De Almachtige God is niet te zien als 't geloof zelf van mensen vertrouwen op de Heer is een ladder staande op harde grond vol stenen en distels die tot de Hemel reikt bij alle treden zweven eng'len rond zenden vragen omhoog laten zegen dalen het begrip geloof zal steeds stijgen om weer de aarde op te zoeken vertrekt en komt…

Hij werd ten voorbeeld ons gesteld Was steeds met anderen in de weer Hij werd daardoor al jong geveld Vertrok naar eigen hemelsfeer Hij liep op water en genas Leprozen, maakte blinden ziend Dat was wat moeder aan ons las Hij was voor vrouw en telg een vriend Maar wat dat dat met een kind kan doen Opvoeders zien dat niet altijd…

Een mosterdzaad Het kleinste aller zaden, zo zegt ons toch de Heer kan groeien tot een grote boom die schaduw geeft en woonst; zo is soms ook ons klein geloof, het is haast niet te zien maar met geduld en veel heel veel moed kan ooit het wonder komen: de zon schijnt door de bomen! Een kind begrijpt dit alles wel, maar ik en wij, die zo…

Het prachtige voornemen om voort te gaan op de wijze, smalle weg van God, schenkt moed aan hetgeen opleeft in 's mensen gemoed, schone schittering voor het aardse bestaan. Steeds beter de Blijde Boodschap verastaan bij wat het denken of voelen uitbroedt, is tijdens levenswandel een sterke voet. Er zweeft een verlangde geloofsvraag aan: "…

hoe driedimensionaal is het vrouwelijk stelsel uit één gebeente gehouwen zonder enigerlei van verrukking hoe wonderbaarlijk draagt ze het vrucht dat zich als een wijze heeft genesteld in het donkerrode aanschijnende licht van wedergeboorte hoe het offensief van karma zich aandiende, heeft de bardo de verlokkingen ontzield en zich in…

Bij het opzeggen van of denken aan het welbekende gebed dat Jezus Zijn leerlingen leerde klinkt steeds de klare zin geef ons heden ons dagelijks brood hier mag de gezonde spijs die men elke dag tot zich neemt de uitbeelding zijn voor het uitvoeren van het daagse werk de weinige dingen ontvangen om toonbaar te leven wat het gangbare doen…

Ik heb het leven lief De mensen die daar dansen De wereld en de ruime Blauwe hemelboog En elke dag weer nieuwe kansen Ik heb de wereld lief Een wonder zo geschapen Vanaf de morgen in ’t zonnelicht Met dieren en met bloemen Tot ’s avonds als de zon weer daalt En de wereld weer gaat slapen Ik heb bovenal de Schepper lief Die dit alles…

Gos boodschappers zaten gevangen: gegeseld, handen en voeten gebonden. Welk lot brachten komende stonden? Nooit meer naar buiten? Ten dode gehangen? Paulus en Silas hadden het verlangen, ondanks zorgen en pijnlijke wonden in de kerker hun Heer te verkonden, wekten de nacht op met blijde gezangen. Trots tegenslagen, wanhoop en gevaar de…

De zon ziet zwart als een zak vol haar. De maan is bloedrood, oogt pijnlijk gewond. Sterren vallen uit het luchtruim op de grond. Hemellichamen worden strijd gewaar. Wat in het leven gezeten is, en klaar, bij het daagse gebeuren een sterke bond, draait later wellicht dol geworden rond: het Einde der tijden maakt zich openbaar. Gods Troon…

Het scherm door stroomdraad en luchtwoorden geleid duidt alles aan wat wereld en mensheid in zich houden en geven deze nieuwste boodschapper van schier vergeten oudheid opduikende gebeurtenis en zegenrijke raadgeving wordt omkranst door lover van de Boom uit Edens hof waarvan de eerste mensen ondanks Gods verbod toch aten heerlijke…

Naast elkaar lopen twee mensen bedroefd weg van Jeruzalem terneergeslagen en bedrukt klinken hun lome stappen naar het vertrouwde huis in hun dorpje de verhoopte bevrijder van het door Romeinen overheerste land is de marteldood gestorven de ontgoochelde wandelaars zien nog slechts een toekomst vol grijze leegte voor zich opeens…

Van Nazareth had het beloofd Zijn Vader kon een derde vorm Aannemen, één die elke storm Hielp te doorstaan totdat gedoofd Het vreselijke woeden was De mens zijn veerkracht weer hervond Kon verder leven met de wond Dat Jezus hem verliet zopas Die maakte Zijn Belofte waar Tien dagen na de Hemelvaart Gelovigen bijeen, verblijd Onaards…

Het jeugdige vuur zet dikwijls aan tot zwerven zoeken tussen wilde bergen zich afvragen wat zich bevindt achter de einders van zee of wijde vlakte de bezadigde leeftijd is tevreden met de plaats van wonen en werken maakt eigen huis en tuin tot een geliefd sieraad dat kundig wordt bewerkt steeds meer glans zal geven tussen vier slaapkamerwanden…

Verlangt men in vroege ochtenddauw van stond af aan achter de meent weilanders her en der kauwend in neevlen gehuld te aanschouwen Verlangt men oudheden te zien men vindt ze twee uur gaans van hier hunebedden te Noord- en Zuidlaren Is men naar objecten begerig voorwerpen van kunstnijverheid de kerken van Uithuister-Meden alsmede die…

Één donderdag is jaarlijks weer Een zondag is aan ons geleerd Op Hemelvaartsdag teruggekeerd Naar ver dichtbij is onze Heer In wolkenwit omzoomd met blauw Verdween Hij langzaam uit het zicht Werd Zelf zo leek het zonnelicht Hij nam de schrik in ogenschouw Van achterblijvers, triest, betraand Verbaasd, geschrokken, sprakeloos Geloofden…

Opa is zo streng: bij onweer dondert het nooit -- want vloeken mag niet.…

Wat pompeus geklater, het valt, of valt tegen, het stijgt, of stigmatiseert, ontbering van verlating, vier dubbele ontkrachting, sterf, sterf, sterf, sterf. In het zicht getreden, kompas wat verlegt, geen naald, nog koers, nog horizon, modaliteit dan, ik streep je weg, tegen ooit, tegen ooit, tegen ooit, oud besef, nieuw quadrant, bevochten…

Ter ere van God schrijf ik gedichten, wat al denkend en voelend vreugde geeft. Op papier tikt en draait de pen rond, streeft ernaar hart en brein spoedig te verlichten. Toont mijn geloof misschien twee gezichten? Hoe heb ik in het daagse doen geleefd? Wat het doordachte geschrevene heeft, moge zich naar nuchter bewustzijn richten. Vrij van…

Naakt door slechts de naaktheid, omgeven door slechts de omgeving, verbannen door slechts de verbanning. Ogenschijnlijk de knopen geteld, keer op keer de pyromaan geweest, stilistisch te werk gegaan, maar ik ben geen inboorling. Staak de besmetting, verwek weer weerzin, uit obstructie, uit het individu, narratief van goed gezelschap…

Terg mij naar behoren, sla mij stiekem niet terug, lepel het gedrocht nog even, wat zijn eigenlijk zoete gallemiezen. Oefeningen in stilte, zaaien, maaien, plukken, steeds niet op de vlucht, voor het vluchtend labyrint, steeds wel in de houding, voor het behoudend strijdtoneel, en wel terdege wat exercities, en wat grondwettelijk heden…