Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

soms lijk je even vergeten in de ruis van het leven maar als het stiller wordt laat jij je weer weten in de hoge lach van een onzichtbaar kind spelend met de wind op zonverlichte stukjes bos waar stof in schaduw danst boven het warme mos in rust kom jij nader vult aan wat haast gestolen heeft en zorgt dat ik weer voluit leef…

ik zal de zon vangen zegt de man mijn voet zal ik zetten op haar laatste straal deze nacht zal ik haar in alle vurigheid bezitten en de vrouw tuurt naar de einder zij luistert in verwachting naar schreeuwende meeuwen zo hopen zij - beiden…

In het licht van de ochtend lijkt het leven zoveel groter zoveel geruster dan het duister en achter het gordijn aan de zondagse zonzij staat fier rechtop de wakkere wereld…

ik heb me altijd op het hellend vlak begeven waar het niet kon liet ik mijn dromen leven de wegen waren duidelijk en recht in een maatschappelijk gaan van weinig woorden omdat het zo hoorde sloeg bij mij niet aan leven kent geen stilstand in het bereiken van de overkant naar boven of beneden ik moest bewegen het liefst de ladder…

ik zag de eindeloze rij zwaaiende handen in snelle vaart wilde ik voorbij maar moest ze in de ogen kijken om ook hun afscheid te begrijpen voelde nog de warmte van samen ook al kende ik niet alle namen stukjes leven kwamen in herinnering die oplichtten in hun blikken weer doofden in vergetelheid van geest het was mooi geweest…

Ongrijpbaar als de tijd sluimeren gedachten door naakte vingers even fragiel als ochtenddauw na eindeloze nacht waar dromen op zich lieten wachten hoorde hij haar in zijn ziel ver vederlicht ver verder dan een fluistering kan dragen…

waar hemel zijn gezichten lacht in pure liefde en paradijs word ik geraffineerd verleid door hel met zijn magie van brandend ijs ben in het geniep de poorten gepasseerd veel zondigen is zo geleerd geen carrousel van stille tranen en verdriet kettingen en cellen zijn er niet ook hier is overleven troef saters lachen enkel om de…

Zwervend langs de eilanden van mijn allereerste kinderjaren kom ik steeds dichter bij 't besef hoezeer mijn corpus is gaan verjaren. En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval alsmede de vermeende opzet van 't leven gaandeweg voor mijn oude ogen door onbekende handen worden samengeweven. In een veelkleurig maar raadselachtig kleed. Een gobelin…

het was die straat dat huis als een magneet trok het mijn aandacht de bewoners waren slechts passanten op doorreis voor even op zoek naar het leven de tuin verwilderd ooit gesnoeid door ondeskundigheid van mensen zonder tijd de voordeur opende in kraak en braakte altijd lieden uit op hun vlucht naar frisse lucht honden meden…

Chemisch verlangen. een pulserend strand in een neon verlichte hemel maan en golven slijpen verborgen gedachten door de nacht geroken verlaten wij opnieuw deze warme progressie onder de sterren chaos ritme en muziek penetreren overal om ons heen fragmenten verdelen als vuurwerk de film achter gesloten ogen langzaam dwalen…

jij was geen droom ik voelde je hand warm en droog zag je vingers sierlijk en lang zoekend niet bang zij vroegen in openen contact de huid nodigde zacht uit maar jij wilde niet op mijn netvlies verschijnen ik wist de klik van voor eeuwig verbonden lijf en gezicht ongeschonden tot jij verdween in de wereld van hiernaast je…

In een waas van sepia treft de slaap mij een droom wiegt de wereld tot ze stil wordt en verlaten raakt gestreept vullen tinten de leegte voller hoeft het ook niet te worden ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten langzaam trekt de sluier op zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…

zag het water stromen met op de oevers aangespoeld restanten van gebroken dromen vlijmscherp nog oplichtend met kristallen flonkering een laatste sterven in herinnering gegidst door zon kon ik het naderen en openbaarde zich mijn vondst de glazen torso van een vrouw gehavend door een lange tocht langs krib en smalle bocht ooit blies…

Máxima's tiara schitterd' kristal in die tijd samen toen wij haar ontmoetten met over en weer hartelijke groeten de Ontmoeting met lach en veel bijval Hoogtepunt in een tijd van eenzaamheid Huilen de grotten echt on and on and on meelijwekkend: Bangeriken van karton de Dikste stapel, nooit meer. Dat verblijdt Lang Geheimschrift(VI(II))…

Heel even dacht ik waar gaan mijn voeten waar gaan mijn benen heen Het was naar de overzijde wadend door water de knieën vol met kroos Daar was het groener het gras mals en jong de grond nog onbetreden Maar net voordat ik het bereiken kon riep men mij Van de andere zijde terug…

het is de slang die ik moet volgen maar veel liever mijd zij glijdt in onmogelijke bochten door het aardse slijk de wrede ogen maken geen onderscheid zij bijt altijd het gif van hebzucht is genadeloos in een levenslange strijd zij bood mij de appel aan symboliek voor macht hoogmoed heeft de eerste hap gedaan het paradijs…

Een vroege kamer in maart aan het tapijt kleven de resten van slaap op het kussen de laatste droomsporen waar het duister nog in huist van beneden geurt, niet uitgepakt, de nieuwe morgen naakt stappen we de nacht uit hullen ons in de sluiers van de dageraad we gaan op weg en met elke stap scharniert de poort verder open traag sijpelt…

zag paarden in gestrekte draf van donker naar het licht verleden ging de toekomst aan waarbij zwart werd gewit tijd sloeg vuur uit hoeven die sleten op waarheid en geweten proefde de hel in verbrande luchten een droom die niet vluchtte zij rondden de horizon kwamen galopperend weerom sloten licht met volmaakte duisternis…

je keek me aan een vreemde in de spiegel met mijn naam je ogen zeiden woorden die ik niet verstond je mond leek op de mijne zag je gebaar een lach vol kleine weetjes ik zwaaide maar een beetje ben weggegaan keek achterom en zag ons samen vol verbijstering in de spiegel staan…