Laatst lag een zilvermeeuw in het zand Niet eens aangespoeld, maar toch dood Strijd verloren tegen een soortgenoot Misschien slachtoffer van een hond Niet aangelijnd, dus zonder band Of het kwam hier vredig rusten Eén enkele vleugel stijf omhoog Weggespoeld, straks, na de vloed En dan: vergeten, voorgoed.…

Hoe de voorbijkomende wolken met hun rustgevend geluid weerspiegelen in het water, stuk voor stuk geven zij prachtige schakeringen van allerlei kleuren terwijl hun vlakken en bewegingen zich laten meestromen met de golven van stilte en expressie. Hoe de schaduwen van bomen glinsteren of de ranke rietstengels gewoon nog overeind staan en mooi…

in de polder legde iemand je ijzeren ziel zachtjes tussen witte schermbloemen minutenlang was je gelukkig…

Wolken schilderen in de helderblauwe lucht een stiltemoment. Wat is het heerlijk om naar hemel te kijken en zien hoe wolken jou kleurenpalet met rijk geschakeerd assortiment schitterende tinten bieden: van volmaakt witte versie tot mat zwartgrijs met een gouden randje gemengd op blauwe achtergrond. Altijd in beweging, zo los en toch nog…

jij groette en lachte naar de bomen die jij bij het tegenkomen wist te verleiden tot het spreiden van hun vele takken zodat het blad de warmte van zomerzon kon begeleiden om wat later in het jaar ruimte te gaan geven aan een vruchtbaar leven van duizenden insecten op de mooiste bloemen met als beloning…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

Een herfst herinnert warme dagen van zomer vandaag schijnt de zon. Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond…

stil legde zij zich neer ze krulde niet meer na een golvend leven van geven en nemen nog schuimde zij de oogst van alle bezigheden maar dat is verleden tijd het wit is weg nu spiegelt ze zon in rimpelloos weerkaatsen pas als er kinderen komen zullen zij weer golfjes maken…

waar groen het blauw bewegend bedekt groeit de natuur onder het gemêleerd wit van buiige wolken nog laagden de laatste zomerbloemen de vlakten met hun specifiek volle rijp kleuren die oplichten onder een nog warme zomerzon…

nat bewogen de luxe transparante gordijnen in de hybride ruimte tussen nevel en mist waar stilte gekist lijkt te zijn omdat er druppels memoriam met afwaterende geluiden stromend afscheid namen zoals ook het grijs van het moeizaam tot ontplooiing komend ochtendlicht dat al door zon vaal werd uitgelicht…

Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Hoe heerlijk het is om kennis te maken met de pracht van een herfst vol onverwachtheden en verrassingen waarbij ik onder meer luister naar de bladeren die al geruime tijd ratelen of ritselen in het blauw. Wanneer op een dag hun trouwe zomergroen begint te verkleuren en mengen…

de tranen van een golfslag verzanden onvermijdelijk op het gezicht van de kust raken onzichtbaar bovendien door hun ondergang geloven wij wat verloren gaat, verdwenen is het uitzicht blijft echter boeiend, verzwolgen door de golven maar niet op slag verloren.…

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

Recht uit de wolken vloeiende regendruppels parels van hemel Hoe het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd geleden ontwakende hemel waar zij verschillende tinten aanneemt bij gestapelde wolken van waaruit tonen in delicatesse en subtiliteit vloeien tegelijk proeft men fracties tederheid in dit ongezien fluweelzacht. In het bijzijn…

Tussen steile rotsen door dicht woud omringd dendert de stortbeek naar beneden geeft zich over aan de wil van de oeroude Schepping over hem heen stijgt en daalt telkens een gondel langs de helling steeds onderworpen aan menselijk gezag de hotsende stroom bereikt het lage dal zoekt als kabbelend riviertje de tijd zonder eind het…

Nog zingt zij van veraf en lacht in ruise regelmaat. Het land op haar gewonnen dat in de zon te bakken wacht laat ze rustig ronnen. Dan kruipt haar zilte nat een glibberende slang in stille draf bestrijkt eerst zacht. Het rulle zand al bang wordt laf doorweekt en wijkt. Maar als zij met haar golven en hun kracht het blubbernatte strand…

September schittert als een veelkleurig palet altijd weer anders. Op welke wijze tranen vloeien bij rozen waarbij zij in een bui van heimwee zelfs nostalgie herinneringen ophalen over een afgelopen tijd waarin geuren en kleuren zich van hun beste kant lieten zien terwijl blaadjes beginnen mee te stromen op golven van stilte. Dat bomen…

Door inheemse stilte wentelt zich wilg aan de oevers bij het zoet water meer waar blanke nimfen spiraalvormig dansen in een cirkel van zilvergroen gras alsof verlegen verliefd zijn ook bij de oppervlakte hoort van een noeste onherbergzame woestenij te ruig en stoer om echt te strelen wilg kronkelt zich lenig in het rond, geknot of niet…

Er loeien koeien, schapen blaten, en de wind -- zaait de zaden uit.…

spiegelend danste zij op maanverlicht water dat opkomend golfde zonder rust blad fluisterde tussen de sterren hun open gesprek zonder twinkelende starheid en aan buren geen gebrek in geel was de puzzel nooit te maken er waren stukjes die deze magie niet smaakten…