je waant je veilig in eigen huis je waant je thuis lichaam, tempel, heilig ondanks je gebeden wordt er gesneden en staat geloof voor lul…

Voor de tijden voor alle jaren bedenk wel, nu ik deed wat ik kon. Alle uren, dagen ze slipten door mijn vingers. Alle gedachten alle handelingen alle moeite wat ik moest doen. Alles wat me beloonde Al wat gaf Lieve God ik deed mijn best al mijn hele leven lang.…

Gods grote Waarheid blijft van het begin tot het einde der tijden steeds zichzelf dringt tegelijk door in menselijke zeden die dikwijls weer nieuwe gedaantes krijgen behoudt daarbij haar vorsende lichtstraal ofschoon ze voor het oog verandert of ook kan verdwijnen zelfs het meest vernuftige denken blijft altijd te klein om de ruime Hemelse…

Langgerekte klanken door schaars verlichte straten sterven in 't hete zand van dit vroege ochtenduur een stad ontwaakt in eeuwenoude rituelen drommen samen in rijen met zovelen buigen allen richting heiligdom volgend de imaam knielen neer en gaan weer staan in aanbidding wederom…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

De gelovige weet zijn vluchtig leven naast God, die steeds boven d' Eeuwigheid troont, wellicht bij allerlei mensen gehoond, een strijdperk vol verrassend beleven. Zich aan geestelijke kamp overgeven, door de hoogste genade bijgewoond, wordt fijntjes, zwijgend, ongezien gekroond: 't waakzame hart zal het nooit begeven. Een blije overwinning…

God die ons Het Licht in de ogen Gunt Die ons luchten Kunt en zien Wilt U waar Liefde woont Voor altijd Uw zegen gebién Ter gelegenheid van de geboorte van Matthijs Bralts, en In memoriam Thomas Bralts…

Gods genade is mateloos groot voor elke berouwvolle geest zó onmetelijk ruim dat zelfs Satan vergiffenis van Hem zou krijgen indien deze zijn eigen aard vergat zich wendde naar ieders Heer.…

Jouw lege plek kijkt me veelzeggend aan, mijn innerlijk vertolkt in stilte wat ik voor jou wil vragen in Zijn Naam dat je de Trooster op jouw plek van dichtbij mag verstaan.…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

Een veelkleurig koor doorzingt de stilte van een hoge ruimte, serene klanken paars mengen gebroken wit tot lovend zilver in ijle hoogten zeeblauw overstijgend zweven tinten rust boven getroost turkoois, fluisterzacht omarmend wie in donker zijn gehuld delend, helend, zuiver samenspelend beweegt zich Geestdoorbrekend violet tot een…

In de pinksterzondagzon de tuinstoel in stand vijf zie ik twee tortelduiven in de linde geritsel van het bladerdak ze vliegen eensgezind van boom tot boom vanuit het lover verderop klinkt zacht de roep van nog een vredesbrenger een hemels koor mengt zich in hun gesprek ik hoor de merels en een specht de dame met de harp speelt onverstoord…

Biddend zingt het koor zingend antwoordt de Geest Zijn echo vult de ruimte Het pinkstert!…

Zowel in zwart en wit, links en rechts, boven en onder, waarheid en schijn, spreken en zwijgen, zijn jij en ik onze weg gegaan. Als vogels in balans met het hart in het midden. Radicaal met nuances in elke vlucht! Zoals in licht en duister, eb en vloed, zomer en winter heeft onze geschiedenis zich een weg gebaand. Nu is het de tijd van belijden…

Ik voel het vuur maar mis zo vaak de moed om brandend door te gaan waar is de kracht dat ik kan lijden als U te strijden die uit het graf bent opgestaan hebt met Uw Geest het geloof ontstoken zend mij opnieuw die vurige tong die mijn weerstand heeft gebroken.…

stil aanwezig staan ze als voor niemand te kleuren niet voor zichzelf maar in opdracht volbrengen zij hun taak niet zoekend niet vragend naar het hoe en waarom verwerkelijken zij het zaad rechtlijnig evenwichtig zonder emotie daadloze daad…

Daden in verleden bedreven misschien zwart of ook wel grijs ze vragen deemoedig vergeven vergeten als menselijk bewijs. Vergeven zal zo moeilijk niet wezen maar doen of er niets is gebeurd terwijl in vele ogen nog is te lezen dat men om de wonden treurt. Wat heeft vergiffenis voor waarde zolang men de daad niet vergeet en zich herinnert…

Dierbaren van voorbij ze zijn geworden tot geliefden in herinnering stille begeleiders in de lichtkring Gods.…

Misschien wordt het beeld van de herder niet meer helemaal begrepen, maar dat hij hart heeft voor zijn schapen en dat hij vecht voor hun leven spreekt ook nu nog velen aan. Wie doet zoiets? Is dat een dwaas? Hij gaat voor hen uit, hij leidt hen en waakt over hen, er is geen onheil, er is water en mals groen gras, er zijn de vlakten waren ze…

Zie je dat die wolk, die lichte, daar ging Hij in kijk dan, Hij gaat omhoog wat zei Hij ook alweer moeten we wachten zal een belofte in vervulling gaan? Hoe zal dat zijn wanneer je met de Geest in plaats van water wordt gedoopt en dan die kracht die wij erdoor ontvangen zal die ons helpen te vertellen over Hem? Kijk nou, Hij…