Ik zag een vage regenboog over een heldere gebogen alsof de één de schaduw van de ander was. Mijn pas vertraagde, zilverkleurig vlogen speelse vogels voorlangs en onderdoor tegen het lichtend donkergrijs Ik ondervond hoe schaduwrijke vleugels zich spreidden over mij. De schitterende foto vond ik op seniorennet natuurfotografie…

Als ik op een trieste dag de kerkbodes verspreid, hier en daar naar binnenkijk zie ik veel eenzaamheid. Ik klepper met de brievenbus en steek een hand omhoog soms wordt mijn groet beantwoord zag men wat ik overwoog? toch loop ik door, er wachten meer op hun vertrouwde post. In stilte neem ik me iets voor maar ’t wordt niet ingelost...…

Hoe jij luisterde in jou geen betuttelaar of excommunicatie je sprak over kruis van verzoening door het bloed ik over solidair zijn door navolging op dezelfde reis sloegen we andere wegen in vonden herkenning in Zijn woorden van horen zeggen een zekerweter en de twijfelaar we sloegen bruggen het voelde goed door de bron die…

Ik ben, als vruchtwater rond een foetus zo is Hij om mij heen Zijn warme schoot mijn burcht! (een cinquiano)…

Geef me vrede geef me liefde geef me stilte geef me rust geef me alleen-zijn geef me samen geef me lijden geef me pijn geef me alles wat ik zoek wat ik al heb wat ik nog wil geef me geven geef me krijgen geef me leven geef me terug.…

Stille Landman, zie mij wachten in ‘t verborgen duister, ik draag een heel klein vruchtje maar. Wanneer U langskomt zult U denken dat vruchtje is nog lang niet klaar, ik leef hier in het donker, durf me niet te laten zien, nooit kom ik in het volle licht komt U een keer bij mij misschien? Ik ben zo bang voor al die ruwe mensen die plukken…

Er stonden negen bomen in de Hof van Leven. De liefdesboom droeg steeds de meeste vrucht, de boom van vrede had nogal geleden, de vreugdeboom raakte niet uitgeput. Die van geduld zou later bloeien, vriendelijkheid boog zachtjes door de top, de boom van goedheid begon uit te lopen, die van geloof bestoof de stille hof. Zachtmoedigheid…

Achter mij zingt een man mijn trommelvliezen bol, zijn ritme schokt de bank. Vol overtuiging klinkt het. Lofprijzend is zijn dank. Bij het verlaten van de kerk valt hij het orgel bij. Zijn echtgenote fluistert sssst maar hij is veel te blij. Haar diep ontroerde ogen beroeren die van mij.…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

Moedig gaan we voort door de woestijn die wereld heet, we zijn bevrijde mensen al staan we na het hete zand voor metershoge golven, vertrouwend op de Weg er dwars doorheen voelen we kracht als wijlen broeder Mozes. Ons is een land beloofd vol Licht en Vrede, we zingen liederen, een wolk gebeden trekt met ons voort!…

“Gegeten worden is wat ik wil!” riep de appel “In het paradijs deed ik mijn plicht! Nu zie ik de mens en verzucht een eeuwige pijn!” Er komt een eind aan de schuld van appels (en slangen), gegeten (en gevreesd) door dames en heren, die compost verwarren met het composteren van de geest De dichter plant een pit van de Adams appel en…

Vreugde zingt de ruimte in als wij elkaar begroeten, het orgel nodigt, partituren wachten op uitgestrekte armen. We zingen in en stralen uit wat ons ten diepste vult, de lofzang houdt ons gaande, vol eerbied leven wij ons in, stemmen vloeien samen. Psalmen spreken door aloude woorden dragen heden en verleden. Krachtig klinken onze…

Katholieke jongens wiegen op hun voeten Handen in de zakken Kijken naar de lucht Spreken niemand aan Verwachten geen gegroet Hij staat er maar.…

Levend in gedichten opent zich een wereld van gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en…

Voltooien van de cirkel bidden om een vredige nacht het ritme van de dag verbinden we met ons leven de kosmos is het bed waar we morgen uit opstaan mijn dagen in het klooster 7…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

De schaduwen lengen in de kleine dood van elke dag beseffen dat we nooit iets eeuwig bezitten mijn dagen in het klooster 6…

SEXT Bezieling en overtuiging midden op de dag roept het angelus ons op tot gebed als uiting van liefde mijn dagen in het klooster 5…

Het derde uur van de dag een stil zegen uurtje de hymne van de Geest zingen met Gods adem mijn dagen in het klooster 4…

wie is hij om te geloven wat de lammen en de doven aan de blinden beloven duizend ogen komt hij tegen maar twee eigen lijken onvindbaar leven geen raadsel volgens een boek goden zijn eindeloos vruchteloos zoek geen schijn zo schoon als valse duisternis vind eerst de spiegel daarna het gemis…