contrasten net zoals het leven ze vervat het verschil tussen tegenstellingen dromerige romantische lentepoëzie, naast zachte sprookjesachtige schakeringen, kleuren traditioneel, doordrongen met sympathie het gevoelsleven heel mat, maar met fantasie de lantaarn is wit, de grond verijst, zwart zonder tussenliggende speciale grijstinten grote…

Ik vernam dat mijn vader achting verkreeg in hoeverre zijn preken aansloegen, een burn-outsyndroom ter beloning. Ik doe niet anders. Ook ik dien het woord. Misschien dat poëzie verhevener is, maar beweren durf ik niets, want mijn schrijven is eenzamer en het is nog maar de vraag of mijn gemeente luistert. Zo stond ik eens te preken voor de dieren…

Een laatste blik in de spiegel vóór hij op pad gaat. Hij is tevreden met wat hij ziet. Zijn zwarte haren, zijn kleren apart en toch stijlvol. Nog even zijn eye-liner bijwerken, Dan besluit hij dat het goed is en het is tijd om te gaan. Hoewel hij zenuwachtig is, ziet men hem dat niet aan. Hij komt zelfs wat arrogant over. Mensen kijken hem…

‘Vuile kutmarokkaan’ bijt zij van zich af Spijt heeft ze onmiddellijk daarna - niet van de term Wel dat zij zich verlaagde tot zijn niveau ‘Vuile rothoer’ noemde hij haar smalend, voor de tigste keer in het voorbijgaan. Wat bezielt zo’n joch? Wat is er mis met mij? denkt ze.…

Hij voelde zich opzij geschoven was verbolgen over 't feit dat er zoveel lag verborgen onder de mat en het tapijt. Hij voelde zich opzij geschoven en dat klopte wonderwel dat ie niet ónder 't tapijt werd geschoven snapte ie nog niet zo snel!…

ze zit maar en staart hem verbijsterd aan hoort hoe hij zijn zinloze woorden bijtend en vol sarcasme de kamer in spuugt de buitenlanders hebben alles gedaan zijn de oorzaak van zijn leed zelfs kakkerlakkenplagen hebben ze veroorzaakt en de huizen worden immers minder waard als er een uit den vreemde in komt wonen ze pikken banen in…

Weet iemand me te vertellen, of ik alleen ben in mijn vuur, te vragen om een aai, een compliment een arm over mijn schouder, of vraag ik teveel loop met mijn hoofd tegen een muur Van onbegrip?…

Geen toekomst voor hun beiden hij moest gaan keek even nog om droeg haar wanhoop in zijn ogen zij zijn kindje in haar schoot september 1967…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

angst maakt zich meester homo geweerd door EO de hoop verloren…

Onze Tweede Kamer kwam in Den Haag voor alle zekerheid eendrachtig tezamen om mensen te laten doorgaan voor Marokkanen zodat er maatstaven moeten komen om door te gaan voor Marokkanen om het percentage vast te stellen wie fout en goed is van de Marokkanen wie echt en nog echter is van de Marokkanen Stel de echte werken en houden zich koest…

Het huis waar ik een kamer had was doorgaans stil de hele nacht; hooguit een muis die onrust bracht of iets van buiten uit de stad. Maar soms weerklonk een roep om hulp door alle kamers heen, over een gestalte op de stoep die iemand haalde naar het scheen. Verloren liep hij door de gang voor spoken en voor mensen bang, en hoorde weer de…

Geen expert sprak zich publiek uit voor wat in het Westland allang vast stond Andalusisch groenten&fruit is door bestrijdingsgiften ongezond Tot Milieudefensie bij Kenmerk toonde om kweek en doofpot te ontsluiten dat in Spanje grensoverschrijdend spuiten valt onder het gewone werk Cijfers van let op VWA eigen autoriteit die ze zelf nu met…

Geen schout had haar weerhouden onverketterd hier te zijn zo waar de waag gesproken had met goddelijk gezag Zo was de dag begonnen toen het volliep op het plein waar niemand nog verbaasd keek toen het vuur de hemel zag Het recht had zich bezonnen met de zoetste klare wijn terwijl een cerubijn gekweld nog maande in beklag Toch brandde…

de mens vat zich onder de streep in eigen woorden samen dringt daarmee tot essentie door en breekt zijn beelden op hij eigent zich een vaste noemer waarmee zijn bereik is geduid daarbinnen is het dat alles klopt en hij de boeken sluit maar naarmate hij meer becijfert ontdoet van eigenheid vervreemdt met andere woorden raakt…

Geen woensdag zoals die ene juli 1863 waarop de nazaten van overzee burgers werden van hun nieuwe land Bij Ondrobon Coronie Commewijne Kwakoe ging ons voor…

Verschil moet er zijn, echter mag verschil nooit zo groot zijn dat het pijn doet.…

gelukkig voorbij de tijd van lage lonen van trouw zondag's vroeg naar de kerk en arme stoemperds voor dom benenwerk zielsgelukkig nog op rats kuch en bonen kwam museeuw met dope nodeloos in het kot wie gelooft niet in de cowboy uit tasjkent en het lelieblanke bit van mister prodent we zagen ze eerlijk afzien met emmers snot toch is nu…

Nooit schrijnender dan In de sneeuw Van het misplaatste Land Voor de mensen Van toen…

onderscheid dat splijt en spijt daar zijn wij aangekomen van kindsbeen is ons geleerd niet in eenheid door te dromen hard getekend treurig een dorst die nooit meer stilt wachtend op een samenkomst zoals die schijnt gewild een leven in een datatijd van feiten die verwarren warme eenvoud kwijtgeraakt gedachten die verstarren weg de levenskunstenaar…