Zwijg luchtdruk gevuld met vuur zoveel slagkracht gereten vlees zo diep gekleurd het warme rood verkracht angst zet de beurs op winst schaamte ligt op koers.…

(namens mijn familieleden die in Auschwitz zijn omgekomen) Waar kunnen zij schuilen als jouw blinde woede in kinderzieltjes tekeer gaat? als hun zachte huilen van het gebed in een ontembare zee ontaardt? Voor de val breekt zijn de asters al geknakt in onbuigzame handen Jouw haat wapent een gebaar van diepe onmacht in dode ogen…

Hoor Rita Corita: jongens wie lust er een kop? niet te keren in de ochtend na het diner de avond om wakker te blijven het is een vast stramien gelijk in gedichten zoals de wereld rond de zonde draait in het oosten komt de zon op in het westen gaat hij onder het zou zinloos zijn als het zou keren omdat de zon allang in het…

't Is pech aan 't front: de vijand boekt succes, zodat een manschap vloekt. De legerkardinaal is net verzonken in een schietgebed. Hij vindt dit vloeken ongehoord; z'n dienst te velde wordt verstoord. Hij velt 'm met z'n dienstgeweer. Al vloekend valt de krijger neer. Nu is de kogel door de kerk gezegend, dus hij doet z'n werk: 't is treffend…

Kleine kinderhandjes, dragen nu het leven Zo zwaar en zo ondraaglijk Niet om gevraagd, maar toch gegeven Papa en mama, een vage schim van toen. De warmte, de liefde, die omhelzing en die zoen. Gegrepen door dieren, in een menselijk gewaad. Soldaten met wapens, vertolking van het kwaad. Alleen draag je het leven, waar je in werd gedragen. Bij…

om te beginnen worden rekruten voorzien van startpistolen onmiskenbaar is de eendracht in het leger door het uniform legerwoordvoerders worden aangesteld in de rang van kletsmajoor de deserteur wil geen krijgertje meer spelen op het strijdtoneel de aalmoezenier gebruikt een dienstrevolver waarmee hij misschiet de veldpredikant…

Het stapelbed wiegt heen en weer het kraakt jij gilt en ziet hen keer op keer hun lege ogen staren je aan ze blijven je achtervolgen je blijft alleen achter hongerig en moe niemand om voor je te zorgen armen sleuren je krachtig mee je probeert je nog te verzetten maar niets doet er nu nog toe niets zal jou nu nog beletten…

Het gebouw trilt van de verhalen het kreunt het wordt gestut door bomen kruinen buigen behoedzaam over het dak uit alle ramen vragen kinderhanden hun namen op. Voorbijstromend water draagt murmelend hun lot.…

Oorverdovend gekletter overstemt duidelijk de roep om kleuren straten rood de toon van onschuld hoorbaar in de wind zonen van moeders en moeders van zonen dragen hun klaagzang op aan de veel te duur betaalde vrede…

Withete zon, Treblinka, maar vlinders leven nog. Ze verbleken niet, verdwijnen slechts – één moment, een eeuwigheid. Dus raak me zachtjes aan, raak me aan alsof ik hier niet was, alsof de schaduw van je vingers me zou verjagen. Alsof je me in een droom zag die je je probeert te herinneren. Als je je ogen opendoet ben ik er niet, maar…

Vrijheid ligt niet zomaar op straat je kunt het niet even gaan oprapen. Vrijheid is leven zonder angst en geweld vrij kunnen zijn in je doen en laten. Vrijheid is leven in harmonie laten zien wie je bent en hoe je leeft. Vrijheid is ook dankbaarheid aan hen die hun leven gaven voor onze vrijheid. -------------------------------------…

what’s in a name? zijn naam leeft thans voort een stille roos ademt nog dagelijks verdriet…

Bevrijdingsdag nationale feestdag helaas niet voor iedereen één land zoveel verschillen ondenkbaar…

de koffers vol met dromen hebben zij niet meegenomen hun terugtocht bracht onzekerheid het land zijn idealen kwijt noest zijn ze weer gaan bouwen om zelfrespect te houden in nederige jaren konden zij uiteindelijk het wirtschaftswunder klaren toch speelt altijd het oude zeer wanneer komt nu de derde keer…

naam en plek spreken hier nog in schrijnende beelden waar oude barakken hun duister verleden nog tastbaar belichten waar vergrijsde mensen huilen om verzwegen jaren tussen ijzige prikkeldraden nimmer gewist…

Het is al lang geleden toch mogen wij het nooit vergeten dat mensen voor onze vrijheid het leven lieten. Oorlog een zinloos geweld waarin mensen zoals jij en ik pijn en ontberingen leerden kennen. Vele van hen lieten het leven door uitputting en ziekte of werden weggevoerd gingen hun dood tegemoet. Laten wij vandaag gedenken even…

Holle ogen in schamele karkassen de winterjassen weggerukt markeringen zijn aangebracht uit de hemel gegriste sterren pijnlijk zichtbaar in hun ziel ge-etst Met ijle rompen en kale schedels wachten ze op het bevel voor de eerste stap naar later Ze reizen zonder vervoersbewijs de locomotief rookt weg nu zij nog, doch ze weten niet…

dodenherdenking is nodig herinnering blijft bestaan aan hen die sneuvelden helden…

Als kersverse vader op weg naar huis opgepakt tewerkgesteld in Duitsland daar leiden de laatste sporen naar de Gestapo die jou verdacht van afgevoerd naar Lahde waar jij nog geen maand later het leven liet al wat rest is 'n 'Sterbeurkunde' ~ IM Opa Kees ~…

het is de stilte die steeds leger wordt de spanningsboog is nu gevuld met heroïek en het romantische gebulder van kanonnen het moordend vuur en desillusie van verloren slagen zijn vergeten de echte pijnen van hun sterven willen wij niet weten het is de stilte die steeds leger wordt omdat vrijheid alle ruimte neemt de doden zijn geteld…