De dag wacht af houdt adem in geen palmen wuiven nog boven de loper naar de poort door drukke straten wordt geen hosanna meer gehoord. En stil en verlaten ergens buiten de stad huilt de koning om de toekomst van hen die Hij altijd heeft liefgehad.…

Juicht den Here gij ganse aarde zijn de bekende woorden der gelovigen van het oude Israël deze mensen leefden eenvoudig en gehard kenden niet het verwende bestaan dat thans in de wereld troont zij erkenden zich als kleine medewerkers afhankelijk van God hoeveel te meer mogen wij in deze tijd onze Hemelse Vader lof toezingen!…

Achter mij vergeten dagen als spelonken gehouwen uit harde rots gapend als lege graven waarvan steen gewenteld is. En ik blijf zitten met veel vragen waarom zoveel graven om te rouwen waarin geen licht meer schijnt is dit om de toekomst op te bouwen waar verleden langzaam verdwijnt. Komen die vergeten dagen eens terug in ons bestaan…

Langzaam ontrukt de dag zich aan de nacht. En in de hof, die ogenschijnlijk was verlaten, onthult de dageraad een troep soldaten, verlangend naar het einde van de wacht. Hun silhouetten in het vroege ochtendlicht – dat dra het kille duister zal verteren – mogen nog even de historie domineren. Daarna verdwijnen zij voorgoed uit het gezicht.…

De oude Ierse kerk op de oever langs de rivier onder een donkere wolken hemel is in het verstrijken van de uren vervallen tot spinrag en stof van het mediteren van de monniken resten nog verbleekte gebeden Eeuwen geleden gesproken gebeden om het verdeelde leven dat aldoor één is te helen Een zonnestraal golft door het raam…

Het strenge bijbelboek Openbaring toont veel schrikwekkende wereldplagen en monsters, die de mensheid belagen. 't Geeft verwarde, zoekende huivering. Sluipt een geheime, wraakgierige dreiging door de eeuwen, met duivels behagen? Moet men angstige verdrukking verdragen? Tenslotte een blijde omwenteling! Hemel en aarde mogen zich verenen…

Over wankele plank zoek ik gaande naar evenwicht zonder materiële lasten enkel met mijn hoop op veilig heenkomen naar toekomst en leven gericht. Geen leuning die mij steunt hekwerk waar ik aan kan klampen alleen vertrouwen brengt mij balans onzichtbare, ontastbare hulp mijn enige kans.…

"De bijbel is Gods Woord," mag steeds klinken in de vragende oren van iedereen, wiens zoekende ogen dwalen, ver heen, naar wazig, geheimzinnig sterrenblinken. Speurgedachten zullen nooit verzinken, zijn dieren, die zeulen over zand en steen, twee rugbulten hebben, dikwijls slechts één, voldaan onder schaduwpalmen drinken. De oase herbergt…

Kan er meer zijn dan ik zie, bomen, planten, bloemen, rivieren, meren of de zee, iets hoger dan de blauwe lucht? Ja! Bestaat er meer dan ik hoor, ruisen van de wind, zang van vogels in de bomen, regelmaat van de golven? Ja! Is er meer dan mijn gevoel, van verlangen om de liefde, mijn vreugde van het zijn, blijdschap door vriendschap…

ik kan het geluk toch niet schaken als het sterven me niet past, het frivole van een vlinder me niet meer raakt de dood draagt witte schoenen in een vluchtig gebaar, het kijkt niet terug maar leidt me langs het leven en verdicht mijn ziel met roze wijsheden rijp zijn tussen woorden die raken…

De schrijvende apostel Paulus meldt vermanend aan Corinthes christeneenheid brieven van bemoediging en verwijt, waarin over broederschap is verteld. Die groep behoudt dankzij hun geloofsheld twee sterke geschriften, bewaard voor altijd. Waarom raakte men er evenveel kwijt, weggewaaid als vlinders in een bloemenveld? De geloofsgemeenschap…

Wij vlogen, deden 't samen Wij landden, samen alleen Hoe, in naam van de Allerhoogste heeft deze terreur zijn realiteit gekregen, terwijl de Toren van Babel eerder al voor verwarring zorgde? © Annejan Kuperus New York, 2001 (1988)…

Handen omklemmen het koude metaal, zittend op het plankje reiken voeten achterwaarts tot aan de tenen het zand. Benen recht naar voren wiegt ze zich vooruit om langzaam met het lichaam vaart te maken. Wind suist langs haar haren, schakels kraken, in haar maag zweeft vaag het draaierig gevoel. Ontspannen laat ze zich door lucht en ruimte…

Of god bestaat? Ach, als hij bestaat, dan kan hij toch enkel, denk ik zo groot zijn, zó groot dat hij bestaat geheel & al buiten elk onderscheid om helemaal dat van wel of niet bestaan waar of niet waar. Ach, of god bestaat dat is leuk maar daar kan hij zelf - áls hij bestaat - denk ik enkel een beetje om lachen.…

Na 2012 jaren is vrede nog niet tot ons gekomen kennen wij niet de rede van onze sombere dromen dat geen God of macht bevrijdt geven Hem steeds de schuld met liefde en vrede in strijd kennen noch zachtmoedigheid noch geduld. In 2012 jaren hebben wij nooit geleerd samen in liefde en vrede te leven elkaars meningen nooit gerespecteerd vergaten…

Hoe onbestendig voel ik mij vannacht met al het geweld dat om mij heen woedt, de spil- en eerzucht die ik zie, voorspoed die bij mij zo weinig godsvrucht voortbracht. Nog kijk ik naar de bron die twijfels voedt over Uw goedheid, als U onverwacht de kloof die ons scheidde, dicht met almacht: een ster is het die mij U loven doet. Ik zie licht…

het verhaal is nogal kort: een timmerman en zijn zwangere vrouw op weg naar Bethlehem en geen plaats meer in de herberg en dat werd later: de zoon van God, om onduidelijke redenen en dat vieren we nog steeds…

Oh Here van het grootste kwaad is't waar, oh Meester van't Verleiden dat als ik U niet kan vermijden Gij mij dan eeuwig straffen gaat Ik snap het niet, U bent vast lijp ik ga Uws weegs - ik ben niet goed niet braaf, niet lief en ook niet zoet toch straft Gij ieder godsvergrijp Zeg Lucifer, wat is de deal zal ik me als een non gedragen…

Is dit de Koning die werd verwacht geboren in die duistere nacht liggend in een krib en stal de verlosser die de mensheid redden zal? Is dit kind op aarde neergedaald koning waar geen pracht van straalt die eens het kwaad verdrijven zal de satan brengt tot diepe val? Dit kind zo weerloos klein en teer was Hij de aller heren Heer Zoon van…

Die in het donker Licht was, Licht is, En zijn zal Die klaar staat Om mij te omarmen Als ik aanspoel Op het strand van De eeuwigheid…