Het tengere lichaam van vroeger is nu aan de mollige kant. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst leren nadenken, om dan pas uit te…

hij houdt zich stil verborgen in de gordijnen het zijn geen mensen die hij vandaag wil zien enkel het overleg met zichzelf wil hij als geopend beschouwen het is de tijd van het jaar om achterom te kijken hij wikt en weegt, hij oordeelt of het goed genoeg is geweest alleen, altijd hij alleen de waarheid voor hem alleen komt hij later…

ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn…

ik deed de aarde vandaag schreef de maan telde zwarte schaapjes door een traliewoud ik zag een meisje kastanjes wrijven tot het spiegels waren waarin ze danste met een parasolzwam droomde over heksen zure appels en vallen als een rijzende ster…

Als je openstaat voor het spirituele aspect van ons aardse bestaan kun je het effect ervan misschien moeilijk aan. Maar besef dan dat je op een hoogte zit die jij als een enkeling bezit… Laat de deuren van je ziel wijd open staan en vlieg zo hoog als je gedachten gaan. Gewoon achter de vogels aan……

Jij zag het negatief en wilde niet wachten op ontwikkeling liet me achter tastend in duister tot kleuren zuurden naar herinnering het uiteindelijke beeld was scherp overbelicht…

Vluchten kan nu weer, mag nu weer. Vluchten waarvan je houdt, waarvoor je leeft. Vluchten voor het maken van een fout: verre vluchten. Duiken, draaien, kleuren vluchten. Zwaaien,draaiend: breder banend breken kleuren grijze luchten. Zuchten,draaien,ademen vrij open ogen, tintelend op luchten blij ..…

En niets is wat het lijkt De dingen die het leven maken Tot het 'niet dood zijn'. Alles kijkt Mij nietszeggend aan. Aanraken Voelt als een ontdekking van het bestaan En niets is wat het lijkt Liefde was een onbereikbaar antwoord Op de vragen die ik 's nachts stelde De dood was een stil geluid, onverstoord Het geluid dat mij liefdevol kwelde…

Verzonken uren in de klagende nacht zoekend naar het stillende fluister Zij staan voor de spiegel verdwaasd bewasemd tussen spatten tandpasta Tussen heden en morgen verstikt het verleden tussen nu en dan liggen dagen zegt hij waarin ik vluchten kan in de oppervlakkige voor even zijn wij verdwenen…

Hij wilde weer gaan schrijven over die gebeurtenis, de tweede dinsdag in september. Hoe hij ook begon, elke keer kwam hij niet verder dan die zondagmiddag. Zij zaten samen in het parkje, twee blokken naar rechts om de hoek. Picknick en veel lachen. Praten over koetjes, kalfjes, schapen, een herder. Alles was zo vredig, alles was zo hier…

hoe het nu verder gaat zal de lucht blauw oplichten na een regen van vallende sterren die duikelen als zonnestralen omdat ze wensen dragen of smeer ik gewoon boterhammen na een slaperige goedemorgen lees de ochtendkrant van gisteren alsof er niks veranderd is -ik stel je een vraag -…

ik mis de open tuin en dito achterdeur waardoor de buuv' - ik geef het toe soms vond ik haar een oude zeur - na een bescheiden klop naar binnen liep en vroeg moet jij ook nog wat van de bakker schat of dat moment waarop ze zei: m'n lieve kind je werkt te hard zeg weet je wat ik vraag de buurman even of hij morgen ook jouw straatje…

Vlinders Vleugelen Voort Zwanen Zwaaien Zuiver Wolken Waaien Wazig Herfst Hangt Hoog Zomer Zakt Zichtbaar Dagen Dromen Droog…

als ik nu een schelp zet op elk oor hoor ik dan de hele dag een golf die golft als een zeeschelp of een oor dat hunkert naar de zee…

Je slank contour glanst als albast in schijnsel van de open haard zo puur stil… roerloos vol verwachting lijkt het wel ik aarzel een moment maar strijk dan toch behoedzaam warmte in het wachten en kijk geboeid hoe magisch vuur je zacht tot smelten gloeit voor ik geknield het hoofd buig en mijn handen samenvouw voor jou……

als een touwtje om m'n vinger wind ik je op, ik laat je er om heen draaien en trek je strak tot je geen rek meer hebt jij doet wat ik zeg, want ik heb je vast en langzaam kom je steeds verder vast te zitten tot ik zelf een probleem heb door mijn controle over jou: ...ik heb zojuist mijn vinger afgebonden...…

Aan bovenaardse conceptie doet een fout geen hinder. Innen jaren kleine lieve minnen nemen oude persoonlijke queestes. Rode strepen tonen unieke vetes. Waaronder xylofonen ijzig zingen.…

ik droom van je naar behoren in streel je zonder woorden niets kan mij verder nog bekoren dan jouw verborgen slotaccoorden jij bent de droom van vele mensen die zich rondom schoonheid wensen maar voor de effecten zijn bedacht je weet het nooit wie nu weer lacht maar ik alleen raak je van binnen ik hoef mij daar niet op te bezinnen je bent…

hoe het vroeger beter was toen zomers zomers waren we enkel de droogte te verslagen hadden de pastoor op zijn kansel altijd het laatste woord riep wij ons geen zorgen hoefden te maken over lege batterijen en geweld in willekeurige volgorde enkel de haan zorgde voor ergernis helemaal alleen op zijn eentje hoe we de geschiedenis zullen…

Ik heb mijn tanden in je gezet Even doorbijten zeiden ze Maar je was helemaal niet zuur! Pittig van binnen Stevig van buiten Je treurige resten liggen intussen Bruin te verteren Pittig ben je Nog steeds Ik heb even gezocht naar de klepel maar vond hem niet Een schrale troost: Je bent verplaatst Dat is alles…