ik fiets tegen een boom op en vervolg mijn weg omzeil de wolken met benen in de lucht berijd de hemel langs de sterren tot aan de poort die voor mij gesloten blijft steevast fiets ik mijn weg naar benee met wind in de rug hervat ik mijn tocht op het asfalt totdat ik daar ben *…

vandaag, 22:15 Op de stationsklok tikken de seconden langzaam weg Treinen rijden af en aan Verscholen snellen passanten gehaast langszij Ruitenwissers schuiven de voorruit schoon, voor even Ik denk aan jou, aan dadelijk Kijk naar de stationsklok, het glas traant Ik wil naar huis…

In de reizende droom waar het altijd zomer is en waar de zon je altijd laat bereizen door het onbegrensde levenspad. Alleen hier is de vrijheid grenzeloos beschilderd met juwelen Zo mooi als de rode gloed van de romantische zonsondergang. Klokken tikken op het ritme van het kloppend hart, want het paradijs heeft geen verloren tijd…

mistig en nat is de weg naar boven langs watervallen en rotspartij, het is klimmen en klauteren over soms glibberige kloven steile helling, een gladde houten brug verraderlijk glimmend groen gras en zompige stukken moeras maar eindelijk boven, klaart de lucht en dan.... dan ontvouwt zich een wonderlijk schouwspel, waterspetters vliegen…

Het gras leek zoveel groener aan de overkant van dromen Alsof je zou ontkomen aan een wankel bestaan uit grenzeloos verlangen in vrijheid op te gaan trok jij verder... naar een lichtheid van dagen die wij niet kennen in het hier en nu van later moet je toch bekennen dat ook daar het licht vervaagd wandelend door tuinen, dor en…

Ik maak een lange reis helemaal alleen. Ik slaap onder de blote hemel in de ijskoude lucht. Ik steek kolkende watervallen over en trotseer harde stormen. Ik vecht met leeuwen en panters, gewond ga ik verder, door een donker bos met spokende wezens. En als laatst beklim ik de hoogste berg. Uitgeput sta ik op de top, en dan zie…

Schepen bevaren me varen de stroom op en neer beladen en onbeladen Schepen bevaren me kennen mijn nukken onvoorspelbaar toch mijn daden Schepen bevaren me wind en ontij mijn handlangers mijn trawanten Schepen bevaren me ik doe ze schutten en sluizen van ondiep naar dieper en omgekeerd kennen mijn ruwe oevers botte kanten…

op het terras aan de Jonte werpt een ober tussen de bedrijven door met succes een hengeltje uit... tot mijn grote verbazing haalt hij in tijdsbestek van pakweg zo'n 10 minuten vier forellen uit de rivier daar droom je toch van in de baas z'n tijd even iets voor jezelf doen…

wat de aandacht trekt is 't oorverdovende gefluister van de karpers in een poel we luisteren gespannen naar een samenspraak in een soort geheimtaal... durven slechts gissen naar de betekenis ervan want liplezen is geen optie…

vanuit de hoogte waakt de dame over haar zinderende stad op het kruispunt van eeuwenoude wegen knorrige obers mopperen boven pastis en kruiken koel water in hun onverstaanbaar patois bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes rollen met hun donkere oogjes vingervlug je zakken leeg weemoed klinkt door de hese "paloma…

De hitte kruipt over het enge pad Het alpine dorp ligt in ruïne Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad Maar konden er de kost niet meer verdienen De wilde tijm kan je van ver al ruiken De hop hoept schril en onverstoord Geen leven meer achter vervallen luiken De krekels hebben hier het laatste woord De bron, die leven gaf, is opgedroogd…

wij zijn slechts zandkorrels op een strand van vergankelijkheid het is de wind die ons laat reizen…

m'n verbeelding gaat met mij op de loop op het Plateau de Larzac bij het gehucht Cantobre zie ik een man met een vaag gelaat wang aan wang met een vrouw…

gisteravond in Bannes na de regen vond er een opmars van naaktslakken plaats in dezelfde richting op de helling van de rue de boutonnier op weg naar camping hautoreille alsof ze daar hun tenten hadden opgezet...…

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn, een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten…

last is vervelend meestal ook zwaar behalve een last minute wegwezen!…

spitsuur schijnt het in het gehucht St.André de Vezines één kerkje drie boerenhuizen en een oude herberg het is een drukte van belang want er wordt vandaag getrouwd en dat gaan ze vieren van verre zijn ze gekomen om hier de bruiloft mee te maken wij de ontheemden laten ons verbazen…

Nog veel vrolijker dan alles wat door tijd genomen was hief ik mijn zoutkristallen glas voor iets dat werkelijk kon komen wachtte ik gedachtenloos verstild getijdenstromen af dreef ik luilekkerland op zee geraamteloos haast in bekoren had ik meer dan ik kon zien weer eens mijn ogenkost verloren Maar niets meer bleek minder waar toen ik…

geen parachute bij mijn ticket hoewel leven onbetaalbaar is…

Zwierig en joyeus, jas open, sjaal over schouder, oor aan mobiel, op weg naar de senaat? Nee, niet de senaat. Hij verlaat het park, - le jardin du Luxembourg - haast zich rustig richting Odéon en slaat af naar de Sorbonne. Nee, niet de Sorbonne. Geen senator, geen hoogleraar. Hij slaat linksaf, houdt in, dan rechtsaf, rue des Écoles, nog…