Bij aankomst op HS begon het al ... De hal bleek nog een vrijplaats, maar buiten hingen gewatteerde dekens uit, klaar om me in te kunnen sluiten. Het kantoor voor het station had de mist herschapen in hotel `Terminus`, de gasten- en geestenburcht waar vader en ik vroeger wachtten op de bus. Als je zo de stad betreedt waar je tot dan je jaren…

handen rustend op de balustrade blik op verder kijkend naar het open spiegelend verlopen van de horizon die niet te vangen is weidsheid die geen grenzen kent dan de belemmering van ons eenvoudig zichtvermogen dat niet alles registreert wel uit de verre verte en daar de kleuren van angst kan waarnemen in een ons onbekende…

wij zijn de strijd aan het verliezen van de wereld om ons heen het kwade genius in de mens heeft de overhand ook de natuur staat dik op verlies stikstof en co2 zijn restproducten van onder menselijke regie gepleegde arbeid van hand en machine de soorten in de plant en dierenwereld sterven in ras tempo uit diversiteit om…

ik voelde hoe mijn huid verstrakte zag de naald flitsend wegglijden in alle kleuren rood die warm bloeiden in de reflectie van de licht opvangende kleuren die de juiste bestanddelen in het plasma hadden en die dus een nadere beschouwing nodig hadden in deze scene waar soepel getrainde vingers de rust van de klus proffesioneel…

waar zwart het einde jaar nodig heeft om van grijs naar wit op te lichten spartelt jouw haar tegen en krult wispelturig alle kanten uit waarbij er kleine natuurlijke witte golfjes in het donker winters meerstromenland mee wegvloeien die speelsheid heeft jouw haar nooit gekend ondanks de uitstekende verzorging maar het lijkt…

Knallend het jaar in Jongen dood in Rotterdam Veertien lentes jong Agent bekogeld ME inzet Groningen Maar gezellig hoor Hoe dom is een land Dat vasthoudt aan traditie Koste wat het kost Is dat vuurwerk echt Het leven van uw zoon waard Of toch liever niet Wat gaan we kiezen Wat gaan we dan verliezen Waar kiezen we…

Soms vraag ik me af in wat voor tijd in wat voor tijd leven wij Léven wij eigenlijk wel in deze tijd Leven wíj eigenlijk wel in deze tijd Leven wij eígenlijk wel in deze tijd Leven wij eigenlijk wèl in deze tijd Leven wij eigenlijk wel ín deze tijd Leven wij eigenlijk wel in déze tijd Leven wij eigenlijk wel…

waar zijn ze gebleven de bloemetjes van het spijt me de betraande ogen en het oprechte berouw vaak na lange twisten en onnheuse behandelingen die pijn deden in het negeren van diepe emoties de uitgestoken hand die niet werd gezien en later nog het verwijt van het scherpe mes in de rug het moet afgelopen zijn met deze problemen…

Een ster, een licht, een lied, wat vrede, wat vrolijkheid voor hier en heden; verbondenheid en vreugd, Gods zegen, veel zon maar ook op tijd wat regen; die kleine ster, dat licht vanbinnen, doet ons in HOOP dit jaar beginnen.…

ik heb het terug gaan in de tijd met pijn en moeite geleerd het heden zit als een harnas rond het lijf en hier en daar nog ingegroeid om daarvan los te komen moest ik gaan dromen en het corrigeren alles weer opnieuw proberen maar nu zonder stress en bijwerkingen het aardse heeft veel levensbindingen van mindere kwaliteit die…

ik had je bijna al twee jaar niet gezien en je kwam je met een nog soepele pas onverwacht binnen er viel een korte stilte in herkenning voor plaatsing in de databank die feilloos de aanwas van spier registreerden en het parmantig staartje hipte op en neer in het terug ritme van niet weggeweest de aanpassing verliep naadloos…

ik telde de kilometers proefde de sfeer van de vele gepasseerde landschappen wist me steeds dichter bij jou ook in het delen van ervaringen zoals een koor dat repeteerde in een verlaten kerk het spelend orgel zonder organist we daalden en stegen op onbekende wegen in een zacht heuvelland die zich rond een kerk groepeerden…

moeiteloos schoof de tweede dag voor bij de eerste, het sprookje uit het sprookjesboek vertaalt en herhaalt telkens weer het geschrevene van oude seniele lieden die wat krasten op het perkament zonder oorsprong zo werd de bijbel een statuut met veel allure, A Course in Miracles zette eens dat boek in een optiek van een waarachtig…

zo af en toe zet ik de wereld totaal op zijn kop wil ik iets anders of iets nieuws het een ziel geven zo dat het ook echt kan leven in een dimensie van hiernaast waarvan de deuren op twee kamers uitkomen met een andere sfeer inhoud en levensvisie en dan zou ik meteen ook jou willen zien en ontmoeten om dingen die…

het licht van december, warm en zacht werpt een vredige schaduw op de nacht met de magische sfeer van kerst families vieren hoop en vertrouwen lachend draaien kinderen in molens waar naast grove den, kaneel en kruidnagel boven knisperend hout de glühwein geurt zwaait zomaar ineens waanzin een zeis die levens sloopt of erger nog: moord…

ik voelde dat de al zacht warme zon je wang schampte die licht kleurde daar waar jij gisteren de ijzig harde hagelstenen pal tegen kreeg we lachten om de actiefoto's die we maakten een hollandse meid en tegenwoordig op bijna alles en nog wat uitstekend en alert voorbereid foto's nemen werd een echt probleem zeker met…

Vuur dat fluistert, vuur dat leeft, neemt en geeft, neemt en geeft. Dat wat dooft, wordt ook ooit weer ontstoken, Een perfecte balans die nooit wordt gebroken. Vlammen dansen zonder einde, de kosmos ademt in stilte voort.…

de kindersterretjes zijn snel vlotte meiden geworden die precies weten hoe zij zich in de maatschappij waarin zij bekend zijn geworden moeten handhaven alleen is er helaas nog een ander model dat inzicht en aanpassing vereist van normen en waarden die zij niet in de opvoeding hebben meegekregen net als stijlvol leven een veelvoud…

Na vijftig jaar aan koot en bie een ode Keek op de week is waarlijk tijdloos goed Zo goed als tijdloos: sketch in overvloed Zelfs nu nog actueel als onrustbode Met typetjes in 't collectief geheugen Waar men zich wekelijks op kon verheugen…

Een mierenvolk dat ons gestuntel zag, Verwonderde zich over ons gedrag, Dat het subiet als krekelachtig duidde. Zijn klare boodschap aan de mensheid luidde: Uw samenleving, die zit in de knoop, Wij bieden graag de mensen onze hoop!…