In pake's pompeblêden polonaise Vliegt vaak een vleugelrijke vlucht, veelvratig Doorvoed met darren, driest, doch niet doelmatig Door droge doornstruik dolend dwars door 't duin Scheve schaatsen schuivend schots en schuin Broedt zij in beppe's boerenbouillabaisse Waar westenwinden wad en wierd doorwaaien Daar kroelen kievit, kamperfoelie…

Wat opborrelt, door een droom? Een zien van een handschrift, dat aan een ander doet denken, lang terug, naar een communicatie, die niet meer, dat terug verlangen Gewoon door het zien van een handschrift en dan wat daarna opborrelt andere handschriften, meer verlangens Als diepe putten zijn we met veel opborrelends Zulke oude dingen…

Onrust is gasgeven met ingetrapte koppeling of een stokstaartje op de uitkijk in een lege vlakte Onrust is een stoker op een stilstaande trein of aan tafel in driedelig pak bij je nieuwe schoonfamilie terwijl een mestkever een hol in je reet graaft…

Je kijkt me aan In een duister woud Blijf even staan Het voelt niet vertrouwd Schichtig is je blik Het fototoestel zegt klik Heb je nogmaals bekeken Het was al bezweken Sterk verweerd en liggend op de grond Alsof er een monster in bevond Je bent aan het vergaan Je leven was aangenaam De tijd van verwering is gekomen Vertering heeft…

Een wijle was zij uit het zicht verdwenen Mijn lichtgewicht, mijn transparant insect Vliesvleugelige hymen-optera Mijn glanzende conura montezuma Familie van de bronsgekleurde wesp Chalcidiae, met lange smalle tenen De montezumakwartel cyrtonyx Schijnt laatstelijk gespot, van heind en ver Gevlogen van de kust van Florida Familie der odontophoridae…

Je bent zo mooi Odonata Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje gespikkeld en gestreept en om het uiteinde van je staart siert jou de blauwe band en dan die doorzichtige vleugels weefsel van flinterdunne kristallen draden waar de zon doorheen schijnt in een kader had ik je willen vangen met maagdelijk witte bloempjes zodat je onderdeel zou…

Waar vindt u ze nog in leven ? Mannen, die sigaren roken. Vrienden, die koffie drinken. Mannen, die dichters lezen. Het liefst van al, alleen. Hij, die nu Ed. Hoornik leest. Over Het Menselijk Bestaan. Waar zijn ze toch gebleven ? Vrouwen die van liefde spreken. Godinnen die nog goden zoeken. En samen moedig angst verslaan.…

Een onschuldige mug, die ik zojuist geslagen heb, bezorgt me schuldgevoelens. Bloed op de muur bewijst, dat ze me wèl gestoken had, maar haar schuld was dat niet. Door mijn opzettelijke toedoen, kan ze geen eitjes meer leggen. Mijn bloed is onontbeerlijk zoet. Ze is nu dood maar leeft nog. Voor straf geeft ze me jeuk. Slaap kan ik niet…

Durf ik door te dringen, voorbij onzinnig denken? Durf ik terug te keren, naar vanwaar ik kwam? Durf ik dwars op te stijgen, door al mijn angsten heen? Dwars door mijn vage vuren. tot waar illusies reiken. Durf ik samen te voelen. Durf ik alleen te gaan? Durf ik eenzaam in te zien, dat dood niet ons einde is? Dat sterven geen doel is…

In een café aan de bar zit een dar te nippen aan een honinglikeur steels kijkend naar een muurbloem niet geheel onschuldig zijn gedachten gevuld met bijbedoelingen…

De vijver waarin ik gisteren viel, omdat het bruggetje glad was, deed de kikkervisjes schrikken. Deed de dichter beseffen, dat hij ooit als foetus, een kikkervisje was. Ik schrok en kroop aan land, omdat ik heel lang geleden, mijn kieuwen had verloren. Geen koudbloedige kikker, maar wijs geworden was. De visjes bleven in de koude vijver…

de letterzetter drukte zijn stempel op de stam nieuwsgierig vroeg ik me af wat de tekst zou kunnen zijn en ging op zoek naar een vertaler maar helaas ik vond er geen doch blijft het gissen voor elkeen…

Een hiërarchie kenmerkt, de structuur van bomen. Wortels met een stam. Een stam met takken. Takken met bladeren, die mensen zijn. Een hier-archie kenmerkt, de wijsheid van planten. Wijsheid die ons leert, dat mensen bomen zijn, die standvastig staan, in een tijdloos NU. HIER-archie ontstaat, waar stormen razen. Waar bomen krommen.…

Tussen alles en bijna niets, in badkuipen en in oceanen, zwemmen vissen. Vissen die niet gezond zijn, gaan drijven op hun rug. Zijn, op sterven na, dood. De dichter ligt lekker in zijn bad, draait de kraan nog verder open. Het water stijgt tot aan de rand. De dichter verandert in een vis, die heerlijk schrijven mag. Vissen worden meestal…

Vogel op de grond De plek waar hij niet wezen moet Hoort in de lucht te vliegen Zachtjes wiegen op de wind Nu ligt hij dood te zijn. Gevallen in de klauwen van een kat? Of was hij soms het vliegen zat?…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

nu zelfs de vos een mondkap draagt geen konijn zich dichterbij dan anderhalve meter waagt reeën alleen op stille uren naast de struiken staan vleermuizen in quarantaine zijn gegaan vieren alleen de vogels nog feest grote spreeuwenzwermen vallen op de struiken aan dichtbijeen zodat de slechtvalk er geen kan slaan lang is het buiten niet zo…

Onder de waterspiegel krioelt een gehorzel en ik knijp het uit mijn net marsmannetjes en bloedzuigers geeuwen plakkerig in de mazen en ik zie zoals een eikel uit de voorhuid glijdt zo ontbloten zij stekels en zuigers en de tandwielen die hen aandrijven aquatische insecten priemen een plekje in mijn weekdier van een hart…

met zijn alziend oog vliegt niet hoog trage vleugelslag ziet nacht en dag wat zich verroert jaagt het, voert zijn uilskuikens die zitten best in dat kunstnest wat de mensen hebben opgehangen. Ransuil spiedt en hij ziet kabouters overleggen zittend op hun paddenstoel en ze zeggen een heleboel in het bos hebben ze gezien hoe mensen…

Een panda is een luie loser. Knaagdieren zijn winners. En wat is de mens? Mensen hebben wijze psychiaters nodig om rechtop te kunnen blijven staan. Vooral wie er een zwaar hoofd in hebben. De dichter is zojuist door zijn rug gegaan en kan alleen nog liggend dichten.…