951 resultaten.
Nog warm ik mijn hand
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
306 ik kan je nog zien
horen en voelen
ogen en handen
samen kunnen we
lachen maar de
verhalen zijn al verteld
ik proef de
nuances van je stem
ook al ben je er niet
jij deelt mijn denken
al zoveel jaren
toch laat het daar los
breekt in besef
dat ik alleen sta voor
vraag zonder antwoord
kijk in reflex
naar ogen die er niet zijn…
Splinters uit een houten hoofd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
360 Een satijnen kind passeert
in volle breedte
de dode stammen schrikken
van zoveel onschuld
een wolf stopt met huilen
langzaam komt het bos in beweging
is het de wind
of zijn het mijn vragen
die bedwelmend de dagen losschudden
en het licht bevend ontsteken?
als kermislichten dartelen sterren
door de schiettent van mijn geweten
ergens onder…
Over namen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
361 Dit zijn geen tales
Ik ontmoette een man uit Wales,
die zich voorstelde
Ik vertelde hem gewoon
dat zijn naam die ook was
van mijn overleden zoon.
Hij leek het nauwelijks te horen.
Een paar dagen later,
we waren weer in gesprek
vertelde hij, hij was ongewild,
zijn moeder zei 't hem onverwijld,
zodra hij wat kon horen.
Hij had een meisje…
Doorschijnend zand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
307 Er is een licht door de noorderwinden aangespoeld
een krans van schuim stift de lippen van het avondrood
haar grond gemarmerd, de honger is gestorven, de dood
gewit met kokosmelk , de lach ontbloot in elk kindergebit
Daar worden mensen door de zonnegod aangeraakt
regeren trommels waarin de mensen de krijgskleur tonen
de vervoering een…
inferno
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
397 ik schrijf geen melige verzen
over bloemetjes die hun kopje opsteken
boven het maaiveld
lachend naar de ochtendzon,
over de magie van sneeuw
die de rauwe werkelijkheid verdoezelt,
over de grote liefde
die niet kwam
af al vertrokken is,
over een opperwezen
dat monkelend zijn zoon laat kruisigen
als boete voor een zonde
die hij nooit…
Teder zwijgen?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
321 De dadendroom was van ons
pijn overspoelt door het verleden
de kwelling van anderen is de rode draad
van ervaring,niet uitgehold door de ervaring.
mensen in ogenschijn veranderen,
glimlachen naar littekens onderhuids,
de tijd is de vernieler
en bewaarder tegelijk
de bittere pil laat zich kauwen
tot het klokhuis van vertier
de laatste…
Ik kom naar je toe
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
451 Nee, je hoeft niet lang
te wachten,
ik kom naar je toe
zal het vandaag niet zijn,
dan toch zeker morgen
geduld die hele schone zaak,
zal er
uiteindelijk wederom voor zorgen,
dat ik naar je toekom,
links- of rechtsom!
Beloofd is beloofd…
Het laatste luiden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
353 ik heb torens altijd gemeden
maar tonen van de klokken
kwamen in iedere uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest…
een tijdstip
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
392 Zelfs de de letter n
en tweehonderd, vier
meter lang zegt niets
vanaf de zijkant
geen hard
bewijs
toch breekt een hemel
aan wie wij wat schuldig zijn
open
Liggen cassettes
leesbaar
zichtbaar
openbaar
Geen tijdstip
ligt de sfinx
meer onzichtbaar
dan nu
en de piramide
voor het museum
is een u.f.o
maar blijf een kind
van…
Als het stiller wordt
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
294 soms lijk je
even vergeten
in de ruis van het leven
maar als het
stiller wordt
laat jij je weer weten
in de hoge lach van
een onzichtbaar kind
spelend met de wind
op zonverlichte stukjes bos
waar stof in schaduw danst
boven het warme mos
in rust kom jij nader
vult aan wat haast gestolen heeft
en zorgt dat ik weer voluit leef…
Zo hopen zij
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
501 ik zal de zon vangen
zegt de man
mijn voet zal ik zetten
op haar laatste straal
deze nacht zal ik haar
in alle vurigheid
bezitten
en de vrouw
tuurt naar de einder
zij luistert in verwachting
naar schreeuwende meeuwen
zo hopen zij - beiden…
Ochtend licht
netgedicht
4.6 met 5 stemmen
418 In het licht van de ochtend
lijkt het leven zoveel groter
zoveel geruster dan het duister
en achter het gordijn
aan de zondagse zonzij
staat fier rechtop
de wakkere wereld…
De misstap
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
293 ik heb me altijd
op het hellend vlak begeven
waar het niet kon
liet ik mijn dromen leven
de wegen waren
duidelijk en recht
in een maatschappelijk
gaan van weinig woorden
omdat het zo hoorde
sloeg bij mij niet aan
leven kent geen stilstand in
het bereiken van de overkant
naar boven of beneden
ik moest bewegen
het liefst de ladder…
Vergetelheid van geest
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
300 ik zag de eindeloze rij
zwaaiende handen
in snelle vaart wilde ik voorbij
maar moest ze
in de ogen kijken om
ook hun afscheid te begrijpen
voelde nog de warmte
van samen ook al
kende ik niet alle namen
stukjes leven kwamen
in herinnering die
oplichtten in hun blikken
weer doofden
in vergetelheid van geest
het was mooi geweest…
Als de ziel luistert
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
372 Ongrijpbaar
als de tijd
sluimeren gedachten
door naakte vingers
even fragiel
als ochtenddauw
na eindeloze nacht
waar dromen op zich lieten wachten
hoorde hij haar in zijn ziel
ver
vederlicht ver
verder dan een fluistering kan dragen…
Magie van brandend ijs
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
307 waar hemel
zijn gezichten lacht
in pure liefde en paradijs
word ik geraffineerd
verleid door hel met
zijn magie van brandend ijs
ben in het geniep
de poorten gepasseerd
veel zondigen is zo geleerd
geen carrousel van
stille tranen en verdriet
kettingen en cellen zijn er niet
ook hier is overleven troef
saters lachen enkel om
de…
Het kleed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
368 Zwervend langs de eilanden
van mijn allereerste kinderjaren
kom ik steeds dichter bij 't besef
hoezeer mijn corpus is gaan verjaren.
En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval
alsmede de vermeende opzet van 't leven
gaandeweg voor mijn oude ogen
door onbekende handen worden samengeweven.
In een veelkleurig maar raadselachtig kleed.
Een gobelin…
Als een magneet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
313 het was die straat
dat huis
als een magneet
trok het mijn aandacht
de bewoners
waren slechts passanten
op doorreis voor even
op zoek naar het leven
de tuin verwilderd
ooit gesnoeid door
ondeskundigheid van
mensen zonder tijd
de voordeur opende
in kraak en braakte
altijd lieden uit op hun
vlucht naar frisse lucht
honden meden…
Chemisch verlangen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
283 Chemisch verlangen.
een pulserend strand
in een neon verlichte hemel
maan en golven slijpen
verborgen gedachten
door de nacht geroken
verlaten wij opnieuw
deze warme progressie onder de sterren
chaos ritme en muziek
penetreren overal om ons heen
fragmenten verdelen
als vuurwerk
de film achter gesloten ogen
langzaam dwalen…
De wereld van hiernaast
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
286 jij was geen droom
ik voelde je hand
warm en droog
zag je vingers
sierlijk en lang
zoekend niet bang
zij vroegen
in openen contact
de huid nodigde zacht uit
maar jij
wilde niet op
mijn netvlies verschijnen
ik wist de klik van
voor eeuwig verbonden
lijf en gezicht ongeschonden
tot jij verdween
in de wereld van hiernaast
je…