maagdelijk smaragdig zo ontstaat menig maar vaak teniet bezoedelenden loeren grijpen hun kans het groen verlept dan het droog en flets uiteindelijk stof tot stof stof dat geen leven herbergt nooit bezwangerd door epiek ik stop het in een foedraal vergezeld met hoop en rede wanneer de Dodo weer foerageert kom ook ik weer tevoorschijn…

wat wordt het vandaag zwart of wit, een beetje grijs? nooit weet ik wat aan komt waaien hoe of wat te oogsten, is de muze goed geluimd, straf maar rechtvaardig, zwartgallig op het botte af, of pluk ik zelf de woorden vandaag? het laatste fris groen, al dente hangen woorden aan de rank met dauw besprenkelt nog lonken ze naar mij, pluk…

verbastering waarvan veel is op te nemen nieuwe woorden Brabbel van dreumes nieuwe titel voor een bundel kinderpoëzie elke dag opnieuw…

wellicht geduld afwachtend om toe te slaan soms fijnzinnig als zijde vaak als bliksemschicht met volle kracht dondert erkenning niet smeken is superieur omheiningen breken het woord staat en troont soms ten spijt teruggeroepen maar de ruïne blijft…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

Woorden spelen ongrijpbaar krijgertje in mijn hoofd. Beroofd van alle cadans geheel uit mijn balans van zinnen teugelloos -niéts wil zich nog ontspinnen- ben ik met zoveel en met andere woorden sprakeloos. Judith, 13 december 2011…

Onder alle woorden heb ik mijn aardehuis gemaakt. Vrij kan ik hier reizen tot alles is gemaakt. Ook het ondergronds verzet komt hier tot leven. En de liefde krijgt een kans zonder reden. Woorden zijn mijn dans om iets te delen. Ik zet je op het verkeerde been want ik heb er geen. Het is heerlijk om te surfen op golven die mij bewegen. Alles…

alleen wat woorden op papier dat is wat ik ben en er van mij zal overblijven spreken doe ik ze niet wel lezen en schrappen meer komt er niet bij kijken of toch? de duizendstemmenman komt wel eens op bezoek door hem krijgen de woorden lading intrigerend hoe lezen en schrijven dan door spreken pas echt gaat leven de gave van de spraak…

Het was de vrouw die niet sprak, het was de man woordeloos, het kind kreeg niets mee, van woorden, omdat er niet gesproken werd, alleen geschreeuwd, alleen gevloekt, alleen taal, die geen taal zou mogen heten en zo kan het kind, nog steeds niet spreken!…

ze buigen niet voor de leugen verzoenen zich eerder met wat waar is hoe helder is deze dag terwijl hij de keerzijde laat zien van het zilverblad in de ferme najaarsbries zodat ik het weet waar weet…

het lijkt zo windstil in het land van litera de laatste bladen papier trillen nog lang na gedreven beschreven het podium zo leeg koortsachtig schitterende ogen verlichten het hart niet meer de wereld is weer het domein van kale praatapen die woorden halen uit versleten gietvormen of nieuwe samenstellen die afsterven voor ze begrepen…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

Wie zwijgt stemt toe, maar als je niet praten kunt, geeft dat niet het recht om klakkeloos aan te nemen, dat je toestemt!…

Als het stil wordt om je heen, niet doodstil maar gewoon stil, dan ineens moet je die stilte doorbreken, om te laten weten, ik ben er nog, weliswaar niet zo frequent, maar ik ben er wel, zolang jij er voor mij bent!…

Zinnen, geef mij je woorden terug, huid van perkament een lege slaapzak op de rug, om inzichtelijk te worden blindheid op het papier, het wordt me aangepraat misschien, geblinddoekt naar een einde streven naar gelijke strofen, waarvan ik de inhoud nog niet zie . Ik me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

Plotsklaps gebeurt het, in een hand gebaar zijn woorden geboren, je verwacht ze niet, ze komen daar waar je ze heb verloren en waar de maan gerijpt uit vloeit, sprongsgewijs vallen ze in het beproefde glas. Zoals ik het drink , zoals ik adem, later proef ik de nasmaak wat ik geschreven moet hebben. In een vlaag van bewustzijn…

de mechanische dichter voor de start freest hij het tandwiel van taalvaardigheid: verwijdt betekenissen, polijst syllaben, ordent klinkers op het klankbord van welluidendheid duidt sublimerende berichten en verhalen wringt de verhevene lyrisch uit, hangt hemelse in schrale wind te drogen, zet de dichtpers in gebruik woordenstromen wroeten…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou nog menig onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit losse ziel geschreven, uit ervaring of uit leed of uit opperste geluk bedreven, weer met tol en taal betaald. Verhaalt tot op het heden braaf…