Stilaan spreidt de nacht zijn deken uit bezaaid met sterrenzand. De zon zet ondertussen haar weg verder laat ons genieten van haar laatste warmteopwelling. De weinige stralen leggen zilveren draden over de Noordzee. Haar gloed heeft ons deugd gedaan ze moest nu eenmaal geen dwarsliggers verdrijven. Ze leefde zich uit over de zee en het…

ik blaas wolken op tot ware luchtkastelen laat witte schepen zeilen in een blauwe oceaan het is een spel waarbij ik ongestoord naar eigen fantasie de schepping bij kan schaven in een projectie die mijn stemming en emoties kunnen dragen tot alles weer verwaait maar de speelse wind was niet mijn vriend ook de zon verdween achter…

in wit verheft zich statigheid vleugelwijd spreidt hij bescherming samen zorg begeleidt het groepje grijs zij glijden geluidloos door donker water snappen groen uit hetzelfde kroos van toen een stukje paradijs als hedendaags plaatje…

De Groote Beerze stroomt lui door het lage land. Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

ik wiste de mist boven water en weide opende hemel voor de komst van de zon liep door kou van de nacht in afnemende schemer zacht wekte licht en riep op tot geritsel en fluister in eerste tonen zongen al vogels donker uit bomen een zomerse dag zo eentje die de schepper graag zag…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

voor alle vogelaars als een voedende moeder een merel bijvoorbeeld niet terugkeert op haar nest met jongen is dat een ramp verstoken van voedsel sterven haar kuikens een langzame hongerdood maar daar staat niemand ooit bij stil…

vandaag stroomt het water van niets naar niets het slaapt in de schoot van zwaartekracht er flitst een zilverwinde als een hinde in het struikgewas 'het komt door de zon', fluistert het water zijdezacht ik wist dat de rivier praten kon, een koe in het gras een vogel in de lucht en hier een dikke vlieg het water herhaalt zijn loop vanuit…

De wind weet niet, hoe hij waaien zal. Het waait. De wind begrijpt niet, waarheen hij stormen zal. Het stormt. De wind fluistert hier. En ik? Ik luister. Zoals een pasgeboren kind. Eerbiedig buigen wil ik. Zoals ook riet kan buigen. Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

Een blauwe lucht Een witte wolk Stralende zonneschijn Een zachte bries En kleine kabbeling Over ’t vlakke meer Nevelig bos Aan verre horizon Wuivende halmen Van goudgeel graan De levensbron Van vredig bestaan.…

mooi moment ’t is rustig , stil en zacht vanmorgen in de polder mijn bebloede vingertoppen gaan van braam tot braam laag overvliegend brengen ganzen m’n gedachten op een onverwacht spoor lijnen spelen met de tuin groene strepen, grijze vlakken vorm en kleur door groei elke dag een ander schilderij de natuur hanteert de kwast mijn…

Met rechterhand boven mijn ogen Turend naar de overkant. Wij zoeken Contact. Wij willen voeling, want Laten wij toch eerlijk zijn: Weliswaar door een barrière Enigszins ver van elkaar, begrijpen Wij elkander; kennen de ge- neugten, maar ook het gevaar. Deze vaak kolkende stroom, rijksweg Voor vele schepen. Op weg naar en ván Onze…

Als mijn dromen zijn vervlogen en illusies zijn vergaan, als de winter is gekomen en het licht is uitgegaan, als het leven me te druk is en mijn lichaam te vermoeid, als mijn vrijheid werd gevangen en de wanhoop is gegroeid, dan wil ik mezelf bevrijden en gaan stappen in de wind, wil ik net zolang gaan dwalen tot mijn ziel de rust hervindt…

ze reiken en kijken vragend omhoog de wilde bloemen in mijn wei hun muziek die altijd gelijk loopt met de zon verstomt in het gras nadert langzaam een massaal gebrom chitine knispert in duizenden doorzichtige vleugels op poten zij vliegen op tot grote hoogte in hun paringsdrang meeuwen zeilen door de lucht met de mier als…

het fladderen door het leven lijkt voor jou voorbij nog kunnen je vleugels alles geven is honing heel dichtbij maar hun kleuren bleken breken in de zomerzon de tippen zijn gespleten een koude nacht zal jou ongemerkt doen overgaan je vleugels nog gevouwen je lijf blijft stilletjes staan wiegend op de ochtendwind die in jou zijn…

in de vroege ochtend hoor ik een vogel zingen ze vermaant haar vermetele kleintjes geen tijd nu om een boompje op te zetten met de zwijgende buur haar waarschuwing is scherp bij naderend overvliegend gevaar ze vraagt de oortjes van van het koppie van haar uithuizige man ze sust en troost ze zet de bloemetjes buiten…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

Uiteindelijk van onstuimige hunkering tot verstilde golving werpt ze zichzelf met een woordeloos verhaal op het strand waarin ze vrede vindt…

Wringend en onheilspellend, donkere wolken van een opkomende bui of pletsende regen. Daarna een kleurenspel zovele kleuren door elkaar. Een wonder om te zien, een boog van mijmerende pastellen. Ze smelten samen, van licht naar donker. Zij spannen zich uit, ze rekken zich van de ene kant naar de andere. Het duurt niet lang, de vervaging…