vandaag de boodschappenlijst en elke dag de boodschappen met bebloedde nagels op muren gekrast om waarheid pijn en onrecht te onthouden de waarheid van vandaag van lang geleden van altijd om de schil van woorden altijd af te pellen met ongewassen handen om altijd de boodschappen met gekraste nagels te herinneren…

Als vroege ademtochten komen zij uit ochtendnevel toegeslopen: De schapen van hem die iedere avond zijn poëzie en dagboekbladen verbrandt in het kookvuur voor zijn koffie, in steeds een vers te grazen dal. Immers: alles slaapt. Hij knikt naar mijn zoon en mij, trekt woordeloos voorbij, zijn blik danst van dichtbij tot aan de einder…

Op vakantie waren wij op reis in 'n deel van onze buur: Duitsland Uit folder en boek hebben we ons ingelezen gezocht en gevonden Waar bergwanden oprijzen van hoogten niets te vrezen bezochten we Hun kastelen en paleizen met puntige daken uit vervlogen tijden zagen we er Koene ridders te paard en jonkvrouwen die -in modern…

we dansen op de donkere klanken van een lange avond vol weemoedig licht met wisselend zicht op glanzende kasseien waar culturen raken in samen eigen talen maken gezegende grond die ooit stond voor broederschap en vrijheid waarvan de klank teloor ging in elkaar niet meer verstaan proef het bittere zout van strijd tussen arm en rijk…

vrijheid vraagt herinnering aan wat mensen geven het kostbaarste zelf in strijd en opoffering om van vrij zijn van generatie op generatie het erfgoed door te geven vrijheid vraagt werken met en op het spoor van gisteren naar morgen aan respect en ruimte voor geluk van een ander opdat die zijn mag wie en wat hij is vrijheid vraagt verzoening…

vrijheid weet je die neem je niet je krijgt of geeft hem van of aan de ander om dat te zeggen wat je meent zonder onderscheid te zijn wie je bent vrijheid weet je is de mogelijkheid je echte zelf te zijn zonder grenzen van geloof hoop of liefde te doen en te laten lichamelijk en geestelijk wat jou bewegen laat vrijheid weet je…

herdenken is de tijd nemen even stil te staan bij verkregen vrijheid die we ogenschijnlijk zó gewoon vinden herdenken is ook de herinnering levend houden aan hen die hun leven gaven voor de vrijheid waarop wij niet zuinig genoeg kunnen zijn…

Zij lijkt uit haar lijst te gaan stappen... De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder…

wie wil niet de vrijheid proeven? grenzeloos en ongeremd eeuwig in geluk vertoeven waar vrede ons verlangen temt…

ik dacht dat ik niet vliegen kon maar heb me vergist ik zweefde al voordat ik dat besefte en het zeker wist los van aarde zonder vleugels en geluid het lijf bleef rustig thuis er was een knopje omgegaan keek niet meer tegen alles aan de details had ik al ooit bekeken projectie in de geest weefde volmaakt beeld toch ben…

ik heb altijd façades ontweken hen geslecht als ze mij dwongen mijn vrijheid op te geven ook op het wereldtoneel waar teveel mensen in de hoofdrol geloven en sterren van de hemel proberen te spelen alleen het publiek ziet de zonnen ondergaan tot een valse halve maan als de doeken zijn gevallen zonder applaus en muziek de strijd…

je vleugelt verglijdend op de wind een roep die buren kent van ver daarginds vrijheid vogelt tegen wolken zonder volgers nooit alleen stippen waaieren zwierig bijeen scheren zwart voorbij een volle maan voordat zij naar hun eigen rustplaats gaan…

Hij claimt een verleden. Jij koestert een bank. Dichtbij een weide. Niks aan de hand. Toch wappert er onrust. Hij stapt naar de rand... Jij denkt: onheilspellend. Hij staart naar zijn land: een eerlijk silhouet. Een teken van verzet! Dan klinken er schoten. Een siddering..., een akelige jank - Oudzeer neemt een keer wraak.…

ik heb de banden doorgeknipt zo is er geen verleden het brak mijn weten en mijn zijn gaf mij angst en gaf mij pijn gaf slechte raad en geen vergiffenis regeerde heel mijn leven nu ben ik los zie mijn vrijheid zie mijn geest ik ben niet meer wat is geweest…

Ongeboren leven, is onsterfelijk en tijdloos. Wij zijn een onmogelijkheid, die toevallig mogelijk werd. Spontaan. Geboren leven is sterfelijk. We kunnen kiezen, maar ik besef, dat ik maar weinig te kiezen heb. Wel kunnen we vandaag besluiten, om ons machteloos verzet te staken. Morgen kan ik, zonder vragen om waarom, vrank en vrij,…

Kom tot bezinning en toef langer niet ‘Uw Heiland’ kwam er in mijn jeugd na tot We zongen in verzuilde tijden, spot Was kwetsend en gemeen op elk gebied Met ‘heerlijk, heerlijk, klinkt de vreugdetoon’ Begon altijd blijgeestig het refrein Het komt zomaar tevoorschijn uit mijn brein Daar lag het blijkbaar al die tijd gewoon Er waren zaal’gen…

Vaart zit er niet in geen rimpelingen geen kikker kwaakt Ik hoor geen merel, lijster zelfs geen rietzanger ...............zingen Het is winters stil en wij lopen een pad op ons gemakje pad, dat geen naam heeft Het is deze wandeling door slapende velden en geeuwende akkers die me raakt De zon ook doet die middag ......'n…

kom geef mij je hand in het samen ontdekken van de lege plekken in onze toch rijke geest ooit was er een intens contact met alles wat leven materie en verschijnen had maar onze werkelijkheid is zintuiglijk verschraald in onze hersenen zijn die talenten nog niet verdwenen voel hoe de eerste stromen door de neuronen van onze vingers…

Ze vliegen vliegen in 't blauw van hemel de aarde ver beneden hen Ik weet niet of ik eraan wen de trek van vogels hoe lang? naar waar? Ik zie en hoor hun schreeuwend afscheid de snelheid waarmee ze overvliegen naar daar waar voedsel is in overvloed insecten of zaden Het doet me goed dat ik ernaar mag raden...…

Ik zal mijn weg gaan mijn weg vervolgen de bocht in gaan Misschien uit de bocht vliegen niet jokken, liegen Ik zal mijn pad gaan boos soms zelfs wel verbolgen Want het pad blijkt niet altijd geeffend .......vrij baan Zon noch maan zullen 'n onbegaanbaar pad ...immer verlichten.…