Het ligt verborgen achter flinterdunne kleuren Het grijze weggevaagd door nog een stoffig blauw En in de ochtendnevel geurt de zoete aarde Als bloesems openvouwen dat ik van je hou Het is verdronken in de opgedroogde parels De nachten uitgedauwd in lome dageraad En in de middagwarmte kleurt de tijd de waarde Omdat de zon verlangend aan de…

niets is me liever dan eenvoudig mooi het bloemblauw vers gescand natuurlijk in het licht een meisje drinkt in stilte woorden denkt hem goddelijk lief en ik ik kan in stilte niet meer denken ik kan het denk ik niet…

in de zon op een terras waar zij de allermooiste was werd ze mooier met de dag tien maal leuker met een lach speelde de zon dartel met de aarde en blinkend in het water waar zij naar staarde de maan verlost van het sterren kijken stond tegen hemelsblauw nog vaag te prijken waar later in de nacht de maan onzichtbaar bleek en de sterren de…

Langzaam lig ik te weken in het bad van vergetelheid en zie ik mezelf veranderen in jouw gedachten tot een dier dat je volgt en spreken leert zoals jouw gedachten mij laten gehoorzamen en waar ik niet meer kan blijven zolang jij me niet verdrinkt in het bad van onze herinneringen…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

met haar geest vol angsten en ogen vol met pijn kan zij niet goed begrijpen dat leven leeg kan zijn met haar huis vol woorden en speelgoed van hun kind kan zij niet goed bevatten dat hij haar niet bemint met haar hand vol tranen en in haar mond het zout kan zij niet goed verklaren waarom zij van hem houdt met haar hart vol twijfel…

ik zag je ogen je glimlachte de tijd voorbij in raadsels ik voelde je verlegenheid onzekerheid zo tasbaar in je woorden het jeugdige in jou bekoorde omdat onschuld zo bij je verschijning hoorde ik proefde overgave in het strelen van je handen passie glansde in je tanden je sluiers vielen in een puzzel neer, maar na de laatste was…

sinds die ene dag die paar woorden dat loodzware luik voel ik me soms licht verlicht door de leegte omdat liefde veranderen kon en ons eeuwige leven ontmaskerde want waar zijn we? die armen die lippen het kan niet meer we zijn weer naakt herboren alleen maar we zien elkaar mogen elkaar houden van elkaar langs elkaar heen…

Je liet de strelingen tot jou komen zoals de kinderen in de bijbel joelend in zijn open armen vielen. Jouw boodschap was minder blij. Mijn maanziek gejank kon jouw oor niet meer vinden Ik gooide die bloederige spons weg Die zoog aan de ribben (Tralies voor de blubber binnenin) En zocht de koudste steen. Samen wandelend naar nergens Knijp…

Een lege kamer We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren naar de liederen van de ekster. De vrieslucht in onze ogen Die niets meer vinden in de ander. Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht. Elk vooruitzicht begraven we in de tuin Met het geduld van een opperhoofd…

onze wegen scheuren een splitsing en mijn ogen wenen me uit hoe uw rug tot de stip krimpt die ons warme hoofdstuk afsluit de enkele flitsen en gevoelen die mijn geheugen nog omklemt lijken door uw verlaten getand en mijn hart bloed het bijlen de forse adem van het lot heeft uw zachte zeilen in andere richtingen gebold en het…

Bloed verloor en gaf ik, ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen. Je liet me speuren naar jouw raadsel. Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide. In de waan dat ik jouw zwijgen begreep, Viel ik dieper dan mijn schaduw, Ergens waar de mollen wroeten In de gitzwarte gangen. Waarom moet het moeilijk? Wou je dan de tijd strikken…

Woorden heb ik verloren. Woorden heb ik gegeven. Woorden die me lieten zoeken naar jouw verhaal en de puzzels die je me gaf toen ik mijn verstand verloor en dacht dat je mij jouw liefdesalfabet gaf om momenten te weven met onze liefde die alleen een spinneweb van hoopvolle woorden is gebleven…

Een overgebleven zomer- vlieg probeert haar vleugels nog te slaan, haar winter nog te mijden. Heerlijk is nochtans die eerste kou, haar donkere plek in vreemde straten. François! Moet je eens proberen: één oor sluiten. Als ik het doe, dan hoor ik jou, rank als in die Bachpartita terug de winterprelude in c spelen, ebbend in mijn kale…

De BH afdoen, om te draaien laten zien hoe plat ge bent geworden van uw eens volle borsten hoe bol slap uw platte, strakke buik een heel ander licht werpt op het lichaam, een tempel Gods hoe het geloof verwaterd is gestroomd onder de brug Het is niet genoeg te zeggen dat er liefde is of onschuld maar een hand pakken en warmte voelen om…

Mijn huid is strak gebleven, een rekbaar vlies maar het geheugen drijft haar zin door. Krampachtig speel ik nog onder haar rok In het begin was zij een sidderend standbeeld, de laatste storm die mij omhelsde met tentakels van tropenwind. Een matroos in het kraaienest kon niet zwijgen over haar wijkende lippen met zijn zwijmelziek gezang…

Matte spiegels tonen beelden van tevoren Weemoed die verloren slentert door een dag Vragen die toen rezen Leugens nooit bewezen Angstig overleven af en toe een lach Denken aan de tijden die horizonten verwijdden De opgave bestrijden en spelen als een kind Slapen in fel licht handen voor gezicht De waarheid opgelicht Totdat ik je…

à Guy In je schemerogen weemoedsregen zwemt je zijn zigeunert ijl en melancholisch in do dorisch uit je dove en waze ogen een valtraan traant en kriskrast in mijn hart jouw laatste woord: BARST! Dans tes yeux de pénombre une pluie de mélancolie flotte ton être tzigane vide et mélancolique en do dorique de tes yeux sourds et vagues…

In mijn handen ruik ik nog de jouwe - blijft handengeur een maandlang hangen? - en het snelle afscheid: jij gaat heen, ik moet mij harden. Wenend worden strepen stippen, versteend en in jouw handen de mijne harden. Syl, de jouwe.…

De dag dat ik je ontmoette was een gewone novemberdag. De wind speelde met je haren toen ik je voor het eerst zag. Sinds die tijd was ik de wind, vulde jij al mijn dagen. Onze dromen rijkelijk vervuld meer antwoorden dan vragen De dag dat je mij verliet was een gewone dag in april. Geen orkaan, storm of bries Het is nog altijd,...windstil…