je bent verdrietig met daaraanvolgend een dikke traan het loopje naar het monument maar Hij zal met jou meegaan naast het looppad op de graszoden daar was het oneindig leed rechts de zeer droevig uitziende foto's opdat dit nare gebeuren geen mens ooit vergeet jij hebt veel gezegd door de prachtige krans hiermede…

Het moeten stenen harten zijn en ogen zonder licht niet meer in staat tot enig voelen door de zucht naar vernietiging totaal verblind geen dialoog meer mogelijk hun taal spreekt slechts met tongen van haat mens tegen mens, volk tegen volk eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid talrijk reeds de neergestorte vogels moeders in eeuwige rouw…

na elke oorlog moet iemand opruimen de demonen de laatste kogel het heilige gelijk het opperste kwaad de muren het prikkeldraad na elke oorlog moet iemand blijven op verstikkende zwarte grond om plaats te maken voor het rouwen om verdwenen geliefden de dood van het kind na elke oorlog moet iemand zich vasthouden…

scharnieren tussen gissen en missen het voor- het achteruit de wisselsporen van de ene na de andere tijd verloren speelgoed in een oogopslag onder getekende lucht zoveel duisternis onder onbegaanbare grond wonden en scherven uit sponningen gespat werkelijkheid vergeefsheid alles is er altijd andere tijden gisteren en vandaag…

als zwarte engelen zwermen bommen boven daken van de stad de hemel herhaalt zich in het water weet niet wie en wat hij wiegt in het lege landschap voorbij de verre verte verwaait het verlangen de werkelijkheid zo ondraaglijk dat er gebeurt wat niet kan…

In de cockpit klinken Wagner en Nirvana doelbewust doelgericht doelwit in het kader ruïnes even later van god verlaten karkassen levenloos ondoorwaadbaar oord straten opengereten gedrenkt in bloed in de val schreeuwen ratten hun wanhoop in de koele camera's van Al Jazeera allah en god knijpen het oog van de dag…

Als de eeuweling een klaproos is De Spaanse griep hedendaags is Als langs Vlaamse velden De Groote oorlog de kleine implosies binnen de landsgrenzen is Dan wordt opnieuw het kwaad geboren Is er opnieuw geen koren Zien we opnieuw een klaproos die verwelkt is Geen stilleven vind zijn weg Sint Maarten heeft brute pech Geen paard kan door…

Medioriëntaels levantiaens Beloofdeland israëliaens Koloniaens westbankiaens Benjaminiaens netanyuaens Rechtsextremist ultradicaels Haifaniaense haetzaeiaens Neostaliaens gazaniaens Hamasiaens verderfzaeiaens Blacksabbath zaterdag tenseven Helenverdoemd zandhaziaens Torpedo kamikaziaens Iranhezbollah teheraens Newyorkrevisit nine eleven…

Terugdenkend aan de horrorsabbat van zwarte zaterdag 7 oktober jl., viel mij ineens de naam Black Sabbath te binnen, een Engelse hardrockband, opgericht op het hoogtepunt van de flower power, een jaar na de Zesdaagse Oorlog in '67. _______________________________ BLACK SABBATH 10/7 Aan Gaza's zandkust heeft men blind vertrouwen In ondergrondse…

De dag dat jouw liefste voelt dat het leven binnenin net als jullie halsreikend naar daglicht verlangt De dag waarop de wereld haar woorden wikt belangen weegt soebat over steun of vliegdekschip De dag waarop jij de liefdes van je leven verliest de rode lucht inktzwart kleurt dat is de dag dat alles niets werd…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

de witte duif vliegt niet meer stille apostel van vrede liefde en hoop wacht vleugellam op een tak van de oude boom wie hoort de aanhoudende mantra’s van zijn droeve koeren hoort iemand de schreeuw verbijsterend jankend gehuil in vermoeide vleugelslag verlaat de vredesduif zijn oude boom zal iemand hem zien iemand hem horen…

in eindeloze strijd tussen Israël en Hamas verscheurd door woede strijd en haat lijden velen onder zinloos geweld en kwaad leven mensen in de schaduw van de dood kinderen spelen niet in zorgeloze vreugd groeien op met geur en geluid van verderf die van dag tot dag weer de hoop vernietigt op het echte leven met, voor en naast elkaar waar…

Van gruwelijkheden over en weer Rücksichtslos met enorme waas voor ogen Denken zij namens Hem te kunnen bogen Op steeds verloren vrede, keer op keer Laatste woorden hieromtrent niet gezegd In 't Midden-Oosten, pleit geenszins beslecht…

Verscholen achter luiken woont een ondergeschoven leven in de holte van zijn kindertijd. Diep in de kinderborst dwalen zeven huizen woelen verzwegen namen. In de schaduw achter het gefluister van grote mensen gaan bange geheimen schuil. Het daglicht botst tegen bemoste groene blinden de wollen bal in de kleine hand geklemd.…

de soldaat die sterven gaat wacht in de nacht het inloopgraf ligt klaar de modderlaarzen wegen zwaar in niemandsland daar huist de dood de aarde is er zwartgebrand het kraterwater donkerbruin tot rood geen struik geen boom maar woekering van prikkeldraad de horizon vlakbij en heel ver weg de dageraad soldaat ik groet…

bij het licht van de maan en de sterren kromt en buigt de zwaan haar hals vallen granaten door gescheurde daken aan de afgrond van altijd dezelfde pijn roerloos op de boezem van de nacht het klaaglied van het mensenhart doorzeefd en langzaam zinkend een inktzwart ontwaken niet meer worden wat je wilde…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

onder zwarte grond ademen fragmenten van een vastgelopen granaat op verstoorde aarde groeien zachte mossen bodem van bestaan we strooien bloemen drinken op de vrijheid in een stilte die verwondt…

Zie je het? Een bom viel op het huis, Het verscheurde dak, de verbrokkelde muren. De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden. De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde…