al dat gezeik over de zee hoe leuk het allemaal wel niet was ik doe er niet aan mee het was sowieso een slecht idee een huisje met amper een terras en dan ook nog met z’n twee oké de hond was er ook bij die was redelijk tevreé en we hadden ook een spelletje mee wat jij van-z’n-lang-zal-ze-leven niet winnen gaat maar je speelde en verloor…

Her en der staan groepjes van vooral mannen die met veel, opgewonden ‘oh-la-la’ en weidse armgebaren hun emotie uiten wanneer een werper met een droge tik van metaal op metaal de boule van de tegenstander wegschiet of juist als hij, doordat de boule met een doffe plof doelloos is stilgevallen, heeft gemist, onder de relatieve koelte van…

de schroef maalt in diepte het eender koude donkere water dat zwaar en onverschillig woelt meegaand of log malend er valt geen staat op te maken de motoren stampen hard tot ze zich schikken in de lange trilling die de hulk van het schip verheft tot een goedmoedig besef onder de stenen van de kade zoekt het brosse schuim lange slikkige…

I Vaak verbaas ik mij over de bleue naïviteit der Gen-zetters en Millennials (by the way). Maar steeds vaker voel ik mij een dwarrelende dwaas, omdat ik de naïviteit van babyboomers nooit zo duidelijk voor ogen had als de laatste tijd. Ik mag als X-er slash patatvreter de ether leeggeplunderd hebben, vroeger was alles echt niet…

Lucht, water, zand. Het water verdwijnt in de lucht. Amper verschil tussen tinten van blauw in het achterplan. Beige en bruin nemen voor- en middenplan in. Prominent twee lege bekers Coffee Latte Mocka Americana. Fotograaf languit buiten beeld. That's happiness ?…

Ik wandel door heuvels van zonlicht en schaduw een schoonheid te vinden in bomen en stenen die samen verrijzen tot een machtig kasteel - dat daarboven stil zweeft in het luchtlandschap Als ik ademloos staar tillen handenvol wind mij op uit de laagte en geruisloos glijdend op vederlicht vleugels van goudstralen draden komen torens steeds…

de zonsondergang vanaf ’t zandloze strand waar jij als ’n uitvergrote filmster je veel te dure hoed vergat de friet bij ‘Ho-lands’ op de hoek met de ‘meejo’ over datum ofzo en ’t kotszakje dat lekte (maar voordat ik dat doorhad…) de bus die we moesten verlaten want de chauffeur was niet als enige onze stank zat dit hotelkamertje…

Ergens tussen tent en tak tussen muggenspray en afwasbak daar gonst het brein, daar kraakt het kind het is waar het grote denken begint. Geen som of saaie schooltaak hier maar Pieters fameuze Raadselkwartier! Waar hersens zweten zonder gym en de winst geen sticker is, maar glorie met een glim. Pieter — de man met de zwembroek van wol, met…

Staat je flatscreen weer te glunderen? Dat wordt een gezellig avondje zappen! Let wel: zonder reclame-remmer zit je stoned naar koopjes te staren... Vanmiddag door de Schermer gefietst. Daar komt je fantasie te voorschijn! Sappige weilanden adverteren met zeer nuchter-geurende grassen. Thuis klik je gedegen programma's aan - moeten mensen…

het was zo lang geleden in het verre verleden van de jeugd dat zij niet met afgeschoren haren maar met een plastuit heel gratuit en hardcore met Aussie-broekies van het balkon had gezeken het zou plezant kunnen zijn zo had zij natuurlijk gehoord om in het water op mijn schouders gezeten juist omdat die handeling niet vertrouwd is…

De dwaalsteden waar ik dikwijls mijn hart verlies in arme wijken kennen niet de weidse verhalen van het platteland achter de dijken de momenten uit mijn vroege jeugdjaren die intiem waren met wildernis en natuur maken de eenvoud van mijn herbeleving intens en onverschrokken spontaan en puur alsof ik voor het eerst in korte broek in de bewoonde…

in azuurblauwe lucht drijven wolken, zacht als wol een vlam blaast warmte in het bollende doek een mand vol mensen zweeft langzaam omhoog hoog genoeg voor een blik die alles overziet laag genoeg om de aarde nog te voelen de mensen nog te groeten stilte heerst boven drukte daar beneden we varen op adem van de wind als veertjes zo licht…

Maestro- jij een basiliek Ik een bescheiden kapel Of nee, meer een lange, dunne kaars Wachtend op handen Hem tegen betaling ontbrandend Aan wie denk je tijdens het Ontvlamnen, aan mij, leerling ooit Die nog ontwaken moest? Nu ik vrijwel alwetend ben Druk jij je lippen op de mijne Mijn eigen kathedraal schiet al op In veel zie ik je…

Mijn handen volgen de glaslijn van het huis. Jongst gedoopte van dit dorp ben ik. Terug vanonder de roetkragen der stad, daar aan een stuk door gesmoord, klim ik overeind in dit hersenspoelen van koren dit zuiver weerwoord van de tijd.…

Het publiek mijdt, weerhouden door de regen, het balkon. Vanuit de beschutting van het koninklijk paleis slaat het de ogen op naar het grijs dat de lucht meer en meer bedekt en dat het ingrediënt bevat voor het drama dat zich buiten door haar ongezien voltrekt. De rolverdeling ligt al eeuwen vast: Satan plast van bovenaf op zijn voetveeg…

hoog in de bergen, wit en wijds waar Egg in sneeuwpracht is verscholen roept de Vorarlberg met lonkende piste een wereld van wintersport in zonlicht met scherpe latten door poedersneeuw langs dennen, stil en hemels mooi de kou die bijt, de wind die fluistert een snelle afdaling vol met bochten de stoeltjeslift klimt, een korte rust boven…

De winter sleept zich voort, grijs en grauw, met veel nare nattigheid en gure kou; Dagen-, weken-, maandenlang amper zon te zien, continu een loopneus met wel snot voor tien; Deseo ir a España, hace calor y hace sol, cerveza en la playa: gozo Español; Voy a España, Fernweh, ¡Ole!…

langs steile paden, in mist gehuld waar echo’s bergen fluisteren sluipen trollen in schemerlicht hun ogen fonk’lend, hun grijns gericht ze lokken reizigers, trots en stout met fluisterstemmen koud en fout “Kom dichterbij, wees niet bevreesd, wij kennen de weg, wees onbevreesd.” doch wie hun listig spel niet kent wordt in de nacht als prooi…

langs het fjord, door het woud waar stilte de adem beneemt staan gespannen krachten klaar met ogen die energie fonkelen Husky’s blaffen springend blij als geduld hen wordt beproefd ik leer sturen, remmen en staan klaar om met hen mee te gaan de eerste sporen glijdend licht met zicht groeten ons de bergen droog en stil is de wereld wijd…

boven de poolcirkel, stil en sereen ligt een wonderlijk winters toneel een stad omringd door bergen en zee waar mystiek het noorderlicht danst de nacht komt vroeg als licht verdwijnt in verfijnde kleuren gloeit dan de hemel met betoverend groen, paars en goud de magie van een tijdloos juweel fjorden fluisteren er oude verhalen over tradities…