Wij zijn thuis, wachten op jou, ja, dat zeiden ze -- ooit ook tegen mij.…

Mama achtervolgt mij, ik geef me adviezen -- die zij zou geven.…

Een foto, die dag werd ik achttien jaar Mijn vader heeft zijn arm er om mijn schouders En mijn verloofde was er niet; heel naar Was zandhaas, wel aanwezig beide ouders Een foto, die dag achttien jaren oud Ik staarde wat weemoedig naar de rozen En draaide aan mijn gladde ring van goud Ze waren rood en hij had ze gekozen Opa's en…

Een foto, die dag werd ik achttien jaar Mijn vader heeft zijn arm er om mijn schouders En mijn verloofde was er niet; heel naar Was zandhaas, wel aanwezig beide ouders Een foto, die dag achttien jaren oud Ik staarde wat weemoedig naar de rozen En draaide aan mijn gladde ring van goud Ze waren rood en hij had ze gekozen Opa's en…

Vader zit mij na, we rennen om de tafel -- drie keer, altijd drie.…

Ik droomde dat ik nog een kind was, bij mijn ouders aan tafel was aangeschoven, ze glimlachten met hun gezicht van vroeger, geluk was naar de nacht verschoven. Zwijgend zaten we dicht bij elkaar, bewegingsloos en kaarsrecht op onze stoelen, het vertrouwde vertrek was dun verlicht, ik kon hun warmte voelen. Toen schrok ik wakker van iemand…

Mama is boos, ze laat me Ik moet maar groot genoeg zijn Haar mamatijd is voorbij sinds de scheiding Nog geen nieuw begin Ik moet maar lief zijn voor haar haar verwennen en helpen tot het beter gaat Ik moet maar niet letten op de stemmen die me bespugen met scheldwoorden en mijn gedachten bedekken Ik moet maar naar haar luisteren…

de haren moedwillig verward het hemd nonchalant ongestreken de broekspijpen kundig versleten gemaakt gerafeld als echt de sneakers gelompt -tegen zweverigheid- een veter nauwlettend vergeten de trui met de naden naar buiten gekeerd al heeft mam het anders geleerd en dat ze zich hoedt om mijn vintage te wassen -een jekker uit…

trots was je op jouw groene vingers als de camelia weer in de knop stond, die niet kon wachten om te ontluiken trots was je op jouw kinderen ieder op jouw eigen manier op jouw oogappeltje ‘kleinzoon’ helemaal trots was je op jouw paleis, die je aan het eind moest verruilen voor een kamer waar jouw hart niet voor klopte trots ben…

de moeder is een boom een reusachtige eik het onvermijdelijke onderdak dat met machtige armen haar schaduw werpt over de kinderschaar wie waant zich veilig wie bedwingt haar schaduw wie ontbeert het licht wie heeft geen schaduw wie voelt gebrokenheid de moeder is de meesteres van de schaduw ze onderschept het licht na het schimmenspel…

Het meisje kijkt toe, haar ouders bouwen torens -- tot ze omvallen.…

ik haal de dode takken weg van vader’s graf wil hem aan vergetelheid ontrukken aan de dode taal van stenen wil kijken als alwetend kind dat vaders voor altijd duren de man met wie ik zonder weemoed nog heel hard zong die me het licht aanraken liet mijn verklaring van liefde aan de man die me groeien liet ik haal de dode…

Ik ken vader goed, hij is blij om mij te zien -- al verbergt hij dat.…

Vaders koffertje: hij opent het, sluit het weer -- uitgeput en triest.…

Mijn oude moeder schudt haar hoofd, zij denkt anders -- over mijn leven.…

Elf jaar: mijn liefste gaat naar huis met de liefste -- die ik heb gehad.…

moeder is een boom een reusachtige eik het onvermijdelijke onderdak dat met machtige armen schaduwen werpt over haar kinderschaar wie waant zich veilig wie zal zijn schaduw verliezen of kan haar bedwingen wie ontbeert het licht voelt zich ongezien moeder is een boom haar schaduw spant de kroon ze onderschept het licht in een schimmenspel…

als vader uit zijn dak gaat vliegen borden door de lucht kalmte kan je redden kees sust moeder dan nerveus maar een vuurspuwende berg heeft daar geen oren naar zijn bijnaam Vesuvius wordt met regelmaat eer aangedaan als vader uit zijn dak gaat kruipen de kinderen onder tafel moeders handen vegen scherven en tranen bijeen maar drift…

Eenmaal uit haar kraag gekropen heeft zij hem leren lopen praten denken doen. En na te laten. Der dagen zat hoefde zij maar te mokken of hij was blij zo dicht was zij hem nabij haar lieve held op sokken. Nu op pensioneren kán hij het maar niet leren dat voortaan vliegen zonder veren op blote voeten moeten existeren. Kil is alles…

Als moeder wil je bezorgd de levens leven -- van je kinderen.…