je keek mij aan ik stond perplex je ogen braken mij niet maar slaan mij diep onderzoekend gade ik hoorde het zacht fysiek geluid van vele stemmen ver onder de huid die wachtend bij corona horen met hoge koorts jij hebt mij nooit meer losgelaten altijd was er die ogenclaim als lief behoed- en zorgzaam tegen alle gevaar want…

Waar een wil is, is een weg, Zei mijn moeder als ik iets niet wou, Want ‘kan niet’ ligt op het kerkhof, En ‘wil niet’ ligt er naast. Want er leiden vele wegen naar Rome, En Keulen en Parijs zijn Ook niet op één dag gebouwd, En evenmin op het ijs. Wie de schoen past, trekt ’m aan, Op elk potje past wel een deksel, Maar, als de kat van huis…

Ik neem de wereld voor mezelf, in grote gulzige happen, ik slik de hele bimbam door als de Bambix 's ochtends komt. Gevoed door een gezichtsloze moeder, geen benen om door het leven te komen, omdat de vader ze had meegenomen, alleen gericht op de wereld. De wereld die hem een gezicht gegeven had, die wereld die ik nu voor mezelf nemen…

Uitgepraat. Maar ik draag nog een bijbel vol barstende bladzijden, heilige teksten die niemand ooit gelezen heeft. Een universum gilt achter mijn ribbenkast, maar ik sidder al bij het loskomen van de zwaartekracht. De zeebodem — een mond zonder stem — blijft zwart. Ik graaf met handen van rook, maak een graf terwijl ik droom van vertrek.…

in haar ogen las ik de voorzichtigheid die ik ook opmerkte in haar lach geen structurele remming maar door de tijd verkregen inzicht en wijsheid die in vertrouwen zijn fundamenten had en waarop hun werkelijkheid was gebouwd er is niets geknakt alleen de ontvangst- ruimte is wat uitgebreid ook daar regeert de moeder van…

Schaduw van een Denker Je zegt: "Jij denkt te veel." Alsof dat een zonde is. Alsof mijn hoofd een kamer is waar het licht nooit aankomt. Ik ben een denker. Dat is geen keuze, dat is een val. Niets gaat achteloos. Alles wat ik doe is geplukt uit nachten waar ik wakker lag, nadenkend over het nut van nadenken. Elke fout is…

ik ben de trap opgelopen nog brengen de bekende geluiden mij boven het zuchten en kraken hijgen om weer bij adem te raken nog altijd wenkt boven de overloop met zijn heerlijk tuinuitzicht op het water van de poldersloot waar seizoenen zich herhalen en zomers soms falen in het voldoen aan het menselijk verwachten want…

ik zag je ogen twinkelen kijken naar je friemelende vingers in de half open bak die in onbekend overleg stilte tot creatie wilden brengen waarbij het kunstwerk voor zichzelf zal gaan spreken nog was er volop geluid in de half omrande ruimte gevuld met een veelheid van allerlei geluiden van buiten naar binnen gehaald door…

Sta je daar. Stil. Met gespreide vleugels, alsof je elk moment zou kunnen opstijgen. Alsof het licht zich herinnert waar je vandaan komt. Kom. Kom dichterbij. Die vleugels... Je hebt ze niet gekregen, je hebt ze gemaakt. Met geduld, met elke draad van jezelf, met liefde, en een zacht soort trots die je nooit durfde uit te spreken.…

Ik was licht. Ik was vleugels. Ik was belofte. Ze noemden me puur, een wachter, een fluistering tussen hemel en hartslag. Tot ik vragen begon te stellen. Tot ik mijn eigen vuur niet langer onderdrukte. Tot ik zag dat gehoorzaamheid ook een kooi kan zijn. En ik viel. Niet zacht, niet sierlijk, maar als steen door glas. Met elke…

Terwijl oude mannen, de boomers zogezegd, zich nog ontworstelend aan jeugdtrauma’s van verdoemenis uit de zware zwarte kerk, heel heftig hun stoffige leuzen scanderen, iets dappers over vrouw en aanrecht. Woedt de oorlog onverminderd voort tegen vrouwen, haar sport niet heilig, geen ruimte meer veilig, en praten niet dan met toegestane woorden…

weer tochtte de infofilm warm tegen mijn huid het voelde als inbreuk ondanks het feit dat de aankondiging en het feit dat wij ons konden uitzetten om later te updaten vaak bleef ieder stand=bye de overheden stimuleerden wel de vinger op de pols want weten is ook vaak fouten voorkomen die nadelig zijn voor de hele gemeenschap…

Kinderharten begrijpen niet Ze volgen Vertrouwen, op ‘volwassenen’ Zij die ze beschermen, liefhebben Zelfs als dat niet zo is Kinderharten weten niet waarom, waarvoor, waardoor Onbevangen, vol leven Zelfs als dat niet mogelijk is Mee, mee in zinloosheid Niet hun gedachten mee, ongewild, vol angst Kinderharten zijn engelen veel…

wij waren te hebberig in het verdienmodel kregen te weinig kwaliteit en werden bedrogen en belogen op grote schaal zelfs in de farmacie die winst op nummer een zette en de testen in het werkzaam zijn en de kosten baten verhouding waren verre van correct evenals de juiste zorg en medicatie voor de steeds grotere groepen ouderen…

Als variatie op een gortdroog thema het weer, dat immer onveranderlijk ons uitgekauwd in holle ogen staart het hooi en gras dat steeds meer zorgen baart de geelzucht die al schrijnend schroeit sinds maart zet ik hier variërend maar een trema en trek van de weeromstuit in het zand van 't eertijds woest en ledig heilig land een rode streep…

ik heb eindelijk de taal van de vuurvliegen kunnen ontcijferen uit oplichtende accenten en hoge frequenties van het knipperen en kleurveranderen de teksten kunnen ontleden waarbij de woorden vaak onderbelicht zijn in de groeiende reclame en media voeg daarbij de aandacht van exterieur en maatschappij en de dwang om verbintenissen…

zacht en warm draaiden sjaals langs baby's huidje met in de geboortekamer nog de combinatie van geur en muziek sensationeel waren de ontwikkelingen geweest in het gedrag en het reageren van de kleine pukken zij maken in een soort community singing een speels roezemoezig geluid dat als communicatie kan worden aangeduid…

de klas was binnen roezemoesde zachtaardig in golven met een verdwaalde lach en een luide verschrikte hik de koppies klein ogen alert en nieuwsgierig tussen het wit vele kleuren een memorabel beginnerstijdstip tevens is afscheid van anderen zoals huis en thuis nu naar de basisschool die van oudere broers en zusjes al heel…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg teken…

familiefeestjes trekken altijd weer de lijnen recht want de maten worden dan genomen groeven en rimpels worden uitgediept en langzaam maar zeker komt eigen waarde weer terug krijgen geven en nemen weer de eigen vertrouwde index helemaal terug zoals het hoort heerlijk is het die waarheid weer te voelen in tegenwoordigheid…