Ze blijft waar ze niets meer verandert en haar stem verliest wachten op momenten met stemmen die blijven spreken als de storm die elke waanzin tot een gebed van haar weggegooide liefde maakt…

De seizoenen baren sferen Terwijl klokken tijden keren Bleek waarheid slechts een waanidee En brak de liefde van lieverlee Was het soms de sleur die sloopte Houden van waar ik op hoopte Of sloeg de leugen mij toen lam Die nare dag dat jij afscheid nam Ik herwaak uit jouw hypnose Jouw pracht was daar slechts een pose Maar koud werd mijn…

kijk hier staat het, sprak ze vol plezier twee weken terug al op gewezen wil jij zo naar de buurtsup racen? we zijn haast door ons voorraad papier en waar je dan mee terug kwam sjezen een tas vol gelinieerde schriften vanwaar schrijf je toch zulke dichten? laat mij het even voor je lezen ---------------------------------- Vergeten…

De gure grijze decemberwind doet mij dieper in mijn jas verschuilen Waterkoude regen vult ras de kuilen Maar killer ben ik onbemind Haar warme liefde is bevroren Toch vraag ik me vaak af, mist ze mij zoals ik haar, als ik met een vreemde vrij nu ik haar niet meer kan bekoren Mist ze niet die kleine dingen Hoe wij passioneel dansend lachten…

De laatste kus die ik jou gaf was met mijn verdriet geladen die door tranen werd verraden terwijl mijn verstand het begaf In de auto alleen, doel onbekend voel ik nog mijn lippen branden en het geluid van mijn banden wordt door mijn hart overstemd Daarom doe ik de radio aan Terwijl Bob Seeger zingt zijn hit “Against de wind” rijd ik…

't Is dat missen, onverminderd en blijvend liefhebben, ongehinderd 't Is het zout uit nutteloze tranen en de dromen die zich waarheid wanen 't Is dat beeld, bewaard in 't archief, van betere tijden Ik mis je, m'n lief…

nog droom ik van de warmte van je dijen dan denk ik dat je wachtend naast me ligt proef stil je lippen met m’n ogen dicht het slanke zachte lijf dat vroeg om vrijen en weer voel ik de streling van je handen de vingertoppen over borst en buik de zoete zwoele geur die ik nog ruik de lusten die ons teder overmanden waren ook mijn dagen maar…

De zomeravond zingt zichzelf in slaap de demonen dansen als muggen boven het water waar ons spiegelbeeld gezonken is. In de zacht zuigende modder lig jij lig ik omarmd door de troostende ranken van een waterplant. Opnieuw gooi ik een steen - zag jij hoe sterk ik was? - minder verder zinkt hij doelloos naar de bodem. De brandnetels…

Trotse vogel, je bent ongebonden vrij sierlijk op je eigen luchtstroom zwevend Vol energie boven de kleurrijke massa zo onbezorgd van dag tot dag levend Luisterend naar je eigen gevoel nam je een bijzondere lange vlucht Zonder grenzen en zonder regels een leven zo hoog daar in de lucht Jij mooi en uniek exemplaar een ongrijpbare…

door liefde gedreven mijn mooiste gedicht op jouw lijf geschreven net niet in het zicht mijn zijn en mijn wezen in een regel of vier maar nu ik wil lezen ben jij niet hier in liefde bedreven mijn schoonste melodie in jouw hart beschreven een ware symfonie mijn lust en mijn leven in tonen herboren een minuut of zeven ...ik zal het nooit…

De muren kijken vaalgrauw om zich heen uit fronsende stenen valt een argwanende blik een bedompte lucht maakt dat ik bijna stik ik schreeuw om hulp maar blijf meer dan alleen een stoel kraakt onder mijn schokkende lijf mijn pen geeft haar laatste leven aan papier ik strooi er woorden als 'was jij maar hier' al weet ik dat jij was en ik eenzaam…

ontmoette haar bij toeval een kroegje op de kade haar blik verhuld in jade brachten mijn spieren in verval heupen wiegend holle rug en 't kontje een plateautje had even ademnoodje en riep haar sprakeloos terug één oogwenk van haar ogen een zoute zwoele zeebries bereikte toen mijn neusvlies keek zonder gezichtsvermogen groen hoewel…

Onzin vult de lucht met dampen leegt de longen vol van mist waanzin volgt verleden wetten onbewogen, onbetwist Liefde heeft geen kracht te spreken waarde niet meer recht, noch krom vriendschap en nog heel veel dieper dieper dan je heiligdom Wormen volgen vaak een spoor gieren maken graag amok over resten van een held of het sterven van…

Ik ben niet geweken voor de confrontatie en heb niet gevraagd naar enige gratie Wat men ook dacht in deze populatie Ik heb het genomen en voor lief Ik ben gaan schelden en noemde je dief Ik lijk nu je synoniemen te hebben gezien, Maar wacht op die ene die mijn hart houden wil Misschien…

Veel is wat verloren is. Liefde is wat geweest is met dezelfde ogen die kijken wat verdwenen is als jij vraagt wat ik wens in het licht waar jij alleen nog op een schaduw zonder fantasie lijkt.…

soms lig ik wakker naast je in de nacht en luister naar de zachte fluister van je ademhaling huid aan huid, maar lichtjaren van elkaar in dit huis waarin jij en ik alleen bestonden heeft de tijd toch haarscheurtjes gevonden en allengs bleek, dat wat eerst waarheid leek, gewoon gelogen was hartstocht afgezwakt tot sleets gebeuren…

Met de snelheid van het licht maakte je je los van mij... Emotieloos, geen kans meer op eeuwige liefde... Ik blijf achter, en zweef nu verder tussen hemel en hel...…

samen een kwartet geef jij mij de zin van het leven jij bent het licht het einde van een donker gat wij samen mijn tijd vloog voorbij, verblind door jou ook jij vloog maar weg van mij onverwachts die woorden van pijn woorden, harder dan ik hebben kon samen een kwartet maar jij mist de vierde kaart de liefde werd mij fataal…

Weinig gasten, zoals meestal maar voor het uur, vrij veel. Het eerste licht speelde met flarden. Ogen groen van blauw in geel. De waas trok je rimpels recht en de rook bracht het verleden, verschaalt als bier en de cologne, waarmee je me wist te overreden. Ik zit weer in mijn kroegje, terwijl de ochtend van haar liefde zingt, die ik hier…

Voor mij is de warmte een woord dat ik bedenk als je schaduw lijkt op wie ik bijna vergeten ben.…