1.412 resultaten.
Leen.
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 581 Leen, buurman,
fijne vent,
ik ben best wel verdrietig
dat je bent heengegaan
maar ik ben ook blij
dat ik je heb gekend
de boom
die schaduw bracht in jouw tuin,
die heb ik nog voor jou geveld
De schaduw is verdwenen
maar nu ben jij ook weg.
Leen, buurman,
fijne vent:
De straat
waarin wij samen woonden
zal zonder jou
nooit…
Is het goed zo?
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 987 Was het goed, zoals je ging,
was het voorspeld zoals het moest,
was de keus zoals je bedoelde?
Was het pijnlijk, de laatste teug,
was het zacht, was het mooi?
Te oordelen naar de uitdrukking
op je nu serene gezicht,
is het antwoord op al die vragen
bevestigend,
maar ondanks dat, mis ik je zo!
Mag ik egoïstisch zijn,
mag ik…
La vie variée
netgedicht
1.0 met 13 stemmen 797 Is pijn, teleurstelling en verdriet
dan alles wat het leven biedt?
Nee, gelukkig niet.
Ook onrust, angst, eenzaamheid,
verveling, doelloosheid en spijt.
Alles op z'n tijd.
Soms bij 'n herinnering wat weemoed.
En later de aanvaarding, bitterzoet:
Het is voorbij, voorgoed.…
Zo is het goed
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 847 (In memoriam S. G.)
Mijn leven voltooid
zoals de huizen die ik bouwde.
Klaar voor de laatste reis,
benieuwd wat komen zal.
Mijn vrouw en kinderen aan mijn zij,
dicht bij mij,
hun warme blik en groet,
zo is het goed.
Ik draag hen allen mee in eeuwigheid.…
De droom van elke engel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.111 Je ogen spiegelen glansloos
een brug over het diepe water
Er ligt een wenk voor later
verzonken in het golvende getij
waar parels zich nestelen in het gevlei
van een schaduwloze maan
en de zon die vlammende tongen spuwt
Jouw hart schuilt in de stilte
van een naamloze God
die jouw naam schrijft met cilinder en as
met meetlat en passer…
ga maar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 766 nu je sterft uit een verlaten lichaam
vogels zingen van de voorjaarszorg, uitbundig
blij en tomeloos het leven vieren
zucht ik vrijer
over zeven uren zweeft jouw stille lach
zonder machteloze durf een andere tijd tegemoet
hoe zoet is dan het sterven
blijer zal ik zijn
als jij jouw haren glanzen laat
in bovenaardse zon
In memoriam…
Een brug te ver*
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 4.176 In kilometers stel ik de afstand
op vijftig om verzonken te verzeilen
naar beelden die zich schierlijk opwaarts ijlen
uit spiegelingen aan de waterkant.
Ik zie een stad, een stroom, de zwarte spijlen
van overspanning, die oevers verwant
doen zijn aan vlakken van een diamant,
glansrijk ontsnapt aan separaat verwijlen.
Een bliksemschicht onttrekt…
Abel
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 608 Weet ons
op het vale zand
van Avalon
want wij waren
reeds geland
en bezig zoute rouw
te weren
van een schimmig strand.
Als het ware
om het tij te keren.
Nog voorbij sint-valentijn
schuurden schopjes
tegen dood aan
in haar zij
tot de vloed kwam
en het beukte tot de branding
tot het eenmaal vrij van vliezen vlamde
tot het tweemaal…
lege handen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 629 Geen handdruk, geen vaarwel,
Geen kus,
Je liet me zomaar in de steek
Je hoofd ziet bleek, jouw lijf zo koud.
Waar is de fonkeling in je ogen?
Ben jij dat in die kist van hout?
Langzaam besef ik dat jij het bent
met dat rare mutsje op
Ik had je anders niet herkend.
Je handen gevouwen als een sleutelset
Je vingers bewegingsloos…
De tuin (van Machado)*
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 3.867 Het was in een sereen blauwe meinacht:
in stilte verlicht de maan magistraal
God geve het niet voor de laatste maal
de vreugde die de bron mij heeft gebracht.
Vanuit het niets verschijnt een nachtegaal,
strijkt neer bij de fontein en onverwacht
galmt een trieste melodie die met kracht
aanzwelt tot wat ik denk in mensentaal.
Hoe zuiver klinkt…
Het zal wel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 631 Natuurlijk is het beter zo
natuurlijk was ze oud genoeg
natuurlijk was er weinig
niemand die ze herkende
niemand waar ze om vroeg.
Natuurlijk is het beter zo
natuurlijk is haar kamer leeg
natuurlijk is er niks meer over
dat ze nu voorgoed toch zweeg
zegt men: is beter.
Natuurlijk doet het hartstikke zeer
natuurlijk stierf ze veel te…
Gevecht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 790 een brute vijand had zijn klauwen
in haar meisjeslijf gezet
doorschijnend lag ze in het bed
haar handen tot een vraag gevouwen
"Waarom ik?" vroeg ze met treurnisvolle stem
hoe kon ik daarop antwoord geven
kon ik toch maken dat haar leven
een liefdesliedje zong, geen requiem
stil zit ik naast het lege bed
zoek in de koude lakens nog haar…
Omhoog vallen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 613 Het groene hout van olie vergeven
haar in linnen gewikkelde lijk
het kan van iedereen zijn
Brandstapel ontsteken en de hitte
raakt met een klap het gezicht
fakkel valt uit de hand
Er was een tijd dat onze handen
in elkaar grepen als acrobaten
loslaten, salto's maken, vastgrijpen
Onder de vleugels warmte verzamelen…
Stil
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.650 Haar hoofd neigt naar beneden
haar handen liggen bijna stil
ze beweegt bijna niet meer.
Haar haren vallen voor 't gelaat
haar huid wordt witter dan wit
haar adem stokt en dan wordt het
Stil…
los laten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 810 er ging een vogel weg
zijn vleugels ruisten zacht
in hun afscheid klonk de roep
van rust
nu leven wegvloog door zijn open raam
schijnt licht vanaf de achterkant
nooit meer vrolijk
lijkt het
uit zijn naam
verschijnt de eerste lente
in een tere bloem…
Voor de overlevenden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 732 Hier waart weer de dood
die met onredelijk gemak
levens wegblaast uit de bloei
als omgeknakte bomen
waar splinterrafels pijnlijk
snijden in de natte huid
van de overlevenden
die verweesd treuren
op een onbekende plaats
schijnt windstil de zon
elders, ver uit deze buurt
wijl het hier blijft stormen
ooit zal zij weer opkomen
om leegte…
Patricia.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 788 zwevend, dromend denken
aan jouw huis daar aan de plas
ik zou je al mijn liefde schenken
als jij daar nog maar even was
lachend, kussend spelen
in die boot tussen het riet
ik kan dit verlies niet velen
de smaak van louter verdriet
de wind waait over de plassen
verstrooit het stof van jouw bestaan
de urn waar ik op mocht passen
verliest…
Op vleugels van de wind
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 861 Ik schreef jouw naam in de wolken
waar hij wegdreef met de mist,
tot een gezicht alleen in dromen.
Gedachten bleven ze bevolken
Al had het noodlot reeds beslist
dat geen droom ooit uit zou komen.
Een adelaar kijkt toe vanuit verleden
en spreidt zijn brede vleugels uit
ter bescherming van 't fragiele heden
steeds spiedend daar zonder geluid…
monoloog van de dood III
netgedicht
1.0 met 19 stemmen 1.045 Het spel dat wij spelen
Vanaf uw geboorte
Is reeds vastgelegd
De tijdspanne die u heeft
Ik speel met uw lot
En dat van anderen
Soms belieft het mij
Eerder op te eisen…
Soms wat later
Ontlopen kunt u mij niet
Beetnemen kunt u mij niet
Tja, wie bepaalt de regels…
Het spel dat wij spelen
U en ik
Eist een tol, zowel…
Liefdesleed.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.061 zonlicht glimt op je glazen wang
breekbaar zacht in doorschijnend wit
je lippen gesmolten en stil
wezenloze, starende ogen
die voor het laatst bewogen
je leeft nog wel, maar ook weer niet
ik denk aan vroeger en zie je niet
ik zie het leven in je ogen
die mij uit liefde bedrogen
in je roep om creatief vertier
je hartstocht kuste het…