je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt me aan je foto houdt mij bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt me bij de les…

je hecht te strak beklemmend jouw nietjes ‘t is welletjes…

met ogen gesloten zie ik de jouwe wachten op de slaap die niet komt je zucht in slopen ik zorg voor de kussen(s) ik voel je glimlach ben al in dromen terwijl jij nog ligt te waken gapend tot de morgen komt snurk ik de bomen om…

schenk twee flinke glazen opdat ons zwijgen niet dodelijk wordt proost en vertel me dan vertel ik jou…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

handen voelen maar raken niet ogen kijken maar vangen geen blik oren luisteren maar horen geen woord voeten stappen maar komen niet nader lippen spreken maar worden niet gehoord…

Graag aan je lippen gerust om de woorden te vormen die je sprak Aan de borst gelegen om gevoed te worden tot de tepels gingen bloeden In de warmte van je blonde haren van rijkdom en goud gedroomd tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden…

je kijkt door en door mij heen en terug van binnen en van buiten ken je mij?…

De al grijzer wordende Berk nazomert in het frêle licht waar de kruin tot ver over de kim de wereld overziet en in de dagen dat ze stierf werd tijdloosheid enkel bevrucht door de dragende kracht van haar bast ik omarm het kurkachtige trots en spreek mijn leven in haar jaarringen en ach, haar stem die ik slechts denk te horen geeft mij de…

Elke zee is veilig Elke haven is een thuis De reis is vol vertrouwen Zelfs breekbaar gaat niet stuk Wanneer je elkanders baken bent En elkaar om beurten volgt Zoveel meer zul je behouden Op golven van geluk…

Druppels door hemd gedrongen en langs het lijf gelopen, walm van zachte kaas met bier. Vinger aan de pols. Vier handen op één buik, terwijl hij stapvoets aankomt, en afvalt. Zij valt hem af. Of hij niet eens anders zou kunnen. Haar vraag in zijn knieholtes geworpen. Op zijn knieën gedwongen. De schaafwonden. De knie ligt open, zoals vroeger…

als we dan een bankje vinden met de zon op onze rug denkend aan de jaren terug wat is geweest maar toch tevreden zoekt jouw oude hand de mijne blijven wij zo uren zitten zonder kijven zonder vitten geheel apart ineen geweven dan zullen er bloemen groeien eentje voor elk grijze haar een voor het verleden jaar en middenin daar bloeien wij…

poedel je nat in de bekken van een rivier vlieg de wind na met al je plezier laat je schaterlach klinken over de hoogste bergen van mij mag je want je weet voor mij hoef jij je niet te verbergen…

een dating-site meldt mij hoe ik de zomer moet beginnen schotelt mij als voorgerecht een smakelijke kandidaat wanneer ik toch nieuwsgierig als ik ben mij meld als kijker is er geen weg terug ik zit gebeiteld toch genaaid…

Moet ik beginnen in mooie volzinnen die als echo’s weerklinken om in lucht te verdrinken of moet ik uitleggen dat ook het niets zeggen alleen maar naar je kijken probeert je te bereiken…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

Waar men mais en graan en bieten plant, zag ik kabels lui, lang en buikig hangen. Altijd naar de horizon verlangen boven het eindeloze groene land. Zo ver ik kon zien gebeurde er niets. Noch bij het benzinestation dat ik bezocht waar men koek met slappe koffie verkocht vanachter boeketten en veel antivries. Die aarzelende rust lijkt veel…

Weet je sprak hij, vrolijk met blij gemoed Weet je sprak hij, niet dat het er nog wat toe doet Weet je, dat ik pas later verliefd op je werd Weet je, dat ik je eigenlijk niet zo aantrekkelijk vond Weet je, dat ik verliefd werd door jou te kussen Weet je, dat ik verliefd werd op je mooie mond…

We kijken terug op mooie dagen Jij die zachtjes lieve woorden sust Geluk is wat we erven Jou in mijn handen gedragen Samen tot de laatste rust In jouw ogen wil ik wel sterven…