idioten het ging niet om leven of dood de waarheid lag tussen stenen het had een lichaam dat elke dag in de spiegel stond alleen was het kaal en er kwamen bomen uit de holtes haar huid was van leer een vriend vertelde dat het door de herfst kwam raaskallen maar het was er nog we lachten op sterven na is geen andere mogelijkheid…

Nee, je bent niet groot, en mijn naam wist je al, ook mijn gezicht Je roept mijn naam, je hebt me nu ingehaald en je zonnebril afgezet Ik ontdek je openheid, je eerlijke ogen, gevoegd bij het vriendelijke en lachende in je gezicht Was je maar van mij lief wicht, dan waren alle dagen de ogen van de wereld alleen nog maar…

Vele jaren vriendschap alleen in geschreven woorden. Emoties, verdriet en geluk, waren op het papier blijven plakken, Nooit hadden wij een hand gegeven Nooit het gezicht in het echt gezien. We waren vrienden op lange afstand. En nu Vele kilometers van de ene kant van België naar de andere uithoek. Een hart vol verwachting maar ook…

Mocht het even niet meer lukken, even niet meer Gaan. Weet dan dat ik altijd, voor je klaar zal staan. Een schouder om te huilen, mijn armen die ik om je Heen kan slaan. Woorden om te troosten, als je het ff niet meer aan kan. Mocht je heel gelukkig zijn of wil je graag iets anders Kwijt, dan zal ik naar je luisteren samen lachen, Samen huilen…

Hij poseerde graag als hout, zoals dat ene hout waarvan de dansvloer is gemaakt Deed zich voor als die boom, Met brede stronken, maar zwak, toen hij eenmaal was omgezaagd En zij, zij poseerde als danseres zoals die ene vrouw, die op TV haar faam verwierf Maar stopte haar swingende heupen, toen na elf jaar, haar idool stierf In de…

. toen zachte tonen tussen huizen graag hun weerklank vonden zweefden hoog langs oude gevels kleine zomerschrijvers; elke lijn zong duizend woorden het stille licht dat in de kerk haar kleur verspreidde liep nog mee in ogen waar geluk mocht wonen ver verheven boven kou, klein gelaten in een mens die elke stap bewonderde en het was mooier…

Herwonnen gevoel door verloren momenten veranderen mij kameleon zijn steeds weer van kleur verschieten ben ik voorlopig morgen daagt mij uit worden wat ik nog niet was hoop voor de toekomst…

heb de tijden in je spoorboekje iets aangepast zodat je wat meer tijd hebt voor de juiste overstap naar het goede spoor ik zal er staan…

Oceanen liggen rimpelloos te wachten in witte en oranje gewaden, verdrukt verleden die ze niet af kunnen gooien de loden mantel van de hetze en de haat, om de overkant te bereiken, hun Nirwana betreden, gebleekte waardigheid van gouden tempels die men liet, weerspiegeld in kwetsbare oases zover men ziet, als vreemde meeuwen de hand…

Twee druppeltjes water halen, twee druppeltjes pompen Meisje, als jij nou op jouw klompen loopt, loop ik wel op mijn houtenbeen dan zie ik jou wel daar, ooit, als je gaat, door mijn poortje heen...…

Mijn Vriend is weer terug terug van nooit weggeweest ben blij dat hij weer hier is ben blij dat hij steeds hier was zo mis ik het afscheid en zie ik uit naar zijn komst We begroeten elkaar in een altijd hier. Mijn Vriend is weer terug.…

Serieus Een vlotte babbel, een vriendelijk woord Een gemeend en oprecht verhaal, Soms lachend, maar altijd hoort, Men Aan het eind de serieuze kant, en het moraal vaak goed bedoeld, meelevend bedachtzaam en beantwoord, meedenkend en steungevend zodat men weet, dat er echt serieus, naar je wordt gehoord. Het is vaak moeilijk, toch begrijpend…

Een zwerfkei vergroeit z'n wezen tussen wat zand en klei. Kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en vriendschap wordt bemind.…

In die grote kamer met nog grotere ramen, Kijk ik naar het voetbalveld beneden. De muziek staat aan en luid, We genieten van de zon tezamen.  Ik heb geen last van je nacho cheese voeten, Nee, ik geniet van de rust op de zolderkamer. De muziek staat aan, het is heerlijk, De plek waar wij elkaar, elke dag weer, ontmoeten.…

bomen staan rijzig in een laan sierlijkheid toont zich rond elk uitlopend blad de aardse tuin stift haar kleuren rond de genomen stap krakend op het grindpad haagwindes groeien hechten zich vast aan schilferende dakranden verdoezelen het oud vogels figureren in schaduwvleugels rond het hemelruim dalen neder in het lindehout…

bliksemsnel verdwijnen je woorden ze ebben weg als beeldsporen achter de geslotenheid van je gezicht ik durf het niet te vragen wat je nu precies hebt gezegd ook al verstond ik je niet zo goed ik verloochen niets maar ik heb geleerd dat stenen en sterren niet opdringen en bloemen stil zijn de wind blaast mijn verlegenheid wel weg ik…

Wonend in verschillende steden, verscheidene kanten opgegaan, levens met andere bezigheden, erg druk met ons eigen bestaan. Maar al zien we elkaar in geen tijden, geen e-mail, telefoon of brief, toch blijft het lijntje tussen ons beiden onbreekbaar sterk in superlatief. Geen boze kritiek, blaam of verwijt want onze vertrouwde vriendschapsband…

trekkend langs gejaagde oorden schep ik als de avond valt een oase van getemperde woorden als een warm welkom voor wie in de luwte rond het vuur verstrooiing zoekt die met mij het dieper zwijgen beluisteren wil, glas en brood genoeglijk delen kan van uur noch tijd bewust verstild doch voldaan weer verder gaat…

ze zijn er voor elkaar staan op elk van de uren altijd voor je klaar ze weten als geen ander hoe moeilijk het kan zijn om tranen te verbergen herkenning van de pijn ze willen je graag steunen als baken in de zee en drijf je daar verloren dan drijven ze ook mee ze helpen op te bouwen ze zijn de basissteen ja een echte vriend te…

In drommen staan ze aan m'n bed ik ruik koolmonoxide de helmen even afgezet voor verse invalide de namen op mijn gipscorset blijken krassen zonder ziel vriendschap als gestold vignet op een noodlijdend fossiel waar is de onbeschreven plek op mijn benauwde pantser verlos mij van dit groot gebrek ik ben een levensdanser.…