Lang voelde ik de banden van wie mij gevangen hield maar na die preek voel ik me zo bevrijd ik kan wel juichen van de daken schreeuwen mijn ogen stralen van hetgeen ons werd verteld ik ben met wie mij redde door de dood gegaan vanuit het diepe kwam ik boven Zijn handen tilden mij omhoog Zijn armen strekten zich ik zag Zijn meelevende…

Duizenden sterretjes twinkelen in het gras de zon spiegelt regenboogkleuren het groen in de morgen als de hemel bij nacht het licht van Gods goedheid dauwt schitterpracht!…

Die maanden dat ik niet kon gaan besefte ik ten volste het gemis geen bandje kon de liefdesband vertolken van tekstbelevend zingen op echo’s van ons voorgeslacht in een doorlevende bezieling, het vreugdevol de Levende ontmoeten de warmte van Zijn Woord over je heen gespreid de liefdevolle ogen van wie om je geven de vrede…

Waar ben ik Heer als ik er niet meer ben hier bent U bij mij alle dagen en dan ben ik dan elke dag bij U? dan kan ik rustig ademhalen.…

De tijd loopt uit, het uurglas vol, eens moet ik toch vertrekken. Ik zou Heer, als het even kan, het nog een beetje rekken. Ik ben nog redelijk gezond, nog niet de ergste kwalen. Ach Heer geef nog een beetje tijd, voordat U mij komt halen. En mocht het mij wat slechter gaan, dan vraag ik, lieve Heer, dat U mij op wilt nemen in Uw Intensive…

Niet het aantal telde vijf broden bleek genoeg Hij die het brood ís deelde vermenigvuldigde en sprak Ga zitten in het gras Neem, eet... Zijn lichaam brood in overvloed Verzamel wat te veel was - niets mag verloren gaan – om te delen van Wie gaf. n.a.v. Johannes 6 : 1 – 15 en 22 - 35…

De kerkmuis, zij is arm geboren. Ach, welk een lot is haar beschoren? Om in de kerk steeds te vertoeven tussen gelovigen en boeven. Geen inkomsten zijn haar vergund, soms een gevallen pepermunt. Of koper voor de offerande, dat helaas op de vloer belandde. Zo door de week heerste er stilte en ook een akelige kilte. Maar `s zondags ging…

je waant je veilig in eigen huis je waant je thuis lichaam, tempel, heilig ondanks je gebeden wordt er gesneden en staat geloof voor lul…

Voor de tijden voor alle jaren bedenk wel, nu ik deed wat ik kon. Alle uren, dagen ze slipten door mijn vingers. Alle gedachten alle handelingen alle moeite wat ik moest doen. Alles wat me beloonde Al wat gaf Lieve God ik deed mijn best al mijn hele leven lang.…

Gods grote Waarheid blijft van het begin tot het einde der tijden steeds zichzelf dringt tegelijk door in menselijke zeden die dikwijls weer nieuwe gedaantes krijgen behoudt daarbij haar vorsende lichtstraal ofschoon ze voor het oog verandert of ook kan verdwijnen zelfs het meest vernuftige denken blijft altijd te klein om de ruime Hemelse…

Langgerekte klanken door schaars verlichte straten sterven in 't hete zand van dit vroege ochtenduur een stad ontwaakt in eeuwenoude rituelen drommen samen in rijen met zovelen buigen allen richting heiligdom volgend de imaam knielen neer en gaan weer staan in aanbidding wederom…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

De gelovige weet zijn vluchtig leven naast God, die steeds boven d' Eeuwigheid troont, wellicht bij allerlei mensen gehoond, een strijdperk vol verrassend beleven. Zich aan geestelijke kamp overgeven, door de hoogste genade bijgewoond, wordt fijntjes, zwijgend, ongezien gekroond: 't waakzame hart zal het nooit begeven. Een blije overwinning…

God die ons Het Licht in de ogen Gunt Die ons luchten Kunt en zien Wilt U waar Liefde woont Voor altijd Uw zegen gebién Ter gelegenheid van de geboorte van Matthijs Bralts, en In memoriam Thomas Bralts…

Gods genade is mateloos groot voor elke berouwvolle geest zó onmetelijk ruim dat zelfs Satan vergiffenis van Hem zou krijgen indien deze zijn eigen aard vergat zich wendde naar ieders Heer.…

Jouw lege plek kijkt me veelzeggend aan, mijn innerlijk vertolkt in stilte wat ik voor jou wil vragen in Zijn Naam dat je de Trooster op jouw plek van dichtbij mag verstaan.…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

Een veelkleurig koor doorzingt de stilte van een hoge ruimte, serene klanken paars mengen gebroken wit tot lovend zilver in ijle hoogten zeeblauw overstijgend zweven tinten rust boven getroost turkoois, fluisterzacht omarmend wie in donker zijn gehuld delend, helend, zuiver samenspelend beweegt zich Geestdoorbrekend violet tot een…

In de pinksterzondagzon de tuinstoel in stand vijf zie ik twee tortelduiven in de linde geritsel van het bladerdak ze vliegen eensgezind van boom tot boom vanuit het lover verderop klinkt zacht de roep van nog een vredesbrenger een hemels koor mengt zich in hun gesprek ik hoor de merels en een specht de dame met de harp speelt onverstoord…

Biddend zingt het koor zingend antwoordt de Geest Zijn echo vult de ruimte Het pinkstert!…