zware zwarte nachten ingekort door schuifelend avondgloed mossen zwellen met insectenvloed waarom leven nog langer wachten als voorjaarszon ons strelen wil reeuws geluid achter heesters levensdrift en soortbehoud: nieuwe meesters waarom mijn lief dit verschil met het koude verlaten ijs tussen naakte waaibomen velden eentonig, verlaten…

Dacht alleen te zijn hoog in een boom met slechts de wind rond mijn volle hoofd maar op een tak vlakbij streek een vogel neer zij zei: wat doe jij hier zo ver van de grond onder je voeten? ik wil alleen nog maar de wind voelen de vrijheid wil ik vliegen net als jij o, ik zou juist zo graag eens willen rondlopen rustig op mijn…

Zij dansen om de oude zerken van gemarteld marmer, waar geaderd bloed moest stromen en te spitten naar vloeibaar goud uit de schoot van het ongedeelde. gefolterd…

Het lezen van diepte In dit heelal Zit niet in de top Noch die in het dal De diepte zit in je val Daarna krabbel je op Met opgeheven hoofd vertel je Dat vuur in je ogen Nog niet is uitgedoofd…

Zwart Stijgende verdieping Loop naar boven Naar de witte wolken Hemel…

De vage grens is hier even breed als de tijd breekbare lijnen hullen zich in dekmantels uit zuivere nevels gevlochten de wind die naakt maakt slaapt achter weggedoken dijken het gewas wacht met wuiven totdat de vroege voorbijganger sporen trekt door de ontzegelde dageraad de stilte smoort elk gegeven commando gericht op weg naar deze…

het hermetische van gesloten deuren die zwaar in scharnieren hangen zo kan je je innerlijk verwoorden maar doe het niet want er is nog zoveel light-verse soms is er die onverwachte glimlach die mondhoeken doen krullen dus waarom het hermetische van het ontoegankelijke schrijf gewoon op waar het om draait en wat je hart je zoal ingeeft…

hoe zou het zijn als je de last loslaat die je meedraagt over zwarte bergen? niet ontsteekt in redeloze razernij niet meer zint op vergelding en de furie achter je laat? hoe zou een mens kunnen zijn als hij vergeeft en zich onvoorwaardelijk verzoent?…

misschien zijn het warmtelijnen die koude doorkruisen of stille omgangsvormen aan het oog onttrokken door stadia van afstand op pijlers van de overkant door kromming van aarde in verbogen ruimte in mate van vaagheid onoverbrugbaar onoverkomelijk zal ik toegelaten worden tot de plek van mijn afwezigheid ik weet het niet niet bij benadering…

Zomaar gaan zitten. Concentreren zonder concentratie. Voelen zonder emoties. Zien zonder kijken. Verstaan zonder horen. Gedenken zonder gedachten. Kennen zonder kennis. Begrijpen zonder begrip. Doen zonder daden. Vinden zonder zoeken. Dit gewaar zijn komt en gaat. Zoals de wind. Zoals ook de wind bestaat.…

als de tekst niet klopt klopt het hart wel op de juiste plek voorbij gaat zon en maan dagen komen en gaan tot de laatste dans arriveert tekst klopt een gek aan het ei en de hen verbaast een hen sla me om en wakker slaat slaap dieptebom…

‘Neemt niemand de telefoon op?’ wat is er eigenlijk mis met flessenpost aangezien overzeese dromen smoren in een ongewilde noodstop ik ben aan een dampige broodtrommel ontsproten maar de kruimels achtervolgen alle geluiden in stilte niettemin ben ik op weg, heb ik mijn land ontsloten twaalf uur slaat de klok, de dag is doormidden gebroken…

gekooid en gekluisterd lamgeslagen vlagen van gedachten serviel en murw die geen uitweg weten gebeten honden vleugellammen die zich minzaam lieten knechten en nu vechten voor hun vrijheid en niet weten hoe zichzelf te ontsluiten buiten in de strakke lucht kijkt een koppel vogels licht meewarig met gespreide vleugels…

gewoontes verbreken op zoek naar leven je zoekt naar woorden maar hebt er geen de rivier die zwelt roept om nieuwe diepte onderbroken stroom versnelt zijn tocht vruchtbaar landschap de zon als zegen een vrije geest mijn levensboom…

Ik heb geen bril nodig om mij naar het licht te dragen. Ik vertrouw op mijn vleugels, mijn stiltewezen die overal aanwezig is. Ik geef een hymne aan de wind en tover een leger van glimlachjes die stralend hun zaadjes verspreiden. Ik open mijn voeten en laat de aarde stromen.…

deze deur opent zacht en schuift de oorsprong van het begin voor zich uit het laat zich raken wellicht tot aan het beminnen toe, we zijn één en drinken uit dezelfde kom er is geen geboorte zonder de vlucht naar het einde, we zijn het universum hier op aard, laat de are groeien totdat het zaad zich wieden laat in elk bedenkbare vorm…

IJkpunt in de moderne Duitse geschiedenis, De Wende, brenger van Vrijheid in het oosten Die zo lang ontnomen was, Maar er opeens weer is - Ongedacht godsgeschenk: Ik mag weer zeggen wat Ik wil, ook al is er Niemand die naar me Luistert, vrijheid, Vrijheid! Niemand is Meer gelijk, en zij die wel Gelijk zijn hebben net als…

Ik had willen dwalen in tuinen die niet de mijne zijn. Ik had willen dansen onder het oog van de zon. Ik zou me onderdompelen in een plantenrijk haar dauwtranen kussen me neervlijen in een groene nevel. Voorbije vlinders uitnodigen en een lieveheersbeestje dat haar leven uitstippelt mischien mijn dromen laat leven. ~ ~ ~ ~ ~ ~…

laten we eenmaal achter de maan kijken om te zien waar het licht vandaan komt laten we eenmaal uit de lucht samenvallen om het logge lichaam in tijd en ruimte te verliezen laten we eenmaal het licht schijnen op het ijzig nog ongevormde hart laten we eenmaal de hemel bestormen en opgaan in een eindeloze sterrenregen…

het hinderlijke zoemen maakt me kregel het schijnbaar hulpeloze ja, ja, beperkte blik ik weet het maar de uitweg ligt zo voor de hand ik zet hem vrij verloren zonder hulp van mij doet hij een laatste hopeloze poging waarom zet dit gedrag maar ook mijn ergernis mij aan het denken?…