venz hagelslag, auto's in het ongeduld van een file uit het oog van de verloren drift van groots en meeslepend wil ik leven aan hoogtevrees wil ik ten ondergaan in de diepte sterven daar is het donker waarschuwt iedereen…

er gaan stemmen op die roepen dat men stemmen moet als klinkers luider dan luid stemmen zichzelf de kamer uit ik vang ze niet meer op er loopt één stem voorbij die niet weet waarvoor vooral waarom: niets geld wordt weggesluist in en buiten Europa en langzaam sterft het land…

“Kop op, mijn beste, zet je schouders eronder; je weet het: ‘willen is kunnen’ ”. ’t is makkelijk gezegd, we hoeven het zelf niet te doen maar het alleen maar te ‘kunnen willen’. Is onze inschatting juist, dat de ander, spontaan en mentaal het ook echt en oprecht ‘zou willen kunnen’? Dus gaan we mee op weg, houden voorlopig een oogje…

Wars ben ik Van mooipraterij, Zei de stoere Vent die overal Wars van was Tegen zijn chef En kwam zo bij Hem in 't gevlei…

het bootje drijft nog stuurloos in verwachten wordt het de oceaan of blijft het zwalken op lokale plassen het dundoek in de top zal nationaal of europees gaan vlaggen de bemanning klaar om het met eigen middelen aan te pakken ooit zal de koers zijn uitgezet en weet de beste stuurlui staan aan wal te lachen…

deuren op slot ramen met gordijnen gesloten mensen als mieren in hopen wij mijden de ogen lopen gebogen zonder te zien alleen thuis lukt ontspannen misschien wonen naast buren zonder gezicht en zijn blij met geluidsisolatie door muren ik ga spelen met dromen in vergezichten een nieuwe wereld belichten maar zij willen niet komen…

denkend aan Holland zie ik brede riolen dik door oneindig laagland gaan, rijen denkbaar verdorde populieren als hoge kale vingers aan de einder staan; wordt de zon langzaam in grijze smog dampen gesmoord, en in alle gewesten staan de schandpalen midden op het plein, de goedendag en ijzeren maagd sussen het populistische bekrompen geweten…

Hypotheek Onderpand voor wonen harde steen en ramen schulden zonder pijn zolang de mensen kunnen overmaken Mening Verloren in de massa privégedachten de waarheid in een eenzaam huis Belang Financiële rompslomp ijzeren greep lenen om de bovenstand hoorbaar stemgedrag hogere verlokking…

Kind Het was saai gelukkig vrije tijd computer en nintendo bliep bliep bliep chips met verse melk Forenzen File informatie toch vertraging berusting, niemand komt te laat de klok is niet de baas Aandelen De koers gaat op en neer het humeur is in mineur winst is niet genoeg bedrijven aan de ketting de stemming is de baas…

Een geknepen dageraad is niet onbevreesd als de zon angst kent voor ingevroren repliek, als de wond geen verschroeide huid geneest door repercussies van een schaamtepubliek. Wat anders rest er nog dan van lieverlee te wijken naar een ingegraven verlangen, en maar weer met alle stromen mee een vrije vlucht in de kooi aan te vangen.…

Salaris Kijk de vijand gaat weer oogsten met hem te werken elke dag verandert hoogte variatie Collega’s Acht uur vrienden lachen om de zaak delen oppervlakte gescheiden samen tussen muren dik Op straat Een ogenblik zoeken ogen naar elkaar, het stinkt de auto’s razen verloren is de tijd…

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

In deze tijd Van Nul en Generlei Zitten zij Op een bankje Bij elkaar en hebben Elkaar nog te vertellen Wat beslist ongewoon is In deze tijd Tolbertervaart, 17-07-2012…

ik zwaai de oranje doek encierro, de stieren weer in doodsangstige paniek door de straten bloedgewiste estoque reeds geslepen ik zwaai de oranje doek zes gewonden slechts hij staat voor de spiegel draag ik links of rechts? parmantig stapt deze fattige dandy doodsengel door de arena lucht bezwangerd van bloeddorstigheid…

De betweter is opgezouten. Er was reeds maagzuur opgerispt. Vandaar dat ik nu eerst moet bouten, steeds na beklag werd ik gegispt. Ik koester nimmer oude koeien, gedregd uit sloten vol met drab, hoewel men vindt dat zulks moet boeien, klootschietend tijdens achterklap, bij borreltafels tussen schrootjes, waar plebs gedwee saamhorig…

Geld was niet zo mijn ding, ik was vaak lauw geïnteresseerd, had het meestal niet bijster nodig, totdat de Staat had gedicteerd: `Wie niks heeft is thans overbodig!’ Want Geld is schaars, Europa zuigt. Men mag het haast niet zeggen. Want:`Welvaart is de bron van vrijheid die in het Westen is bevochten’. Een straffe Europese krapte…

Waar wel bijna honderd mensen keken naar niets, wachtend op mijn sein waar diensten werden samengevoegd tot grootste gemene deler, met de nadruk op gemeen waar ambtenaren als vuile dieven nu hun kans schoon zagen, formulieren rondstrooiend met als aanhef: - in naam der koningin- onderwijl achtendertig euro eisend komop zeg, mij maak je…