3.575 resultaten.
Het zielenraken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 86 ik zag vogels
schichten om
door de zon
hun kleuren
op vleugels
voor jou uit
te laten lichten
zij zwermden
opgewonden door
jouw aanwezigheid
verdrongen zich in
vlucht en schreeuw
om je blik voor even
te mogen kruisen
pas toen jij
ging zitten konden
zij zich gauw in
discipline schikken
op een lage tak
die een schitterend
uitzicht…
Alles stroomt,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 41 Schaduwen, begraven onder
het natte mos, woelen als
tentakels tussen wortels,
hongerig naar voedsel wat
de laatste zomer bracht
roerloos drapeert de mist
zijn vitrage over de velden
ganzen strekken hun poten
in de vloeibare lucht, de ziel
van het seizoen blijft achter,
ingebed in veren van de
overwinteraars, waarvan al
velen zijn…
LAAT ZE MAAR ZWAMMEN
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 84 ze zeggen zoveel
kondigen met hun bestaan
het einde van een seizoen aan
geven de herfst vrij baan
bekleden al wat stervende is
met kleurig fluweel
laat dat wat ons verlaat
nog eenmaal vlammen
voordat ook hun tijd vergaat
laat de paddenstoelen maar zwammen…
Orgelpijpen,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 53 Verborgen stemmen in
boomtoppen, orgelpijpen
in de storm, gewogen in
het ritmisch krakend riet
het huilen van de wind
als wolven van dit seizoen
zich niet foppen laten door
mee te spelen met zijn
onbestemde instrumenten
van het fluitend griend,
wat voor buitenlieden
als concertzaal dient,
bij de woeligste plas
recipieert het…
wandelvriendinnen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 zon, blad,pad
schoenen, sokken, stokken
langs
's Heeren paden
sjokken
na afloop
koffie mèt
vandaag
kletskop
op een prikker
maakt je
misschien ietsje
dikker
maar dan ga
je weer
lopen
op je
schoenen
met sokken
eventueel
stokken
op het pad
met veel
blad
zon
op je toet
doet een mens
verschrikkelijk
veel goed.
Vandaag
was…
Strand
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 Staand op het zand van
een eenzaam ver strand
zoek ik vergeefs naar de bron
en die stip aan de horizon
waarop ik kan navigeren
om op het punt te arriveren
vanwaar ik ooit ben vertrokken
maar ik zie slechts in schittering
de dag mij bloedend verlokken
langzaam stervend in loutering…
WELWILLENDHEID
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Met ochtendoogjes,
priemend door flarden stralingsmist,
overzie ik de lijdensweg van het landschap,
de permanente correcties,
oppervlaktepeelings,
agrarische tatoeages,
ontstoken piercings langs de rivieren,
alsook het menselijk skelet
dat overal werd ingebed
waar wormen knagen en everzwijn wroet.
Om hiervoor snel een grondwet aan te…
Dromen aan zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 De cadans van jouw zacht
pulserende golfgeruis, zee,
het neemt me mee, naar
tijden van onbezorgdheid,
lang vervlogen. De kust
de boezem waaraan ik in
een zoete zeeslaap val.…
Ochtendconcert
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 59 jij was nog
gehuld in de
sluiers van de nacht
toch kleurde
je lach al het
rood van de hemel
ruiste het
soepele kant zacht
tussen vogelgeluiden
ontwakend topten
bomen het licht
van de opgaande zon
daartussen lieten
bolletjes veren
hun zangstem vibreren
jouw ogen dirigeerden
dit ochtendconcert op het
mooiste uur in de natuur…
Lieflijke oases
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 69 er is een
nieuwe orde
in de maak
jouw lach heeft
al piramides in
de woestijnen
zachtjes geraakt
geïrrigeerd
door beloken
ogen die
de dood met
warme tranen tot
wederopstanding
hebben bewogen
waar zand
weer groent
tot een schitterend
nieuw paradijs
dat in lieflijke
oases tussen eufraat
en tigris gedijt
nog schuurt
hete wind…
De eerste mist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 zacht vluchten
dromen voor mij uit
ik hoed ze als
makke schapen
de wolletjes maken
nauwelijks geluid
ze lichten op
in ondergaande zon
hun vachten kleuren
fragmenten uit
delen van de dag toen
zon nog warmte had
nu ademen zij
wolkjes lucht waarin
fantasie creaturen op
de vlucht doet slaan
en dieren rusten gaan
in hun eerste slaap…
Met lichte ogen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang…
de dood van een kleine leeuwerik (2)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 de trommelmaaier
tot de tanden gewapend
vlijmscherpe zaaier
van de jonge dood
verscheurend cyclomonster
hoor het gras schreeuwen
in het open veld
je vleugellamme lijfje
kleine leeuwerik
ongehoord blijft nu
je magistrale zangvlucht
de hoogbejaarde
eiken kijken toe
vanaf een grote hoogte
de stilte erna…
Lapsus
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 Een lading soldaten waadt uitgelaten
Naar een onbewoond eiland
Door koraalachtige water
Waar glanzend en transparant
bontgekleurde vissen tronen
En wuivende zeeanemonen
Waar tussen lianen na het lege strand
libellenkluwen in lichtbanen
Warrelend door elkaar darren
En apen met schuchtere ogen
Hen sarrend aangapen
Vanuit het weelderige…
In lief gebaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 ik hoorde je stap
in de stilte van
het vallend herfstblad
voelde beladenheid
in het knisperen van je
voet op het kleurig pad
de zomer heeft
je goed gedaan maar
de moeheid is gebleven
de rek gaat langzaam
uit het leven als alle
gunsten zijn vergeven
en alleen het aardse
nog zijn elementaire
wensen kenbaar maakt
soms vliegt…
Gaia (3)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 158 De oceanen
zijn niet alleen de baarmoeder
van Moeder Aarde
waar alle leven geboren wordt
maar ook
de buik
in ieder van ons
waar onze aderen
als rivieren
onze vitale organen voeden
in verbinding met
ons hart
dat als een regenwoud
het ritme van ons leven regelt
aangestuurd door
ons brein
dat als de korstlagen van…
Schitterende blauwdruk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 je lacht nog
steeds goudblond
de hele zomer ben
jij de schitterende
blauwdruk geweest
van mijn zon
in de eerste
stralen legde jij
iedere morgen
de matrix neer
voor haar schijnen
maar ook verdwijnen
in het subtiele
samenspel van
wolken wind en regen
kwam ik jou altijd
tegen aan het
weids firmament
de uren die wij
samen waren…
Betovering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 De grot ingelokt
door krullend haar
weerspiegeld op het plafond
achter de ingang, hoop ik
een wonder te ontdekken
niet gelovend in een boze
betovering die mij verkracht
op een kille oesterbank
rillend lig ik op het spijkerbed
dat mijn huid openhaalt
terwijl ik de mantra herhaal
Het is niet echt, de messen
die bijna vallen, de horror…
Cartierheide
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 De Cartierheide
pronkt met tinten van paars en groen
onder het diepblauw.
Op de duinkam
grazen de witte koeien
onverstoorbaar,
onverschillig
voor onze bewondering.…
Rust van reflectie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 67 jij ving
druppels
met je hand
liet ze stromen
in een plas
langs de rand
van de weg
in groeiende
kringen dreef
je gezicht
op het water
dat wonderlijk
golfde in cirkels
steeds later
je lachte
ondeugend
spatte bewust de
rust van reflectie stuk
in de chaos van
regen kwamen we
jou niet meer tegen…